Wat is er met je aan de hand als je nooit zenuwachtig bent? Is dat een kwaliteit?
Als ik me zoiets afvraag, moet ik natuurlijk eerst naar mezelf kijken. Daar kan ik trouwens al zenuwachtig van worden, want ik weet dat ik altijd wel iets zie wat anders moet, maar ja, hoe dan... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Optimisme
Soms, in mijn geval steeds vaker, zijn herinneringen zo levend dat het net is alsof ze zich niet in het verleden afspelen, maar het momenten van nu zijn. Vroeger bestaat niet of nauwelijks. Ik dacht het zaterdagavond weer toen ik naar een programma keek waarin gevierd werd dat The Beatles vijftig jaar geleden voor het eerst op de Amerikaanse televisie te zien waren. Meer dan 70 miljoen mensen zagen dat, Amerika lag aan hun voeten, niet alleen Amerika, ze waren die avond voorgoed van de hele wereld. Bij het zien van die oude beelden vroeg ik me weer af wat het was wat ze uitstraalden. Keurige jongens in keurige pakken met uiterst prettige liedjes die zelfs in die dagen nauwelijks `wild’ genoemd konden worden (nee, dan Elvis!). Het was iets anders: vrolijkheid, optimisme, montere brutaliteit. De nieuwe tijd die in de wereld was aangebroken, had die jongens nodig, ze wáren die nieuwe tijd. Van bijna ieder liedje wist ik wanneer en waar ik het voor het eerst hoorde. Dit romantiseer ik niet, het is zo. Na je geboorte begin je nog een paar keer met je leven en dan zeg je telkens: mijn leven begint nu pas echt. Meestal kom je er niet toe door en door te beseffen wat je met `echt’ bedoelt, want daarvoor heb je het veel te druk met dat nieuwe begin van je leven. Ik denk nu sterk aan het intro van I Want To Hold Your Hand, dus nog voordat ze gaan zingen. Zojuist luisterde ik er weer naar, naar die zes seconden, even hard als toen. Weer haal ik diep adem, weer voel ik die opwinding en krijg ik zin in alles!
Columns
-
-
Dierbaar collega wordt 40 en stuurt een uitnodiging rond voor een feest: een filmavond met dansen na. Ik slaag er nog steeds niet in me te identificeren als danstype, maar vanaf de zijlijn zal er vast genoeg te beleven zijn.
In deze veronderstelling werd ik gesterkt toen ik... lees meer -
In de boekwinkel kocht ik gisteren Hoe houd je je hart zacht van journalist en documentairemaker Natascha van Weezel. Het boek heeft ook een ondertitel: Een pleidooi voor het radicale midden in tijden van oorlog. De boekhandelaar en ik hebben het even over de z... lees meer
-
Volgens mij is het een oud plan. Meer dan een plan, het kwam ook tot leven: post- en pakketbezorgers bezorgden niet alleen post en pakketten, maar hielden ook een beetje in de gaten wat er in een buurt aan de hand was. Als ze zagen of vermoedden dat er ergens moest worden ingegr... lees meer
-
Bekend tafereel in onze supermarkten: man of vrouw met een vuilniszak vol blikjes voor de statiegeldmachine, soms twee vuilniszakken. Tafereel heeft een dreigend onverstoorbare uitstraling. De gang van zaken verdraagt geen communicatie, er is geen ruimte voor de vraag: “Duurt he... lees meer
-
Wist niet dat Wij houden van Oranje door Hans van Hemert, maandag overleden, was geschreven. Ja, André Hazes zingt het, maar ik dacht dat hij het ook schreef, in ieder geval de tekst. De zin `Wij houden van Oranje om zijn daden en zijn doen’ vind ik een typische Hazes-z... lees meer
-
Eerste aan wie ik denk: Natasja Froger!
Maar nu sla ik een paar stappen over. Ik moet beginnen bij verkeersminister Barry Madlener, die niet alleen wil dat onze auto’s lekker over de snelwegen kunnen jakkeren, maar ook dat alle fietsers een helm dragen. Niet alleen fietsers... lees meer -
Zeker weten doe ik het niet, maar ik denk dat ik het in mijn puberteit ontwikkelde: als iets waar is maak je het nog meer waar door erover te praten. Voorbeeld: als het weer eens uit was met een meisje en ik gezelschap van mijn vrienden nogal stilletjes was, vroegen die: “Is er... lees meer
-
We doen veel `voor de zekerheid’. Ik ook. Daarom zocht ik gisteren minstens een uur naar de plek waar ik mijn zoveelste coronaprik ging halen, een kolossaal bijna leeg kantoorgebouw waarin op de begane grond een priklocatie was ingericht, één beknopte ruimte waar alles dicht op... lees meer
-
Voor het eerst zit ik met een compliment in mijn maag.
Het begint voor een open brug. Ik sta daar op mijn fiets te wachten tot die weer dichtgaat. Naast me staat een sportieve tomaatkleurige auto waarin een man zit die het raampje aan mijn kant naar beneden laat zakken. Hi... lees meer -
Er zijn verschillende redenen waarom je als reiziger de trein onverwacht moet verlaten.
-
Vandaag zou mijn moeder 99 zijn geworden. Ze was al een eind op weg, maar in het jaar van haar 92ste vertrok ze naar de andere kant, op een vroege, zonnige ochtend in april.
Toch heeft deze dag nog steeds een betekenis die zich moeilijk laat omschrijven. In ons gezin was ha... lees meer -
Om alert te blijven probeer ik nooit ding tegen een ding te zeggen, maar hoe het heet. Soms weet je dat echter niet.
Voorbeeld. Bij een benzinestation wil ik tanken en ik stop bij een pomp waar ik met mijn betaalpas moet betalen. Die wordt echter niet geaccepteerd door de p... lees meer -
Gisteren, toen de vroege ochtend innig werd omhelsd door zacht herfstlicht, voelde ik heimwee naar mijn hardlooptijd, niet eens erg lang geleden.
-
Voor wetenschappelijk onderzoek waarvan je je afvraagt wat we ermee moeten, kan ik warme belangstelling hebben. Tijdje terug zat er in Nieuwsuur een mobiliteitsdeskundige die zich op de universiteit enige jaren had beziggehouden met het parkeren van auto’s en daarop ook... lees meer