Vorige week bracht de Boekenweek me naar Noordwijk waar iedereen het over de nucleaire top had. Noordwijk en omstreken speelden daarbij ook een rol. Een mevrouw wees richting zee en zei dat president Obama daar op de boot sliep. En dat hij met een helikopter naar die boot gebrac... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Chocola
Er zijn van die geuren die aan zomers van lang geleden doen denken. Zo’n geur valt nauwelijks te omschrijven. Vaag speelt zonnebrandcrème er een rol in, water, een flauw windje, ergens ook iets zoets. Onmiddellijk zijn er dan ook herinneringen. Bijvoorbeeld aan de eerste keer aan zee. Of aan een meisje met een verlegen glimlach aan de rand van het zwembad en in de verte een liedje van The Beach Boys – en ook proef ik ijskoude Coca Cola. Geuren kunnen het geheugen behoorlijk prikkelen. Het gebeurt niet vaak, maar soms ruik ik potloodslijpsel en ben ik weer op een van de eerste dagen van mijn schooltijd, toen ik zo sterk dacht dat mijn leven voller begon te worden, en ik een andere aandacht voor alles moest opbrengen dan voorheen. Paar dagen geleden hoorde ik dat onderzoekers van de Universiteit Antwerpen een boekhandel naar chocolade hadden laten ruiken. Dat bevorderde de verkoop van vooral romantische boeken en kookboeken, maar niet alleen die, ook andere. Klanten keken bovendien wat rustiger rond. Ik kan me de geur van chocolade voorstellen, maar moet dan niet aan iets speciaals denken, ja, een beetje aan Sinterklaas en Kerstmis. Of mijn gedrag in de boekhandel verandert, weet ik niet. Het verschijnsel interesseert me natuurlijk wel. Zouden bijvoorbeeld meer mensen mijn boeken kopen als ze chocola ruiken? Misschien moet ik harde afspraken met de boekhandelaar gaan maken. En als ik zelf een geur moest kiezen? Dat is niet zo moeilijk. Een tuin met veel groen erin als het pas geonweerd heeft. O, die geur.
Columns
-
-
Waarschijnlijk hockeyt ze, mijn mondhygiëniste. Ik zeg nu wel `mijn’, maar ze is natuurlijk helemaal niet van mij, maar vast van iemand anders. Het is niet ondenkbaar dat die zich nog eens lekker omdraait als zij mij ontvangt, om acht uur in de morgen. Dat ik denk dat ze hockeyt... lees meer
-
Ineens wist ik het. Gisterochtend. Bij welke partij ik me thuis voelde. Het stemlokaal was in een school. Ergens klonk helder en hoogst vrolijk kindergezang. In de gang hingen tekeningen en stonden vitrines met werkjes erin, eilandjes met palmbomen, gezellige huiskamertjes, dat... lees meer
-
Opmerkelijk en ook troostrijk nieuw is dat Jack van Gelder in het passiespektakel op 17 april Pontius Pilatus gaat spelen. We weten allemaal dat Jack een gezellige man is die niets van narigheid moet hebben. Het is dus niet ondenkbaar dat hij tegen Jezus (Jan Dulles) zegt, met z... lees meer
-
Het was een nogal, wat zal ik zeggen, ja een vermoeid busje. Dat kon ik nog net zien toen het gisteren door mijn straat reed, veel te snel voor het doel waarom het busje in beweging was gekomen. Op het dak ervan was immers een grote luidspreker bevestigd, waaruit hard een werven... lees meer
-
The Cats hebben nog steeds een warme plaats in mijn hart. Kan niet uitleggen waarom, maar dat hoeft ook niet. Veel van je goed kunt uitleggen is minder interessant dan wat je niet kunt uitleggen. In mijn intieme vriendenkring is One Way Wind ons volkslied. We zingen het bij bela... lees meer
-
Wat was ik blij dat ik deze week niet mee waaide met de twitterstorm toen de Nederlandse inzending voor het Songfestival voor het eerst ten gehore was gebracht. Alleen het woord al: twitterstorm. Een loze lawine van meningen en vooral meninkjes waar niemand iets mee kan. Zo nu e... lees meer
-
Mooi hoor, de ophef die er altijd ontstaat als The Rolling Stones naar Nederland komen. Nu ook weer, Journaal, De Wereld Draait door, alle kranten. Is al vijftig jaar zo en de laatste twintig jaar gaat het dan ook altijd over hun leeftijd en het geld dat ze verdienen. En ook wor... lees meer
-
We fietsen al een tijdje door Het Nationale Park De Hoge Veluwe, mijn vrienden en ik. Die zes hoofdletters staan er niet voor niets, want er is gelukkig heel veel park. Wat behoorlijk vervreemdend werkt is dat er in de buurt van het park een militaire oefening wordt gehouden en... lees meer
-
Of ik ooit in Lunteren ben geweest, weet ik niet. Nu wandel ik er met vrienden doorheen. We zoeken de schoonheid en de stilte van de Veluwe op. En we hebben gehoord dat hier in de buurt het middelpunt van Nederland is. Daar willen we naartoe, het is iets dat we meegemaakt moeten... lees meer
-
Iemand zegt tegen me: `Ja, maar je bent ook niet op Facebook.’ Ik had iets gemist, een feestelijke manifestatie, en dat is dus mijn eigen schuld. Soms bevangt me dan lichte paniek, even, terwijl het inderdaad mijn eigen schuld is, schuld waarvoor ik bewust gekozen heb. Dagelijks... lees meer
-
Vond ik aangenaam een dag of tien geleden: de terrassen die overal werden opgebouwd. De ondernemers die eraan bezig waren, hadden zin in het nieuwe seizoen. Ja, ineens gaat alles sneller, de tijd, de plannen die voor de rest van het jaar gemaakt moeten worden, de dynamiek in ons... lees meer
-
Wat kan het opluchten onverwacht een medestander te vinden. En nog wel eentje uit het hoogste gezag, de presentator van het televisieprogramma Eigen Huis en Tuin. Lodewijk Hoekstra heet hij en ik ken hem niet, maar ik geloof hem. Hij verzet zich tegen tuincentra, zegt dat we min... lees meer
-
Als het carnaval voorbij was, begon de vasten. Daarmee groeide ik op en altijd moest ik er op die woensdag (Aswoensdag) aan denken. Aan carnaval deed ik alleen tijdens mijn schoolperiode, daarna nooit meer. En het vasten was iets van mijn kindertijd. Ik wist niet dat het nog be... lees meer
-
Er zijn verwachtingen waarmee je omzichtig moet omgaan. Bijvoorbeeld: dat gaat vanzelf wel over. Dacht ik vaak, maar die tijd is voorbij. Natuurlijk bestaan er omstandigheden die vanzelf overgaan, maar dat zijn er maar een paar. Misschien komt het ook doordat er voorheen in je l... lees meer