Veel vond ik opmerkelijk in de documentaire over president Zelensky zondagavond. Van de vluchtelingen hier in de straat begrijp ik dat hij ook voor de oorlog vaak onder vuur lag, wat kwam doordat hij een man met beperkte politieke ervaring was en daar niet altijd handig mee omgi... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Stoer
Vandaag wordt in de Tweede Kamer gepraat over muziek in cafés. Die is vaak te hard. Ben blij met dit openbare gesprek. Mijn leven zit zo in elkaar dat ik dikwijls in een café ben. Niet om de bloemetjes buiten te zetten, hoewel die dynamiek me zeer kan bevallen, maar vanwege, wat dan heet, een afspraak. Kan ook thuis, maar ik moet vaak iets regelen of bespreken met mensen die net als ik thuiswerker zijn en dan is het prettig ook eens buiten de deur te zijn. Verzet de zinnen. Maar dan is er dus die muziek. Ik ken cafés zonder muziek, niet veel, maar ze zijn er, weldadige ruimtes. Maar meestal is het mis en staat die veel te hard aan. Als het de bedoeling is dat we gaan dansen, ja, dan begrijp ik het wel, maar je gaat toch zelden overdag naar een café om te dansen, hoewel dat misschien veel problemen kan relativeren. Het heeft ook voordelen, hoor, die loeiende muziek. Je houdt het bijvoorbeeld zo kort mogelijk en daarna verlang je hevig naar stilte en gelukkig weet je ook waar die te vinden en daar ben je dan weer diep dankbaar voor. Goed overigens dat het weer zich een beetje aan het vernieuwen is. We gaan daar erg stoer mee om, alsof we er recht op hebben dat het eindelijk beter wordt. Dus hup, de terrassen op. Het fijne van terrassen is dat het daar in veel gevallen meevalt met lelijke muziek op orkaansterkte. Zonder dat ik wil klagen zeg ik er wel meteen bij dat dat het enige is dat meevalt, want voor de meeste terrassen in Nederland geldt: `Mijn collega komt zo.’ Graag hierover ook een Kamervraag!
Columns
-
-
Even dacht ik: toch nog! Twee jaar voorzichtig geweest, gemondkapt door het grootste gedeelte van het dagelijks leven gelopen, enorm gevaccineerd, huizen in quarantaine gemeden en zaterdagmorgen ineens: koorts! De avond daarvoor naar het Boekenbal geweest, een lawaaierige chaos... lees meer
-
Aan het woord workshop heb ik lichte hekel. Klinkt zo pretentieus en veel te deftig, Maar goed, af en toe krijg ik de vraag of ik een workshop Schrijven wil geven. Schrijven met een hoofdletter, want dan is het menens. Kan zijn dat het gaat over schrijven van verhalen, maar ook... lees meer
-
In mijn woonplaats wordt op veel plaatsen aan de weg gewerkt en aan de omgeving ervan. Ik heb de indruk dat dit in veel woonplaatsen het geval is. Allemaal vooruitgang.
In het verkeer ben ik meestal fietser en dan is het vaak puzzelen hoe je ergens komt. Dat is niet altijd... lees meer -
Nooit dacht ik zo over mezelf, maar ik weet dat ik het ben: beeldschermwerker. Zo sta ik trouwens niet ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Laat ik het zo zeggen: ik ben óók beeldschermwerker. Sta ik nooit bij stil, maar zojuist wel toen ik hoorde dat ik voortaan om elf uur... lees meer
-
Soms bevangt me de vurige behoefte een uitvinding doen waarvan de wereld opkijkt. Hoeft niet per se de grote wereld te zijn, de kleine is ook goed. In ieder geval een uitvinding waarop iedereen zat te wachten. Zonder dat te beseffen natuurlijk, anders was het al door iemand ande... lees meer
-
Met grote genegenheid herinner ik me een conducteur van de NS die ik een jaar of tien geleden op een perron van station Eindhoven tegenkwam. Ik reisde per trein van Maastricht naar Amsterdam en op Eindhoven ging alles mis, min of meer vergelijkbaar met wat er zondag aan de hand... lees meer
-
Fout bezig. Schiet net iets te laat door me heen.
In een washok bij een tankstation sta ik mijn auto lekker in te zepen. Dus niet de auto in een wasstraat gezet waarin het werk door een meedogenloze machine wordt gedaan, nee, gewoon zelf. Zoals onze ouders deden, ver weg i... lees meer -
Terwijl ik erg van de woorden sneeuw en lente houd, combineerde ik die nog nooit, geloof ik, terwijl het zo voor de hand ligt: lentesneeuw, woord vol poëzie met een zachte glans van dunne stilte.
-
In het ochtendprogramma op Radio 1 zei een verslaggever gisterochtend dat er in de Tweede Kamer op dat moment vast mensen `met klotsende oksels’ rondliepen. Was kwart voor acht, best vroeg, ik bedoel vroeg om in de Kamer te zijn. En dan ook nog met klotsende oksels.
-
Natuurlijk had ik kunnen weten dat er aan de Nijmeegse Radboud Universiteit een humoronderzoeker werkzaam is. Niets op tegen, integendeel, maar fascinerend dat er in Nijmegen zo’n beetje alles onderzocht wordt wat er maar onderzocht kan worden. Trots ben ik op mijn geboorteplaat... lees meer
-
In mijn woonplaats wordt de temperatuur in de zwembaden verlaagd. Om het gasverbruik te verminderen. Door de oorlog moet dat. Nou ja, moet, het is wenselijk. Of het landelijk beleid is, weet ik niet.
-
Op de fitnessclub zag ik in een hoek tussen zware ballen een ding staan dat me sterk deed denken aan een andere tijd, ver weg in de vorige eeuw: een klein wieltje met aan weerszijden een handvat. Veel mensen die ik kende, hadden het in huis. Ik ook eerlijk gezegd.
-
Je weet niet altijd waarvan je ineens wakker wordt. Ontregelende droom, besef dat je iets had moeten doen wat je niet gedaan hebt. Ik had het gisternacht, keek op de wekker, uur of twee, en werd gealarmeerd. Wat kon er aan de hand zijn? O ja, ik was in een vreemd niemandsland in... lees meer
-
Vreemd, maar om me heen hebben meer mensen last van corona dan tijdens de officiële epidemie. Simpele verklaring: iedereen is wat roekelozer, maar zover ik het kan overzien zijn de mensen die ik ken en ziek zijn geworden, allemaal voorzichtig, in ieder geval even voorzichtig als... lees meer