Lamp van mycelium, dat is een netwerk van schimmeldraden, daarom kun je die lamp op de composthoop gooien als je er genoeg van hebt. Volgens mij is het een lamp die je snel zat bent, wat misschien door de schimmeldraden komt. Hebben een deprimerende uitstraling.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Boom
Een kleine schok voelde ik toen ik zondag met de trein in Nijmegen arriveerde, een schok die ik niet helemaal kon verklaren. Op en rond het station stonden groepen studenten nieuwe studenten op te vangen, jongens en meisjes die van ver of niet zo ver naar Nijmegen kwamen om een nieuwe fase van de toekomst aan te gaan. De studenten die hier al studeerden, probeerde de nieuwe studenten warm te maken voor het verenigingsleven, sportclubs enzovoort. Mooie, tintelende bedrijvigheid was het. En ik dacht, zonder dat ik die gedachte voelde aankomen: wat zijn ze jóng! Dat was niet de kleine schok die ik niet helemaal kon verklaren. Die kwam een paar seconden later toen ik mezelf daar zag lopen, ongeveer veertig jaar geleden. Toen was ik dus ook zo jong, terwijl ik dacht dat ik al een beetje doorgewinterd in het leven stond. Beginnend student immers met zeven gymnasiumjaren achter de kiezen. Grote onzin dus. Hartstikke jong broekje, verlegen, onzeker. En ik weet alles nog van die eerste dag van mijn studentenleven. Net zoals ik me mijn eerste momenten op de kleuterschool herinner. Ik dacht dat we schrijven zouden leren, maar dat was niet zo. We moesten artistiek met gekleurde papiertjes in de weer zijn. Dat schrijven gebeurde pas op de eerste dag van de lagere school. Het kost me geen enkele moeite me daar in de klas te zien zitten, een zonnige maandagochtend. Het eerste woord was boom. Nog voor de middagpauze kon ik het schrijven. Dat deed ik trots tientallen keren. Belachelijk te zeggen dat het lang geleden is.
Columns
-
-
Citaat: “Als je je aanpast begin je jezelf langzaam te verloochenen.” Lees en hoor ik vaker, in veel gevallen waar, maar niet altijd. Soms is aanpassing ook een vorm van levenskunst waarvan je juist groeit. Herinneren we ons Hans Spekman nog, ooit voorzitter van de PvdA? Leek me... lees meer
-
Op de fitnessclub wijst de coach naar de fiets waarop je hard nergens heen kunt fietsen, en zegt dat we calorieën gaan verbranden. Hij zegt we, maar bedoelt dat ik dat ga doen. Ik geef er ook meer aanleiding toe.
-
Een racist is een dom mens. Ook naar en gevaarlijk, maar vooral dom. Moeilijk begrip, `dom’. Als je dom bent, wéét je dat dan? Of hoort het bij je domheid dat je denkt dat je helemaal niet dom bent? Met dom bedoel ik natuurlijk niet dat je niet de intelligentie hebt van iemand d... lees meer
-
Is verlangen niet de motor van onze emotionele energie? Verlangen naar iets, naar iemand? Bijna alle boeken, films gaan daarover. Vaak loopt een verlangen op niets uit, maar daarom verliest het niet aan kwaliteit. Verlangen kan spannend zijn en tintelend. Zelfs vervullend, ook a... lees meer
-
De trein waarin ik gisteren zat, was weer een grote telefooncentrale en de vrouw tegenover me zei: “Nee, ik kan niet, want ik zit een burn-out.” Ja, overal waar je bent, kom je veel te weten over haast iedereen. De vrouw sprak die woorden bijna gezellig uit.
-
De trein waarin ik gisteren zat, was weer een grote telefooncentrale en de vrouw tegenover me zei: “Nee, ik kan niet, want ik zit een burn-out.” Ja, overal waar je bent, kom je veel te weten over haast iedereen. De vrouw sprak die woorden bijna gezellig uit.
-
Voordat ik er erg in had, zat ik zaterdagmiddag tóch te kijken. Sinterklaas die in Apeldoorn arriveert. Niet per boot, maar per trein. Wist eerst niet waarom dat was, maar Dieuwertje legde het gelukkig uit: het oude paard was met pensioen en het nieuwe was bang voor water.
-
Reizen per trein heeft voor- en nadelen. Als het niet te druk is, er zich geen vertraging voordoet en niet alle medepassagiers aan het telefoneren zijn, verkeer je in omstandigheden die best ideaal zijn. Er gebeurt iets nuttigs, want je wordt verplaatst, je zit in een andere tij... lees meer
-
Vaak denk ik: Houdt het nou nooit op? Uitroepteken erachter. Over sommige hete hangijzers schrijf ik niet eens meer. Komt door schaamte.
-
De partij die De Partij Van De Automobilist wordt genoemd, is niet mijn partij. Nooit geweest. Beetje treurige typering: De Partij Van De Automobilist. Vind ik doordat ik me niet typische automobilist voel. Ik rijd wel auto, maar als ik dat doe, voel ik me niet gekoesterd door e... lees meer
-
Vaak krijg ik digitale post waar ik niet om gevraagd heb. Dat is mijn eigen schuld en waarom dat zo is, weet ik niet altijd precies. Nu kwam er een bericht waarboven LAATSTE KANS stond. Schrik ik meteen. Wat zag ik over het hoofd?
Ik kijk naar het bericht en zie dat het om... lees meer -
November is een strenge, introverte maand. Het is aan de hemel en de bomen te zien. Er valt niet mee te spotten en mensen die normaal dansend door de dagen gaan, laten dat in november wel uit hun hoofd. Het is menens. Waarmee? Met alles. Er is een lied van Tom Waits dat November... lees meer
-
Het nieuwe logo van Nederland wordt vandaag officieel gepresenteerd. Niet onthuld, want dat is het al, officieus. Vrijdagmiddag hoorde ik erover op de radio, letters NL met een tulp. Was me niet helemaal duidelijk hoe het zat met die tulp, wat ook kwam doordat ik afgeleid werd d... lees meer
-
Prettig bericht dat de Nederlander moe wordt van de sociale media. Nog niet moe genoeg, maar we hebben het toch over vier minuten per dag minder. Minder Facebook, WhatsApp en ga zo maar door. Dagelijks ben ik blij dat ik er nooit aan begonnen ben, ja soms een appje om een afsp... lees meer