Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Leeg

De ideale manier om stress tegen te gaan bestaat nog niet. Anders zou er wel minder stress zijn. Is misschien te simpel gedacht. Als je stress krijgt van iets wat je moet doen, wordt de stress dan minder als je dat niet doet? Eergisteren reden er rond Den Haag minder treinen in de avondspits omdat het personeel was uitgestapt. Er réden al minder treinen vanwege wisselstoringen, maar dus nog minder doordat die wissenstoringen mensen van de NS aanvlogen. Begrijpelijk. Als treinreiziger weet ik een paar keer per week van ellende niet waar ik het moet zoeken, in de trein dus. Om me heen hebben de meeste mensen er ook last van. Wisselstoringen, probleempjes met de seinen, harde wind, altijd is er wel iets. Ik maak het zelden mee dat reizigers verwijtend met de conducteurs omgaan. Iedereen weet dat die het ook niet kunnen helpen. Nu een paar van hen begonnen zijn het op te geven, vrees ik het ergste. Ik vraag me af of je jezelf ontstresst als je de werkplek verlaat. Ik heb dat één keer gedaan, toen ik tien was en meedeed aan het schooltoneel. Ik speelde Baas Koekendeeg, een bakker met een slechte inborst. Ik had maar een stuk of tien zinnen tekst, maar toen ik op moest, was mijn hoofd angstaanjagend leeg, de tien zinnen waren enorm verdwenen. Ik kwam in de ban van stress, verliet haastig het toneel en rende vervolgens het schoolgebouw uit. Thuis verstopte ik me onder de dekens. Ik denk daar nog weleens aan en dan voel ik lichte paniek, ook omdat niemand me ooit vertelde wat de gevolgen van mijn afgang waren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Columns

  • Vorig jaar om deze tijd was er iets met mijn hart, iets wat nog niet ernstig was, het was een beetje te groot. Vond ik prettig om te zeggen: ik heb een te groot hart. Mijn cardioloog, een kordate en ook zachtmoedige vrouw, schreef pillen voor en verwachtte dat het defect binnen... lees meer

  • Gisteren verscheen een glossy (o, dat woord!) van de Bond tegen vloeken. De Bond bestaat immers honderd jaar en dat moet gevierd worden. Ik heb de glossy nog niet gezien, dus ook nog niet gelezen, maar zal het zeker doen, want ik ben benieuwd waarmee het tijdschrift gevuld is.... lees meer

  • Een kwieke huisvrouw – die typering kwam ik tegen in een artikel over Mary Tyler Moore, de Amerikaanse actrice die deze week op 80-jarige leeftijd overleed. Nederland leerde haar kennen in de Dick Van Dyke-show die in de eerste helft van de jaren zestig op televisie te zien was.... lees meer

  • Op de eerste maandag van dit jaar werd ik gebeld door een man die zei dat hij Robin heette. En dat hij wilde praten over mijn lopende energierekening. Dat was geen onderwerp dat me interesseerde, bovendien had ik helemaal geen verstand van mijn lopende energierekening, ik zei du... lees meer

  • Graag had ik er gisteren iets van gemaakt, van de Nationale Pindakaasdag. Ik ben liefhebber en kenner, voelde me gesterkt in mijn identiteit, maar mijn vreugde kwam maar niet van de grond. Natuurlijk keek ik aan het begin van de dag in het keukenkastje: vijf potten, verschillend... lees meer

  • Het was vorig jaar zomer, een snikhete middag in de Franse Provence, toen ik gebeld werd door een aardige man die zei dat hij voorzitter was van de Nijmeegse Carnavalsvereniging St. Anneke. Hij vertelde dat zijn vereniging ieder jaar een Topper koos en of ik de Topper van 2017 w... lees meer

  • Het begint me op te vallen dat ik het hier, op deze plek dus, regelmatig over het woord beleving heb. Komt doordat het woord het moeilijk heeft. Er wordt een beetje mee gesold. Een beleving is iets anders dan een belevenis. Een beleving kan wel een belevenis zijn. Nu kom ik bij... lees meer

  • Paar dagen geleden scheurde ik een foto uit deze krant die me vaag ontroerde: de Rolling Stones houden een straatnaambordje vast waarop Rolling Stonesstraat staat, en daaronder Lent-Nijmegen. De foto is gemaakt op 8 juni 2007 toen de band in het Goffertpark optrad.

  • Jammer dat Louis van Gaal ermee ophoudt. Ik lees van alles over zijn besluit. Binnen zijn familie was er een drama dat hem met de neus op de feiten drukt. Die feiten komen waarschijnlijk neer op de vraag wat er nu echt belangrijk is.

  • Bijna iedere nacht word ik rond half vijf wakker. Pas onlangs drong het tot me door dat het misschien te maken heeft met mijn geboorte. Die was ook op dat tijdstip. Soms sta ik op, want ik heb meestal zo veel zin in de dag dat die niet vroeg genoeg kan beginnen. Dan schrijf ik b... lees meer

  • Gisterochtend hoorde ik in een radioprogramma voor de zoveelste keer over `de boze witte man’ spreken en toen besefte ik pas dat ik daar nooit bij stil sta, bij wat de boze witte man precies wil, wat de boze witte man drijft, ja, waarom de boze witte man boos is. En de boze witt... lees meer

  • De foto zie ik nergens terug, maar ik weet zeker dat ik op het station van Nijmegen op een affiche van de SP een foto zag waarop de heer Roemer stond met bokshandschoenen. Misschien maakte hij ook wel boksende bewegingen, maar dat beeld staat me nog maar vaag bij. De tekst was:... lees meer

  • Als je niet meer leerplichtig bent, lijkt het een klein dingetje, maar dat is het niet: het opsteken van de vinger gaat langzaam uit het onderwijs verdwijnen. De scholieren houden nu een wisbordje omhoog. Het woord wisbordje had ik nog nooit uitgesproken of opgeschreven, maar de... lees meer

  • Deze week overkwam het me een paar keer: iemand wenst me het beste toe voor het nieuwe jaar en voegt eraan toe “Of mag het niet meer?”. Het zijn ook mensen die rond twaalf uur “Goedemorgen” zeggen, verschrikt op hun horloge kijken en zich dan verontschuldigen: “O nee, het is al... lees meer

  • Wanneer zijn collega’s irritant? Ik las er een artikel over. Handen wassen is een punt, begrijp ik. Mensen ergeren zich als collega’s dat niet doen na toiletgang. Ik denk dan: dat weet je toch niet. Wasbak en kraan bevinden zich toch bij het toilet. Ja, als het aan de handen te... lees meer

Pagina's