Mijn eigen schuld. Gisteren zei ik in gezelschap van jonge intimi dat het morgen Aswoensdag was. En dat ik in een ander leven dan een askruisje ging halen.
De brandende vraag was: “Wát ging je halen?”
Leg dat maar eens uit. Ik moest ver terug in mijn katholieke kindert... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Regel
Weet u wat het is?’ vraagt de man die adviseur is. Tijdens het stellen van deze vraag knijpt hij zijn ogen een beetje toe, wat erop wijst dat ik met het antwoord niet te licht mag omgaan. We zijn in de Praxis en staan voor twee elektrische gasmaaimachines. Toen ik vroeg wat het verschil er tussen was, zei de man dat de ene grasmaaimachine het innovatief goed doet en de ander kwalitatief. Terwijl ik over dat verschil nadenk, behandelt de adviseur details die langs me heen waaien. Ik voel dat ik me erop moet concentreren, maar ik weet niet waar ik die aandacht vandaan kan halen. Je kunt het gras dus innovatief maaien en kwalitatief, maar dat kan misschien ook samengaan. Ik voel echter dat ik deze kwestie nu niet aan de orde kan stellen. We zijn bij de snoeren beland. De man zegt dat er een nieuwe regel is in Nederland. En die is dat er aan apparaten als deze zo min mogelijk snoeren mogen hangen. Hij maakt een grauw wegwerpgebaar en spuugt het woord `regel’ minachtend door de doe-het-zelfhal. En dan vraagt hij `Weet u wat het is?’ Misschien vreemd, maar als mij die vraagt gesteld wordt, wil ik meestal niet weten wat het is. De man slaat toe en moet zijn best doen niet te schreeuwen: `Ze moeten hier in Nederland maar een páár regels hebben en die consequent toepassen! Niks vervroegde vrijlating! Twintig jaar is twintig jaar!’ Ik weet zeker dat ik een paar stappen verwijderd ben van zaken waarover ik het in de Praxis niet wil hebben. Ik wijs naar een van de machines en zeg luchtig dat ik voor kwaliteit ga.
Columns
-
-
In de late namiddag ga ik graag naar naar het café op de hoek, even weg uit de kleine wereld van mijn werkkamer naar een andere kleine wereld waarin je je paar momenten kunt verschansen voor wat er vanuit de grote wereld op je afkomt. Voorheen lagen daar de avondkranten, maar di... lees meer
-
Toen de president van Oekraïne buitenlanders opriep met zijn land mee te vechten, sprak hij van een `vreemdelingenlegioen’. Al vroeg in mijn leven was dat een magisch woord. Soms hoorde je dat iemand zich daarbij aansloot. Eerst naar Marseille en daarna naar een fort in een woes... lees meer
-
Even, héél even, was de oorlog erg ver weg. Zaterdagochtend, de zon scheen popelend, de lente was ineens begonnen. Ik liep naar de markt, passeerde volle terrassen die nooit leeg leken te zijn geweest, iedereen op straat praatte vrolijk, er hing iets zingends in de lucht.
-
Nee, ik heb ook geen glazen bol, ken zelfs niemand die er een heeft. Gisteren hoorde ik het twee keer op de radio, de dag ervoor vaker. Glazen bol.
-
Tegen vijven gisterochtend las ik over de oorlog. Toevallig, ik werd wakker van iets, lawaai op straat, een droom vol raadsels, ik weet het niet, en pakte mijn tablet om te kijken of er nieuws was. Doe ik altijd, maar meestal zoek ik dan naar vrolijk nieuws. Wordt steeds zeldzam... lees meer
-
Ja, het lievelingsnummer van Peter R. de Vries, maar de zeer Britse band Procol Harum heeft meer moois gemaakt dan A Whiter Shade of Pale. Zanger en pianist Gary Brooker overleed vorige week en gelukkig heb ik hem zijn meeslepende en mysterieuze lied een paar keer live... lees meer
-
Soms moet je niet al te losjes door je herinneringen lopen, maar je sterk concentreren op wat er nu werkelijk aan de hand was. Zo zeg ik vaak dat in mijn kindertijd mijn ouders hun leven indeelden in Voor De Oorlog en Na De Oorlog. In die eerste periode waren ze jong en hadden z... lees meer
-
Was in zekere zin aangenaam de week te beginnen met een interview met onze premier waarboven stond dat we in een gaaf en lief land leven. De maandag kan beroerder starten. Maar ja. Van nature ben ik melancholiek, maar ik heb meestal wel een goed humeur. Ook ben ik in hart en nie... lees meer
-
In een andere tijd, voordat het virus het land overnam, trokken zangeres Beatrice van der Poel en ik rond met een theaterprogramma dat Montere Weemoed heette. We maakten een vervolg maar dat bleef op de plank liggen en raakte verstoft, maar in januari mochten we het gel... lees meer
-
Er verscheen een boek waarin het onder meer gaat over onze neiging klusjes in huis uit te stellen. Geschreven door een hoogleraar klinische neuropsychologie, Margriet Sitskoorn, titel: Ik². Over zo’n boek lees ik alleen maar, ik haal het niet in huis, want de aanwezighe... lees meer
-
Het moet niet té mysterieus worden. De voorzitter van de politievakbond heeft zich grensoverschrijdend gedragen. We kennen hem. Als hij in een televisieprogramma wat komt uitleggen, deinzen we een stukje terug op de bank. Dan is het menens. Hij heeft ook een goed hoofd voor een... lees meer
-
Was even schrikken toen ik gisteren in deze krant vijf foto’s zag van carnavalskostuums. Het carnaval beperkt zich niet tot de dagen die ervoor staan, maar gaat op veel plekken tot diep in de zomer door. Was dat niet een gevolg van de beperkingen? Maar die zijn er nu toch nauwel... lees meer
-
Hier om de hoek is een nieuw cafetaria: Oma’s Friet. In de buurtkrant las ik iets over de uitbaters, energieke mensen, maar geen van hen oma. Alle oma’s in mijn omgeving, het worden er steeds meer, hebben het te druk voor dit soort dingen. Ze zijn vooral onstuitbaar in de weer m... lees meer
-
Wanneer ik lees dat er een extern integriteitsbureau wordt ingeschakeld, vraag ik me altijd af wat ik me bij zo’n bureau moet voorstellen. Ja, ze onderzoeken hoe het zit met integriteit. Doordat het woord zo vaak gebruikt wordt, verliest het aan kracht. Helaas.