Soms moet je stoppen met over kwesties na te denken. Bijvoorbeeld over objectiviteit, over wat dat moet zijn.
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Tandpasta
Van sommige mensen krijg je meteen een goed humeur. Ze hoeven niet eens iets te zeggen of te doen. Als je ze ziet voel je een lach en optimisme in je opkomen. Met de vrouw die voor me in de supermarkt loopt, is dat het geval. Jaar of dertig. Ze is nauwelijks te omschrijven, maar alles aan haar is aangenaam, van haar kleren tot haar manier van bewegen. Het is een uur of tien in de ochtend, de dag wordt lekker opgetild. Ik zat een beetje vast in mijn gedachten, maar die krijgen nu een dynamiek waarmee ik uit de voeten kan. Dan gebeurt er iets wat ik lastig vind: ik zie haar twee tubes tandpasta in haar zak steken. Dat doet ze niet per ongeluk, zeg maar uit verstrooidheid, want ze kijkt nogal waakzaam om zich heen. Daarom is het vreemd dat ze niet merkt dat het mij is opgevallen. Mijn gedachten die zojuist weer goed op gang gekomen zijn, tuimelen nu raar over elkaar heen. Het gaat me te ver een medewerker van de supermarkt erbij te roepen. Moet ik haar erop aanspreken? Misschien is dat het beste, maar ja, waar bemoei ik me mee? En wat zijn nu twee tubes tandpasta? Ik las pas dat er nergens ter wereld zo veel uit winkels wordt gestolen als in Nederland. Dat verbaast me. Je zou toch denken dat het meer gebeurde in landen waar mensen minder geld hebben. Daar in de supermarkt weet ik nog steeds hoe te handelen. Ik pak wat dingen van de zuivelschappen en als ik me omdraai, zie ik haar niet meer. Dit lucht me op, maar mijn goede humeur is vervaagd en als ik weer buiten ben, waait het de loodgrijze herfsthemel in.
Columns
-
-
Tijdens mijn schooltijd vond ik de zomervakantie in mijn jonge leven de langste periode die ik me maar kon voorstellen. Niet dat ik er bezwaar tegen had, maar ik genoot meer van de wat kortere vakanties. Kwam doordat de afbakening duidelijker was. De Kerstvakantie, de mooiste... lees meer
-
Zojuist kreeg ik op de computer een bericht van het Centraal Justitieel Incassobureau. Boete voor te snel rijden. Ruim 200 euro. Zulke berichten krijg je niet via de mail, maar met de gewone post, op papier. Is dus afkomstig van schurken die mij geld afhandig willen maken, en ik... lees meer
-
Mijn tandarts maakt deel uit van een tandartsengroep. Zo heet het. Nu moet ik bij de mondhygiëniste zijn, een erg aardige vrouw die me charmant op mijn donder geeft, want ik doe altijd wel iets niet goed, vooral handelingen in de flossfeer. “Zal ik het nog een keer voordoen?”... lees meer
-
Haast nooit kijk ik een televisieprogramma terug op Uitzending Gemist. Behalve dat ik er niet toe kom, om dezelfde reden als ik niet tot het televisieprogramma kwam, vind ik het ook een tweedehands manier van kijken. Als een televisieprogramma een deel is van een reeks, komt e... lees meer
-
De zondag overleden grote Amerikaanse komiek Jerry Lewis was ik niet vergeten, nee zeg. Ik hoorde hier niet vaak meer over hem praten, maar keek nog regelmatig naar fragmenten uit zijn films en optredens. Ik houd erg van oud amusement. Iedere keer als ik zoiets beweer, haast ik... lees meer
-
Zelden hoorde ik het woord `gewoon’ zo vaak achter elkaar als zaterdagavond. Het was in een reportage die in Nieuwsuur werd uitgezonden. Plaats van handeling was een kleine plaats aan de grens tussen Spanje en Frankrijk. Daar kwamen de terroristen vandaan die verantwoordelijk wa... lees meer
-
De berichten over de herenfiets liet ik ongelezen. Ik dacht: wat nu weer? Ik liet het bij die gedachte, verdiepte me niet in het antwoord op die kleine vraag. Misschien krijg ik steeds meer last van de vraag `Wat nu weer?’. Ze moeten van de herenfiets afblijven! Alleen het woord... lees meer
-
Gisterochtend hoorde ik op de radio een gesprek met een Elvisimitator. Daar zijn er veel van. Ook in Nederland. Kun je inhuren voor een feestje. Deze Elvisimitator wordt geprezen om zijn Elvispak. We weten dan wat er bedoeld wordt: een wit pak met nogal wat versiering erop en e... lees meer
-
Gek dat ik denk dat ik geen stukje meer moet schrijven over het openbaar gebruik van de mobiele telefoon, terwijl het in veel gevallen een vorm van zachte hufterigheid is. Over andere hufterigheid schrijf ik wel, niet te vaak trouwens, want ik wil het hier graag licht houden. To... lees meer
-
Het is niet belangrijk, maar de plek waar de glas- en papierbak staan is er zelden een met een vrolijk stemmende uitstraling. Komt misschien ook door wat je daar doet. Is nuttig, zeker, maar er is ook iets armzaligs aan de hand zonder dat te zeggen valt wat dat is.
-
Waar ik vandaag 40 jaar geleden was toen ik hoorde dat Elvis was overleden, weet ik niet meer, terwijl je zoiets hóórt te weten. Wel dat ik het zo’n vréémd bericht vond. Meer nog dan ik diep geschokt was. Misschien kwam dat laatste ook omdat ik niet lang daarvoor een zangshow va... lees meer
-
De eerste dagen na mijn terugkeer van vakantie ben ik altijd nogal innig met mijn eigen leefomgeving bezig. Hoe lang ik weg ben geweest, doet er niet toe. Ik ben graag thuis en wil dan ook goed tot me laten doordringen hoe alles rond thuis er ook weer uitziet. Ik loop met nieuwe... lees meer
-
De laatste keer dat ik een nieuwe fiets kocht, was twintig jaar geleden. Ik fietste erop naar huis en riep in de gang: “Kom even naar mijn nieuwe fiets kijken.” Toen ik weer buiten kwam, was de fiets weg. Eigen schuld, voor die halve minuut had ik hem niet op slot gezet. Ik was... lees meer
-
Was maar een klein artikel in deze krant dinsdag, maar er stond een keiharde kop boven: ‘Schoolbank bron van lichamelijke ellende’. Ik was meteen bij de les en dacht aan de secundaire arbeidsvoorwaarden in mijn leerplichttijd. De schoolbank was een van die secundaire voorwaarden... lees meer