Vakantiegangers krijgen het de komende tijd waarschijnlijk moeilijk bij de Belgisch-Franse grens. De wachttijden kunnen oplopen, want de controles zijn voorlopig streng. Ik zie de beelden in het journaal nu al: verhitte hoofden vol verontwaardiging, interviewtjes die nergens ov... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Dagjesmensen
Toen prins Friso maandag was overleden, volgde er veel overbodige verslaggeving. In radio- en televisieprogramma’s werd er bijvoorbeeld overgeschakeld naar iemand die voor een paleishek stond. Voor het hek was niets te zien erachter ook niet, er was alleen een man met een microfoon. En er brandde de vraag in Hilversum of er nog nieuws was. Was er niet. Dat was dus het nieuws: dat het er niet was. Wat voor nieuws zou er ook zijn? Ik geloof dat er ook werd gevraagd hoe de sfeer was, want dat willen ze altijd weten. De sfeer! Alsof iemand iets met die informatie kan. Ik hoorde en las dat er kritiek kwam op deze loze gang van zaken. Eindelijk, verzuchtte ik. Gisterochtend zet ik om zeven uur de radio aan en hoor meteen het opgefokte muizenstemmetje van presentatrice Lara Rensen: `Waar stá je, Ewoud?’ En ja hoor, deze Ewoud staat voor het hek van de begraafplaats in Lage Vuursche. Kijk, dat een groot deel van de aanhang van de koninklijke familie zich hysterisch gedraagt, is blijkbaar nooit tegen te houden. Gisteren moesten er dranghekken geplaatst worden, want er werden veel dagjesmensen verwacht. Je wordt echt door plaatsvervangende schaamte bevangen. Dagjesmensen. Maar dat de serieuze media volstrekt ontremd mee blijven doen! Lara Rensen vraagt Ewoud wat hij ziet. Ewoud geeft antwoord, want ja, je moet wat. Ewoud ziet een vrachtwagen waaruit witte bloemen worden gehaald. Voordat Lara Rensen kan informeren waarop dat wijst, trekt Ewoud al een conclusie: `Blijkbaar heeft de familie witte bloemen besteld.’
Columns
-
-
Als de grote wereld te verwarrend wordt, trek ik me graag even terug in de kleine wereld waar ik me weer kind voel, niet het kind dat ik was, maar het kind dat ik nog steeds ben. Als je dat kind niet meer kunt vinden, is er alle reden gealarmeerd te zijn. Ik trek me terug met ee... lees meer
-
Het eerste nieuws is vaag: truck rijdt in op menigte. Paar seconden later krijgt die menigte een typering: fééstende menigte. Ik hoor het, maar ben er niet meteen met mijn gedachten bij, besef niet dat het een ramp is. Begint na een minuut of vijf duidelijk te worden. Ik vervang... lees meer
-
Detailhandel Nederland is bedelaars zat, lees ik. Snap ik. De NS trouwens ook. Gisteren hoorde ik in de trein via de omroepinstallatie de waarschuwing: `Geef ze alstublieft niets. Laat u niet intimideren.’ De treinreis komt meteen onder spanning te staan. Wat te doen als er dade... lees meer
-
Als je in een systeem verzeild bent geraakt dat niet door jou is bedacht, moet je er dan nog vol verzet over nadenken? Misschien een moeilijke vraag, maar die stelde ik mezelf gisteren toen ik in de wachtruimte van het stadhuis zat. Je mag daar wachten op documenten, rijbewijs,... lees meer
-
Al twee keer belandde ik deze dagen in een gesprek waarin het ging over het schoonhouden van onze tong. Blijkbaar wordt daar op aangedrongen door mensen die het goed met ons voorhebben. Bacteriën maken een bende van de tong. O, altijd die dekselse bacteriën!
-
Gelukkig is het nu geen maandagmorgen meer, maar gisterochtend was het dat wel. Ik was vroeg in de weer – nee, zeg ik niet goed, ik wás niet in de weer, wilde dat graag zijn, maar kon mijn draai nog niet vinden. Die draai moest ergens zijn, maar soms weet je niet waar je zoiets... lees meer
-
Niet in alle winkels die speciaalzaken heten, kom ik graag. Soms is de speciaalzaak te speciaal voor mij en ga ik er enorm van stamelen. Nu moet ik verf hebben. Ik denk al lang niet meer: verf is verf. Voor de verf die ik bedoel, passend bij behang uit Hongkong, moet ik naar de... lees meer
-
Het zeventigjarig jubileum van de bikini, deze week, gaat een beetje aan me voorbij, merk ik. Dat komt natuurlijk doordat die er altijd was in mijn leven. In mijn vroege kindertijd droegen Nederlandse vrouwen uiteraard nog van die degelijke zwempakken, soms opgevrolijkt door afb... lees meer
-
Er zijn adverteerders die zeggen te stoppen met seksisme in tv-reclames. Ik schrik nog altijd als ik `seksisme’ hoor, want aangezien ik tijdens een van de eerste feministische golven tastend mijn plaatsje in de wereld zocht, steek ik nog steeds meteen de hand in eigen boezem. Je... lees meer
-
Ieder bericht over de gehavende zorg in verpleeghuizen is beschamend. In een van de rijkste landen van de wereld mag dat niet aan de orde zijn. Staatssecretaris Van Rijn gaat over een tijdje publiekelijk bekendmaken waar het mis is en ook, hoop ik, waar het goed gaat, maar waaro... lees meer
-
Soms betrap ik me op een gedachte die ik conservatiever vind dan ik zelf ben. Meteen vraag ik me af of zo’n gedachte niet meer iets is voor de herfst, wanneer de hemel laag en zwaar is en het vroeg donker wordt. Nu is het zomer, alles moet licht zijn en graag ook aangenaam zweve... lees meer
-
Een vriendin bracht me met haar auto thuis en haar navigatiesysteem wees ons de weg, zodat ik me daar niet mee hoefde te bemoeien. Er was iets aan de hand met dat navigatiesysteem, het had een andere, wat zal ik zeggen? Ja, een andere houding dan mijn tomtom. Hoe die zich gedraa... lees meer
-
Wat houd ik toch van raadsels! Soms denk ik dat ik iemand ben van duidelijkheid, maar dat is niet zo, geloof ik. Veel raadsels kunnen van een prikkelende schoonheid zijn, vooral als ze zich in het alledaagse leven mengen.
Nu hoor ik dat het netwerk der dingen bijna klaar is... lees meer -
In de komkommertijd mag je het hebben over iets wat niks is. Bijvoorbeeld over verschijnselen die hinderlijk zijn, maar onvermijdelijk. Ik lees `Files nemen toe’ en vervolgens wordt uitgelegd waarom, wat er tegen gedaan wordt en waarom dat nog steeds niet helpt. Ik lees het allemaal geeuwend en t... lees meer