Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Deskundige

 We gingen goed om met onze teleurstelling zaterdagavond. Toch best hoog, ons liedje. Bijna hoger dan we ons kunnen herinneren. Bij mij is het blijven hangen. Ik neurie soms een fragment. Dan heb ik het lied dus voorlopig voorgoed cadeau gekregen. Ik hoorde of las een deskundige, een hoogleraar, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, zich al jaren bezighoudt met de vraag waarom een liedje `zich in je oor vastbijt’. Vastbijten vind ik een matig woord in dit verband. Ja, vervelende carnavalsdeunen kunnen zich in je vastbijten, maar met een teer, melancholiek lied als dat van Anouk is het volgens mij toch anders. De hoogleraar heeft het over de aanhoudende mineur-majeurstemming, dus over een spoort spanning die ruimte maakt voor sterke emoties. Zoiets. Als ik hoogleraar was met een dergelijk specialisme drukte ik me toch anders uit, maar ik zeg dit omdat ik natuurlijk jaloers ben op zijn deskundigheid. Ik wil ook een deskundige zijn met zo’n mooi aandachtsgebied. `Dames en heren, te gast is vanavond professor Thomas Verbogt, die alles weet van de zomerwind. Klopt dat, professor?’ En dan knik ik met bescheiden trots, want zo hoor je als deskundige te knikken. Ik heb uiteraard ook meteen praatjes, want dat wordt van je verwacht: `Klopt. De zomerwind in de ávond. De zomerwind in de óchtend is iets anders. Die zucht ambitieus. Dat is ’s avonds niet het geval. Dan gaat de wind zacht liggen.’ Vervolgens moet ik in zes (6) of vijf (5) woorden uitleggen hoe het zit met die wind en neurie ik het lied van Anouk.

 

Columns

  • In een krant las ik `moeilijke kijkers’, in een andere `moeilijk bereikbare kijkers’. Het gaat over de NPO die het mes in het televisieamusement zet. De overheid vindt dat er te veel `plat vermaak’ wordt uitgezonden. Dat is meer iets voor de commerciële omroepen. Bij de NPO moet... lees meer

  • Of ik verkiezingsdag in Europese stemming begon, nou nee. Er zaten twee dingen in mijn hoofd die er maar niet uit wilden. Ik werd er tot mijn spijt mee wakker. Het eerste was `onvrijwillige seks’. Natuurlijk weet ik wat er bedoeld wordt, maar ik dacht aan de vaders en moeders va... lees meer

  • Nuttige ontwikkeling dat de bijsluiter bij medicijnen simpeler wordt. Of ik de taal in die informatie ingewikkeld vond, viel mee, maar het was te veel. Natuurlijk nam ik ook alle bijwerkingen door en die vergat ik ook weer onmiddellijk, zodat ik bij lichte ontregeling in de maag... lees meer

  • `Zullen we een bubbeltje doen? Dat staat zo feestelijk.’ Gisteren zei iemand dat tegen me en ik begrijp wat er wordt gezegd, maar kan helaas niet vragen gewoon normaal te praten. Kan best zijn dat dit de woorden zijn die we voor zoiets paraat hebben: `Zullen we een bubbeltje doe... lees meer

  • Ja, nog even die verkiezingen donderdag en dan mag er wel een zekere rust over ons neerdalen. En in ons natuurlijk. In de tweede helft van mei moeten onze gedachten zich langzaam vullen met de zomer die eraan komt, een prettige maar ook tamelijk lege periode. Als je daar met een... lees meer

  • Gistermorgen werd ik niet wakker met het lied van Duncan in mijn hoofd en vroeg me af of het wel zo’n lied is, dat het in je hoofd gaat zitten dus. Is het niet een lied dat het telkens van het moment zelf moet hebben: dat het gebeurt terwijl het gezongen wordt. Dat als je het we... lees meer

  • Paar jaar geleden probeerde ik het en nu doe ik het opnieuw. Waar heb ik het over? Ik zal het inleiden. 

  • In een toespraak hoorde ik iemand geprezen worden als `wereldburger’, een typering waarvan ik meteen in de houding ga staan. Dat zei ik na de toespraak ook tegen iemand die naast me stond. En die zei: “Ja, je moet leren mondiaal te denken.” Ik knikte bedrukt. 

  • Dinsdagavond besloot ik ineens toch maar weer eens naar het Songfestival te kijken, eerste ronde. Klinkt net alsof ik eindelijk de kruipruimte bij de voordeur ging inspecteren, maar de vergelijking gaat niet helemaal mank. Toch wilde ik er een vrolijke avond van maken. Dat kan o... lees meer

  • Vorige week had ik mijn elektrische tandenborstel in een hotel laten staan. Niet belangrijk verder, alleen ga ik dan niet bellen of ze die tandenborstel op kunnen sturen, want het is niet alleen een vieze vraag, maar ook een hoop gedoe (hoe verpak je zo’n ding?). Nee, dan koop i... lees meer

  • Eergisteren was het Moederdag. Zijn er moeders die alweer reikhalzend uitzien naar de Moederdag van volgend jaar? Ik lees een artikel over wenskaarten. Ik zie ze in veel winkels staan. Voor Moederdag had ik er een kunnen kopen met daarop gedrukt `Wat ben ik blij met een moeder z... lees meer

  • Soms is het lastig als ik niet weet wat ik van iets moet denken. Van laagdrempeligheid bijvoorbeeld. Moeten we daar altijd voor zijn? Een drempel hoeft niet erg te zijn, al is het alleen maar omdat je dan weet dat je ergens komt waar je eerst niet was, en dat dat niet vanzelfs... lees meer

  • Vind het best veel: twintigduizend klachten na de eerste eindexamens. Die komen dan binnen bij het LAKS, het Landelijk Actie Komité Scholieren. En vervolgens worden die doorgegeven aan minister Slob, want die gaat onder meer over het onderwijs. Ook over de salarissen van omroepp... lees meer

  • Als leden van onze koninklijke familie vanwege officiële verplichtingen hun woning verlaten, verandert de omgeving waarin ze zich vertonen, meteen in een open inrichting. Komt niet door de koninklijke gasten, maar door de onderdanen die bloednerveus nog onderdaniger dan onderdan... lees meer

  • Op bijna ieder station staat een soort wachthokje waarin een functionaris van de NS zit. Die geeft informatie, soms niet van harte, maar dat kan ook niet altijd, want ja: het is soms erg moeilijk, voor iedereen. Maar in principe is dat wachthokje een nuttig bouwseltje want daar... lees meer

Pagina's