Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Liefde

Op weg naar Albert Heijn zet ik in gedachten de ingrediënten voor nasi goreng op een rijtje. Ik ben niet in veel gerechten goed, maar met nasi goreng kom ik een eind. Twee keer op een dag een supermarkt bezoeken vind ik niet te doen, dus ik mag niets vergeten. Voor de winkel word ik staande gehouden door een vrouw met een vriendelijk gezicht. Jaar of twintig, schat ik. Ze vraagt of ze me iets mag vragen. Ik heb net `prei’ ingeprent, ben bezig me te concentreren op de kruiden en heb ook nog haast. De vraag komt me slecht uit, maar ach, waarom niet. Als we gaan verbieden elkaar iets te vragen op onze korte trip door de eeuwigheid, houden we ons alleen nog maar bezig met Gordon en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Haar vraag luidt: `Hoe denkt u over homseksualiteit?’ Deze vraag had ik niet verwacht. Heb wel een antwoord: `Daar denk ik hetzelfde over als over heteroseksualiteit.’ De vrouw knikt tevreden. Ik heb de vraag goed beantwoord. Ze zegt: `Nergens ter wereld mag liefde verboden worden.’ Nu knik ik. Het zijn fijne woorden. Wel vraag ik me af waarvan ze is. Van een organisatie of een heilsleer? Ze wil het vast niet bij deze korte gedachtewisseling laten. Maar ja, ik heb haast en een hoofd vol nasi. Helaas kun je dat niet zeggen als iemand net heeft beweerd dat nergens ter wereld liefde verboden mag worden. Nu zie ik in haar jaszak een papier zitten met het logo van Amnesty. Ik wijs ernaar en zeg dat ik al jaren lid ben. Ze geeft me een hand. We houden elkaars handen even vast. De herfstzon staat laag.

Columns

  • Het zal vast onderzocht zijn of die campagnes van de Stichting Ideële Reclame (Sire) effect hebben. Ik neem er altijd met instemming kennis van. Ze gaan bijna altijd over omgangsvormen en daar kunnen we niet vaak genoeg op gewezen worden. De meesten van ons willen immers beschaa... lees meer

  • In een toprestaurant zal de ober (gastheer?) niet vragen: “Bent u bekend met ons concept.” Ik deins trouwens altijd onzichtbaar terug bij het horen van het woord `concept’. Automatisch zeg ik dat ik niet mee bekend ben, ook al meen ik aan de ober te zien dat hij me zich herinner... lees meer

  • Er zijn van die berichten die in hun kneuterigheid een zekere schoonheid hebben. Gisteren las ik over het televisieprogramma Top of Flop uit begin jaren zestig. Het was het eerste jongeren-muziekprogramma op de Nederlandse televisie en trok miljoenen kijkers, onder wie... lees meer

  • Als je klant van een bank bent, kost dat geld. Steeds meer, begrijp ik. Er zijn kwesties waarin ik helemaal niet wil verdiepen, deze hoort erbij. Het is niet zo dat het me niets kan schelen, maar ik vrees dat ik op de vragen die ik hierover heb, geen antwoord krijg dat ik begrij... lees meer

  • Een karakterloos winterwindje speelt slap met de kerstbomen die op straat afgedankt liggen te wezen. Beeld dat bij januari hoort, de schraalste maand van het jaar. Moeilijk voor te stellen dat die bomen een paar dagen geleden, misschien gisteren nog, bont versierd en verlicht on... lees meer

  • Het is twintig jaar geleden dat ik rijexamen deed. Een paar keer, theorie en praktijk. Een van de examinatoren zei: “U denkt te veel na.” Daarom lukte het telkens niet. Bij het theorie-examen zat trouwens geen examinator, maar daarbij voelde ik zelf dat ik te veel nadacht. Ik no... lees meer

  • De laatste dagen van het oude jaar en de eerste van het nieuwe breng ik onder meer door met een Grote Opruiming van mijn werkkamer. Tussendoor ruim ik natuurlijk ook weleens iets op, maar vaak komt dat neer op het verplaatsen van stapels in de hoop dat die me dan minder opvallen... lees meer

  • Nooit gedacht dat ik aan een hogedrukspuit vage symbolisch waarde zou toekennen. Gebeurde in een ruimte waarvan ik niet weet hoe die heet. Wasbox misschien. Je zet er in ieder geval je auto in en die mag je dan zelf wassen, en afspoelen natuurlijk. Met drie soorten spuiten, twee... lees meer

  • Even had ik er spijt van dat ik gisteren niet officieel de nieuwe agenda in gebruik kon nemen. Ik kocht de mijne al in de vroege zomer van vorig jaar en die ging toen ook meteen in, een agenda voor anderhalf jaar, waarschijnlijk bedoeld voor mensen die het druk hebben of dat den... lees meer

  • Rituelen kunnen verbleken. Waarschijnlijk gebeurt dat wanneer je beseft dat je ze niet meer nodig hebt. Van de meeste nieuwjaarsdagen in mijn leven staat me weinig bij, ook omdat het altijd van die richtingloze dagen waren. Het nieuwe jaar was begonnen, maar ook weer niet. Je ha... lees meer

  • Het is dat vuurwerk me nauwelijks interesseert, anders zou ik me wel verdiepen in hoe het nu precies zit. Het gaat dan om vuurwerk waarvan veel mensen vinden dat het ertoe doet, dus niet van die sterretjes en alles wat daarmee verwant is. Je mag dat vuurwerk wel kopen maar niet... lees meer

  • Regelmatig schrijf ik hier dat we een beetje moeten uitkijken voor het woord `leuk’. We gebruiken het te vaak, het wordt te algemeen, er zit geen zeggingskracht meer in. Ik ben er voor het alleen maar uit te spreken wanneer het gaat om iets wat een zekere amusementswaarde heeft.... lees meer

  • “Nou, ik zie je nog wel voor de jaarwisseling,” zei ik gisteren tegen een vriendin met wie ik een tijdje voor de supermarkt had staan praten.
    Ze schudde tevreden haar hoofd. Dadelijk ging ze naar een huisje in de Achterhoek en kwam pas rond 6 januari terug: “Dan is al het g... lees meer

  • We weten inmiddels dat één klacht een carrière kan breken. Laten we zeggen: twee klachten. Meestal anoniem, want vaak zijn klagers geen dappere mensen.

  • ”En? Hoe waren je kerstdagen?”
    Al levenslang heb ik een lichte hekel aan opsommerige antwoorden, want zo’n antwoord is hier dan wenselijk: wat je hebt gedaan, met wie, hoe het eten was, nog cadeaus gekregen? In je jeugd, later soms ook nog, moest je zo ook over je verjaarda... lees meer

Pagina's