Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Bruusk

Op de markt passeerde me een vrouw die enorme haast had. Onder haar jas vandaan wapperde een lange strook wc-papier. Die gaf haar haast een speciale dynamiek. De afgelopen dagen ging het vaak over de participatiesamenleving. Is iets anders dan een verzorgingsstaat. Nog niet zo lang geleden werd er weleens gesproken over de zorgzame samenleving. Met die woorden had ik wat, omdat zorgzaamheid hoort bij wat een samenleving moet doen. Een maatschappij is iets anders dan een samenleving, geloof ik, meer een systeem, regels die omgangsvormen voorschrijven. Vandaag zijn in de Tweede Kamer de algemene beschouwingen. Ook daarom denk ik over deze kwesties na. Ik sta te weinig stil bij de vraag in wat voor soort land we leven. Terug naar de haastige vrouw en de strook wc-papier die aan haar vastzat. Haar haast had iets autoritairs. Ze baande zich bruusk een weg door de menigte die traag over de markt slenterde. Maar het meest opvallende aan haar was dat wc-papier. Misschien hielp het haar als iemand daar iets van zei. Niemand deed dat, daarom was het een taak voor mij. Ze leek me een vrouw die er liever door een andere vrouw op gewezen werd dan door een man. Het was niet ondenkbaar dat ze mannen schuldig vond aan alles wat ongemakkelijk was in het dagelijks leven, dus ook dat wc-papier. Zoals vaak aarzelde ik te lang na over wat me te doen zou kunnen staan, want ik werd weer gepasseerd door een vrouw die enorme haast had. Ze haalde de vrouw met het wc-papier in en wees haar erop. Ze lachten vervolgens onhandig.

Columns

  • Ook deze week begin ik met een onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Vorige week meldde die instantie dat we meer vertrouwen hebben in elkaar en in instanties, een verheugende bericht. Nu is onderzocht waaraan we ons ergeren, niet in het algemeen, maar in onze... lees meer

  • Ze hebben iets met elkaar te maken, januari en juni. In januari zijn de feestdagen voorbij, het geld is op en er is het vooruitzicht van een lang, nieuw jaar waarin van alles moet en gaat gebeuren. De hemel ziet er schraal uit, het is winter maar die moet nog op kleur komen. M... lees meer

  • Graag wil ik goed bezig zijn. Ja, wie wil dat niet, denk ik er meteen bij. Maar volgens mij zijn er mensen van wie het niet per se hoeft. De mensen die ik ken, willen het gelukkig wel, ieder op geheel eigen wijze – dat laatste moet je erbij zeggen. Ik dus ook, maar soms vraag... lees meer

  • Telkens als ik een woord lees waarin `beleving’ voorkomt, wordt er iets in mij gealarmeerd zonder dat ik weet wat dat is. 
    Bijvoorbeeld eergisteren de belevingvlucht boven onder meer Gelderland en Overijssel, een Boeing 737 zonder passagiers. Dus om de inwoners te laten b... lees meer

  • Soms stel je jezelf ineens een vraag die je niet had verwacht, bijvoorbeeld: vind ik het erg dat Blokker misschien (misschien!) verdwijnt? Ik zeg trouwens altijd De Blokker. Nu lijkt het net alsof ik die naam dagelijks uitspreek, maar dat is niet zo. Ik kom er niet vaak, maar... lees meer

  • Nog steeds ben ik blij met de onderzoeksresultaten die het Centraal Bureau voor de Statistiek gisteren bekendmaakte: Nederlanders hebben weer vertrouwen in elkaar en instanties, niet alle instanties, maar de meeste. Ik weet zeker dat ik dat ook heb. Wanneer ik wantrouwen voel... lees meer

  • Een mevrouw van de bank belt: “U weet dat u meer kunt doen met uw spaargeld?” Haar stem klinkt blij en bezorgd. Ik denk aan mijn moeder. Als mijn vader aan het begin van een vakantiereis in de auto stapte en zei “Ik weet nu precies hoe ik moet rijden”, zei ze: “Wat fijn, jonge... lees meer

  • Als iemand zegt “Ik ben er niet, let maar niet op mij” is waakzaamheid geboden. Je kunt ook niet aanwezig zijn en hoeft daarom niets te zeggen, maar je bent er wel en zegt dat het niet zo is. Meestal is zo iemand enórm aanwezig. Je kunt er op geen enkele manier omheen. 

  • Al vaak heb ik de Amerikaanse president zijn handtekening zien zetten. Met een stift. Daarna houdt hij het document omhoog om te laten zien dat die handtekening er echt staat. Van aan afstandje heb ik die vaag bestudeerd, maar nu zag ik hem van dichtbij, onder de brief die hij... lees meer

  • Telefonisch contact met autoriteiten blijf ik moeilijk vinden, zeker als ik in dat gesprek moet erkennen dat ik iets fout heb gedaan, vergissinkje, woorden verkeerd begrepen. Daar moet ik onderhand vanaf. Maar ja, ik ken niemand die luchtig zegt: doe ik wel even. Maar volgens... lees meer

  • Als je begrijpt hoe een probleem begint, kan het best zijn dat je al in de buurt bent van een oplossing. Of het aan mij ligt, weet ik niet, maar er zijn ook veel problemen waarvan ik helemaal niets snap. Dan heb het niet over grote wereldproblemen, maar kleine, min of meer all... lees meer

  • Gebeurtenissen en onthullingen van een week geleden zijn nu al oud nieuws. Als je daarover nog steeds nadenkt, leef je niet meer op de huid van de tijd. Maar toch is er nog iets waaraan ik blijf haken, wat mijn eigen schuld is, want ik begon gisteren op deze plek zelf over han... lees meer

  • Intiem liefdesspel – die woorden willen niet uit mijn hoofd, ik wil het wel, maar soms kan ik niet op tegen de woorden. Ik snap wat ze betekenen, maar lang geleden dat ik ze tegenkwam. Is op een terras aan zee. 

  • Tijdens grote opruimingen kom je ze altijd tegen: dingetjes die met de Koninklijke familie te maken hebben. Ik heb het over de opruiming van een huis of schuur. Ook al ben je republikeins tot in ieder vezel, hé, wat hebben we hier, een bierglas met Pieter en Margriet erop. Meest... lees meer

  • Gek dat je je nooit afvraagt hoe lang de glasbak al bestaat en ineens hoor je het: 40 jaar. Ergens in de begintijd mocht ik ook nog een kleine rol spelen, in de gemeente Arnhem. Ik schreef toen ook commerciële teksten, want van wat ik allemaal bij elkaar bedacht, kon ik niet lev... lees meer

Pagina's