Telkens wanneer ik het woord `beleving’ lees of hoor, wordt in mij waakzaamheid gemobiliseerd. Gisterochtend dwaalde ik door het verkiezingsnieuws in de kranten. Ik ging voorbij aan het grote nieuws, want dat was inmiddels enorm bekend, net zoals wat iedereen daarvan dacht, net... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Pleister
Misschien zijn op televisie programma’s over auto’s nog wel te doen, want dan zie je ze tenminste en ook de omgeving waar ze doorheen rijden, maar op de radio hebben ze op mij een erg saaie uitstraling. Ik luister er soms naar in de auto. Kan wel een andere zender opzetten, maar dan ben ik de vorige kwijt, en ik heb een nogal antiautoritaire autoradio, wat hij van mij heeft. Soms hoor ik iets waarvan ik opkijk. Onlangs bijvoorbeeld een autoprogramma gepresenteerd door twee mannen die elkaar niet laten uitpraten. Het ging over een auto zonder dak, dus niet met een open dak, nee, zeg maar een sportauto. Zo noemden ze die niet, ze hadden het over iets wat ik vergeten ben, doet er ook niet toe, een van de mannen zei dat `een echte kerel’ natuurlijk niet in zo’n auto ging zitten. Op dat moment reed ik door een betoverend duingebied en had best zin in zo’n auto: wind in je haar, rommelige geliefde naast je en dadelijk op een duintop picknicken met zachte witte wijn en broodjes koude kip en krab. Wat mankeert er aan mij dat ik even een vluchtig verlangen naar zo’n voertuig voel? Hoezo ben ik dan geen echte kerel? Uiteraard begin ik ook koortsachtig te denken over het wezenlijke van een echte kerel. Daarbij word ik geconfronteerd met mijn eigen auto waarin ik dus zit terwijl ik het programma beluister. Daarin kan nauwelijks iets open en na een conflict met een raar paaltje heeft hij een grote pleister op zijn kont. Wat voor soort man maakt deze auto van me? Hoor ik nooit iemand over. Zal niet voor niets zijn.
Columns
-
-
Was onze premier gisteren gast in Koffietijd? Of was het eergisteren? Het kwam niet in me op voor de tv te gaan zitten, maar het interesseert me wel. Dat hij dat doet, bedoel ik. Hij zal ongetwijfeld een prima indruk gemaakt hebben. Net zoals in Vandaag Inside ... lees meer
-
Met teleurstellingen ga ik al mijn hele leven slecht om. Niet dat ik er woedend of geïrriteerd op reageer, dééd ik dat maar, nee, ik ga ze vergoelijken, altijd zoek ik de zonnige kant op.
-
Veel mensen zitten raar in elkaar. Misschien iedereen wel. Het onderscheid tussen mensen die raar in elkaar zitten, en mensen bij wie dat niet het geval is, valt niet opzienbarend op. Maar ja, wat is raar? Als we niet raar in elkaar zaten, waren we misschien lang niet zo interes... lees meer
-
Als je ergens makkelijk grapjes over kunt maken, moet je het maar niet doen. Zaterdagavond flitste ik langs een praatprogramma waarin een hoge politieman aan het woord was. Eerder op de dag was hij betrokken geweest bij de acties in Den Haag.
Het ging even over de demonstr... lees meer -
Optimistisch stemmend bericht dat steeds meer jongeren loodgieter willen worden. Dankbaar beroep. Als je een loodgieter nodig hebt, verkeer je meestal in moeilijkheden, de kelder loopt onder, de inhoud van het bad komt door het plafond heen, je hebt nauwelijks tijd te beseffen w... lees meer
-
Ik ben alles. Dat zeg ik niet, zou het niet durven, maar dat is het thema van de 88ste Boekenweek die morgen begint: Ik ben alles.
-
Op de markt zie ik ze heus wel staan, mannen en vrouwen met opvallende jasjes aan, flyers onder de arm en een wervende oogopslag, ook van de partij waarop ik volgende week ga stemmen.
Laatste overkwam me de afgelopen jaren niet zo vaak: dat ik het nu al wist. Ik bleef lang... lees meer -
Dagen kunnen verkeerd beginnen. Op de badkamer valt wat, dopje van tandpastatube of zoiets, en je kunt het niet meer vinden, terwijl de badkamer niet bepaald een balzaal is. Je wilt er niet meer van maken dan het is, maar toch gromt er lichte irritatie. Met het koffiezetapparaat... lees meer
-
In Utrecht ken ik maar een paar straten. Ik kom er regelmatig, midden in het land is het makkelijk afspreken, maar meestal op dezelfde plekken. Nu moet ik ergens zijn waar ik nog nooit geweest ben.
-
Zaterdagmiddag hield ik een toespraakje bij een brug die tot voor kort alleen maar een nummer had, maar nu een naam, de naam van een schrijver met wie ik bevriend was en die in 2005 doodging, pas 42 jaar oud, Karel Glastra van Loon. Hij schreef een paar boeken waarvan één hem be... lees meer
-
Er zijn belangrijke kwesties die een kneuterige uitstraling hebben. Sterk voorbeeld: de plastic wegwerpzakjes. Supermarkten stoppen ermee. Mooi zo, denk ik dan, terwijl ik meteen toegeef dat ik eerder nooit dacht dat het moest gebeuren. Ik moet ophouden met die nonchalante benad... lees meer
-
In een van de zalen zat in een hoek een man, denk een zestiger, met zijn rug naar alles toe, diep in gedachten verzonken. Hoe hij aan die stoel kwam, geen idee, maar ik had daar best ook wel willen zitten, even.
Ik was op de Vermeer-tentoonstelling in het Rijksmuseum. Twee... lees meer -
In principe moet het toch makkelijk te onthouden zijn: 1 maart Nationale Complimentendag, gisteren dus. Ik onthoud veel, krijg ik vaak complimenten over. Hebben we bijvoorbeeld over een gebeurtenis van twintig jaar geleden en dan schieten me details te binnen als tijdstip van de... lees meer
-
Toen ik gisterochtend iets na zevenen de radio aanzette, meende ik in een gesprek met een psycholoog of een soort psycholoog te zijn terechtgekomen. Kwam door toon en woordkeuze. Ik kon hem moeilijk volgen.