Natuurlijk volgde ik de herdenkingen van de bevrijding van Auschwitz, met gebogen hoofd. Ik wil erover schrijven, maar kan dat niet. Mijn hoofd zit dan zo vol koude stilte dat er geen gedachte meer bij kan. Voor het eerst zag ik de beelden toen ik een jaar of vijf was. Er lag ee... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Knap
Het zal niemand ontgaan zijn dat volgende week het Rijksmuseum weer opengaat. Ik verheug me erop, niet op de opening, nee zeg, maar op een bezoek. De eerste keer dat ik er kwam, was ik acht. Ik was misdienaar in de kapel van de Sint Maartenskliniek in Nijmegen en eens per jaar gingen wij, misdienaars, een dagje uit, onder leiding van een strenge non die ons op orde hield. Het misdienaarreisje. Waarschijnlijk een verdwenen woord. Het Rijksmuseum was een van de bestemmingen. Toen zag ik De Nachtwacht voor het eerst in het echt. Vanwege de naderende opening van het museum kwam ik de afgelopen weken vaak een foto tegen van het befaamde schilderij van Rembrandt en telkens besefte dat ik er niets aan vind. Dat mag niet, geloof ik, maar dat kan me niet schelen. Ik zie heus wel dat het knap is, qua licht en perspectief, maar daarmee houdt het voor mij op. Mensen kunnen het woord `knap’ gewichtig uitspreken, met een bolle a en een p die bijna uit elkaar ploft. Inderdaad, zo knáp vind ik De Nachtwacht. Ik houd erg van veel werk van Rembrandt, maar dit schilderij hoort er niet bij. Misschien begon het al tijdens het misdienaarreisje. Ik kende De Nachtwacht natuurlijk van koektrommels en geborduurde lappen achter glas, maar toen ik ervoor stond, voelde ik grimmige teleurstelling. Dat kwam ook doordat ik merkte dat iedereen om me heen - en dat waren nogal wat mensen - het schilderij vereerde. Verering is iets anders dan bewondering. Ik bewonder graag, maar kan niet goed tegen verering. Vond ik een nuttig inzicht.
Columns
-
-
Paar dagen geleden was er in Breda een vergadering van de plaatselijke afdeling van de SP en die liep uit op een knokpartij. Vergadering natuurlijk geschorst. Landelijke leiding beraadt zich over de Brabantse afdeling. Goed!
-
Het is fout, maar voor sommige uitingen van criminaliteit voel ik lichte bewondering. Zaterdag zag ik in Nieuwsuur hoe Roemeense criminelen in Frankrijk te werk gingen. Met een auto reden ze achter een vrachtwagen aan, tot aan de bumper. Een crimineel ging door het open dak naar... lees meer
-
Troostrijke jeugdherinnering: mijn moeder was een paar dagen weg om haar broer bij de verhuizing te helpen, ze had mijn piepjonge zusje meegenomen. Ik was een jaar of zes en mijn vader moest even voor het huishouden zorgen. Dat had hij, 35 jaar oud, nog nooit gedaan, het was een... lees meer
-
In veel horeca word je behandeld alsof je straf hebt verdiend omdat je bestaat. Je mag er wel aan een tafeltje zitten, maar dan verder geen praatjes meer. Ik haast me eraan toe te voegen dat er uitzonderingen zijn, troostrijke uitzonderingen.
-
Als er een stilte valt in een gesprek, ben ik daar de bang voor? Of bang, nee dat niet, vind ik het ongemakkelijk? Ja, dat wel. En als ik me afvraag waarom ik het ongemakkelijk vind, komt dat doordat ik denk dat het voor de ánder ongemakkelijk is. Of dat die denkt dat het aan mi... lees meer
-
Als je denkt `We zien het tegen die tijd wel’, is dat een matig standpunt. Ik denk het vaak, misschien te vaak, en zit daarom ook vaak, te vaak op de blaren. Ik dacht het aan het begin van sommige ontwikkelingen en ineens is het te laat om daarin nog in te stappen. Ook bij sommi... lees meer
-
Uit deze krant scheurde ik vorige week tips om griep te voorkomen. En zoals het meestal met tip het geval is, zijn ze er vooral om je het gevoel te geven dat je ergens alles aan gedaan hebt. Als het lukt wat de tips moeten veroorzaken, heb je geluk of ben je een bofkont.
-
Met haast en een schraal humeur sta ik zaterdag in de rij voor de kassa van de supermarkt. Ik heb niet eens de rust de boel zelf te scannen en af te rekenen. Kan daar. Er zijn betaalpalen, een woord dat ik zo lelijk vind dat ik vaak niet in staat ben van deze voorziening gebruik... lees meer
-
Om de zoveel tijd lees je dat het steeds normaler wordt dat je in een restaurant om een doggybag vraagt, dus dat je wat je niet hebt opgegeten in een zakje mee naar huis krijgt, voor de hond, ook als je geen hond hebt. In Amerika is het de gewoonste zaak van de wereld, maar ja,... lees meer
-
Op de kleine brug hier tegenover het huis worden zo’n beetje de hele dag door foto’s gemaakt. Het is een mooie plek in de stad, romantisch, mag ik wel zeggen. Ik ben blij dat ik erop uitkijk, wat ik ook vaak doe, meestal gedachteloos, tussen van alles door.
-
Eergisteren zag ik op televisie een korte documentaire over een gezin dat ging emigreren. Naar Canada. Hij was varkensboer en leidde de verslaggever door de lege, schone stallen rond. Buiten stonden paarden in wagens, klaar voor vertrek. Die gingen mee naar Canada. De vrouw van... lees meer
-
Moet ik iets denken over ons spaargeld en dat er al een bank is die geen rente meer geeft? Vast, maar weet niet wat. Als ik aan rente denk, is het vooral aan geld dat je moet betalen als je iets leent of even een negatief saldo hebt. Die rente verdwijnt niet, wat natuurlijk jamm... lees meer
-
Door de dood van Aart Staartjes zagen we zondag fragmenten van ongekend geworden televisie. Niet te lang natuurlijk want de orde van de dag verzet zich tegen deze kwaliteit. Daarmee wil ik niet zeggen dat vroeger alles beter was, want dat was het niet, wat ook niet willen dat he... lees meer
-
Van heel veel weet ik niet hoe het precies hoort, terwijl ik toch vaak in een omgeving ben waar beleefdheidsregels voor niemand geheimen hebben. Heb ik het nu over, over etiquette.