Terwijl ik gisteren in de zeldzaam zachte ochtendzon kranten zat te lezen, struikelde ik over een theorietje dat tijdens de sportbeoefening daarna maar niet uit mijn hoofd wilde.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Druppel
Je mag het niet zeggen, maar ik zal blij zijn als het woensdag is. Nee, dónderdag, want woensdag moet er graag héél veel worden opgeruimd. Had er ineens genoeg van. Kwam niet eens door de koningswuppie, hoewel dat een belangrijke druppel was. Ik moet eerlijk zijn: ik was zelf de echte druppel. Vrijdag liep ik in Dordrecht rond, een mooie stad waar ik te weinig kom, en daar passeerde ik een winkel met een etalage vol oranje dingen, en een bord waarop het woord `snuffelen’ stond. Normaal vlucht ik ver weg voor dat woord, maar nu niet. Dat kwam doordat ik een vaas in de etalage zag staan. Een witte vaas, met een gouden rand, met aan twee kanten een portret van Willem-Alexander met daaronder: 18 jaar. Keurig kapsel, ouwelijke glimlach. Een oerlelijke vaas. Ik moest die hebben. De mevrouw van de winkel die nogal sterk op het woord `snuffelen’ leek, zei dat de vaas etalagemateriaal was dat ze pas na dinsdag zou verkopen. Ik zei dat ik het jammer vond, aangezien ik dan niet meer in Dordrecht was. Ze zuchtte commercieel en zei `Vooruit dan maar’ en ik betaalde vijftien euro en reisde even later weer naar huis. Nog nooit kocht ik een vaas, maar nu staat deze voor het raam. Soms houden mensen halt en die wijzen ernaar. Als ik toevallig bij de vaas sta, zwaaien ze naar me. En ik zwaai terug. Morgenavond laat, wanneer ik een beetje hallucineer van de feestelijkheden, zal ik me afvragen wat ik verder met de vaas moet. Waarschijnlijk ontstaat er lichte hoofdpijn, maar die hoort bij de veranderingen in het koninkrijk.
Columns
-
-
Een demonstratie is niet iets waarvan je droomt, maar als ik dat wel zou doen, liep ik vast mee in een lange stille tocht, met minstens 100 duizend anderen, tegen alle oorlogen waar ook ter wereld. Ons zwijgen was ijzingwekkend en dwingend.
-
Begrijpen wil ik het niet, maar in een Machtig Systeem is érg veel over je bekend, wat je graag eet, waarvoor je speciale belangstelling hebt, of je vaak naar het theater gaat enzovoort. Die informatie zorgt ervoor dat je ongevraagd mailtjes krijgt waarin allerlei onzin wordt aa... lees meer
-
Had iets aandoenlijks, de twee informateurs die aan een kleine tafel in de hoek de grote formatietafel observeerden. De partijleiders moesten zelf volwassen praten. Leek een beetje op een therapeutische sessie: “Ja, Geert, sorry dat ik je even onderbreek, maar ik zie al een kwar... lees meer
-
Wie een tijdje geleden de televisieserie De Joodse Raad zag, zal daaraan nog vaak denken, aangrijpend verhaal, meeslepend verteld, briljant geacteerd. De schrijver ervan, Roos Ouwehand, schreef een vervolg dat zich afspeelt in 1946, over hoe het gegaan is met mensen die... lees meer
-
Halverwege april las ik een artikel dat op mijn bureau bleef liggen. Kort door de bocht is de strekking dat sporten gelukkiger maakt.
Ik sport vier of vijf keer per week, niet omdat ik zo het geluk hoop te vinden, maar voor mijn gezondheid. Wel waar is: na afloop, thuis on... lees meer -
Veel mensen zijn bang voor lawaai vandaag, hoor ik. Voor protesten tegen onze gehavende wereld, tegen onbegrijpelijk geweld, tegen verdriet en leed waarvan je stil wordt.
Waarvan je stil wordt. Ik zie op tegen lawaai, terwijl ik snap als het er wel is. Maar de stilte van va... lees meer -
Nog niet zo lang geleden hadden we het er liever niet over. Niet dat het in de taboesfeer zat, maar het was te intiem, hoewel ik niet weet of dat het juiste woord is.
Geen idee hoe het komt, maar ineens is de belevenis een zeer bespreekbare kwestie geworden, daarom ook maar... lees meer -
Even terug naar het Journaal van dinsdag. Daarin was veel brandend wereldnieuws aan de orde. En daartussen dook ineens onze songfestivalzanger Joost Klein op, beelden van zijn eerste repetitie, vooral foto’s. Behalve de zanger zagen we een man die matig als vogel verkleed was. H... lees meer
-
Heel lang was het gisteren Koninginnedag. En vandaag Dag van de Arbeid. Laatste is zo gebleven, maar wie staat er nog bij stil? Ik ook niet op volle kracht, maar toch even.
-
Weer kwam ik een dooddoener tegen die mijn goede humeur een behoorlijke optater gaf. In het doodlopende proces dat voor de vorm nog zo dynamisch formatie heet, werd Caroline van der Plas een vraag gesteld die haar niet beviel. Ging over een scenario waarover het Centraal Planbur... lees meer
-
Aan Emmen dacht ik niet vaak. Ik verwachtte dat daar zaterdag verandering in zou komen. Ook daarom zette ik de televisie aan, nieuwsgierig naar de avonturen van de Koninklijke familie. Al een paar dagen hoorde ik in radioprogramma’s korte berichten over sjoelen.
-
Het lijkt eenvoudig, ik bel de wasmachinekoning, vraag wanneer het apparaat bezorgd kan worden en meld wanneer ik volgende week met open armen thuis ben.
De specialist lacht corrigerend: “Volgende week is het meivakantie.” -
Aan dooddoeners heb ik altijd een hekel gehad. Meestal zijn ze hartstikke waar, daar niet van, maar ze doen wat het woord zegt, ze kunnen ieder gesprek om zeep helpen. Is soms nuttig, want niet alle gesprekken zijn hoogst wenselijk, maar toch.
“Er zijn ergere dingen.”
... lees meer -
Wanneer binnenkort de eindexamens weer begonnen zijn, staan in sommige kranten de opdrachten waarmee scholieren geconfronteerd worden. Soms doe ik mee, niet omdat ik dat leuk vind, maar om na te gaan of een en ander nog werkt in mijn hoofd. Alles wat met rekenen te maken heeft,... lees meer