Tot voor kort had ik nog nooit van Yezidi’s gehoord, terwijl ik toch veel lees over de wereld. Eerlijk gezegd ook niet van het Sinjargebergte. Laatst schreef ik hier dat het een vreemde, wrede zomer is. Het is ook een zomer vol vragen. Bijvoorbeeld: waarom kan een gezamenlijke a... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Rust
Veel winkels hebben het moeilijk in de crisis, maar ik lees dat het goed gaat met de aquariumwinkels, beter dan met andere dierenwinkels. Wist ik niet, natuurlijk niet. Het is informatie die me ineens bezighoudt. Wat zegt het over onze samenleving? Kan een aquarium helpen je daarin staande te houden? Lang geleden was er een aquarium in mijn leven. Nou ja, aquarium, een kleine vissenkom waarin twee goudvissen zwommen. Ik vierde mijn negentiende verjaardag en kreeg de kom met de vissen van een vriendin die zei dat ik er `misschien rustig’ van kon worden. Toen de verjaardag voorbij was, leefden de vissen al niet meer. Ik ben rond sinterklaas jarig en er was een pepernoot in de kom beland. Daar zijn de goudvissen aan gestorven. Ik was alleen in mijn smalle studentenkamer, er stond harde muziek aan (Black Sabbath), ik keek naar de dode vissen en vroeg me af op welk punt van mijn leven ik was beland en ook dacht ik na over het perspectief dat ergens moest gloren en vroeg me af waar dat kon zijn. Ik spoelde de vissen door de wc, het ging me te ver ze te begraven, wat ook kwam doordat ik geen band met ze had kunnen opbouwen. Nu is het later geworden in mijn leven. Aan rust kom ik nog steeds niet toe, wat ik niet erg vind, maar wat kan ik zeggen over iets waarvan ik niet weet wat het is, in dit geval dus rust? Moet ik een man met een aquarium worden? In mijn omgeving heeft niemand er een. Ik hoor er ook nooit iets over. Het is onbekend terrein. Kan een aquarium voor optimisme zorgen dat ik over het hoofd zie?
Columns
-
-
Al een paar keer las ik erover, zaterdag weer, over een kattencafé dat binnenkort in mijn woonplaats wordt geopend. Er zijn er ook in Parijs, Londen, München, Berlijn en Tokio. Ze zijn populair. De opzet is simpel: in het café worden thuisloze katten gehuisvest en er mogen uit... lees meer
-
Nog steeds houd ik niet zo van opera, maar toen ik voor het eerst Christina Deutekom hoorde zingen, dacht ik dat ik dat vast ooit zou doen. Het was nogal overweldigend. Ik hoorde haar op de radio als de Koningin van de Nacht, ze zong dat beroemde stuk waarvan ik niet weet hoe he... lees meer
-
Van bijna niets weet ik wat het kost. Niet omdat het me niet interesseert of dat het me niets uitmaakt, maar ik heb geen geheugen voor geld. Soms gaat het in gesprekken over de financiële huishouding in het algemeen en dan praat iedereen zorgelijk. Ik voel dat het een belangrijk... lees meer
-
Ah, gelukkig weer een onderzoek: wat is de grootste ergernis tijdens een romantische date? Wanneer zijn we trouwens `afspraakje’ of `ontmoeting’ gaan vervangen door `date’? `Date’ klinkt iets kordater, dat wel, maar toch vind ik het moeilijk uitspreken: `Heb je misschien zin in... lees meer
-
Wat ik vaak heb is dat er iets in mijn hoofd blijft zitten zonder dat ik weet waarom. Ik heb nu niet over hersens, maar iets wat ik las of hoorde. Zondag was ik in Nijmegen op een pannenkoekenboot voor een korte bootreis voor lezers en lezeressen van deze krant. Pannenkoeken spe... lees meer
-
De toekomst vraagt soms om werkzaamheden die ik lastig vind. Zo moet ik deze dagen een sinterklaasverhaal schrijven. Verschijnt pas in november, maar moet deze week wel af. Als het regent, liefst hard, is dat nog wel te doen, want dan bedenk ik erbij dat er ook een wind is die i... lees meer
-
Verdwalen kan aangenaam zijn. Ik schreef het hier al vaker. Behalve natuurlijk als je haast hebt, maar het is ook aangenaam zo min mogelijk haast te hebben. In de auto leidt de Ton Tom je door een vreemd landschap of door een vreemde stad, want dat vinden we handig. Je hebt nooi... lees meer
-
Gevoel gaat voor portemonnee. Dat hoorde ik iemand zeggen in een radioprogramma. Het ging over sancties tegen Rusland. Er werd aan toegevoegd dat we niet ten koste van alles bevriend moeten willen blijven. Nee, lijkt me ook niet, maar terwijl ik dat zeg, besef ik ook dat ik er o... lees meer
-
Een dag van nationale rouw was er al heel lang niet. De laatste keer in 1962. Toen waren er twee: de begrafenis van prinses Wilhelmina en de treinramp bij Harmelen. Vage herinneringen heb ik eraan. Hoe zal ik over een tijd aan gisteren denken? Uiteraard had ik het kunnen weten,... lees meer
-
Het is niet verbazingwekkend dat oplichters een slaatje willen slaan uit de ramp met MH17. Niets is meer verbazingwekkend. Ik kreeg nog geen mailtje van een nabestaande die geld inzamelt voor een goed doel. Die mailtjes worden wel verstuurd. Als je er een ontvangt, kun je dat me... lees meer
-
Waar gaat het allemaal ook alweer over? Over welke belangen? Welke idealen? Ik stel me nabestaanden voor die op televisie het rampgebied zien en zich afvragen waar hij ligt of zij, hoe het gegaan is die laatste seconden. Ja, wat is er aan de hand? Wie wil wat? Over de onthutsend... lees meer
-
Aan iets vredigs heb ik wel behoefte deze dagen. Daarom prijs ik me gelukkig dat ik voor de rode buurkater mag zorgen, een melancholiek dier dat alleen in huis is achtergebleven, want zijn baasjes moesten per se met vakantie. Hij houdt van rust en regelmaat en daar houd ik reken... lees meer
-
Op de laatste dagen van de Vierdaagse denk ik graag aan de luchtige, ja fééstelijke spanning die in de stad van mijn jeugd hing. Vandaag kan ik er helaas niet bij zijn, maar twee jaar geleden was ik dat wel en ik merkte dat ik met mijn blik van toen naar nu keek. Dat doe ik va... lees meer
-
Het is het omgekeerde van wat met Sinterklaas gebeurt: een grote menigte viert de aanvang van zijn triomftocht, maar niemand zwaait hem uit. Over drie dagen juichen we in Nijmegen de wandelaars toe die de Vierdaagse hebben afgelegd, maar wie stond vanochtend bij de Wedren toen z... lees meer