Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Tandpasta

Van sommige mensen krijg je meteen een goed humeur. Ze hoeven niet eens iets te zeggen of te doen. Als je ze ziet voel je een lach en optimisme in je opkomen. Met de vrouw die voor me in de supermarkt loopt, is dat het geval. Jaar of dertig. Ze is nauwelijks te omschrijven, maar alles aan haar is aangenaam, van haar kleren tot haar manier van bewegen. Het is een uur of tien in de ochtend, de dag wordt lekker opgetild. Ik zat een beetje vast in mijn gedachten, maar die krijgen nu een dynamiek waarmee ik uit de voeten kan. Dan gebeurt er iets wat ik lastig vind: ik zie haar twee tubes tandpasta in haar zak steken. Dat doet ze niet per ongeluk,  zeg maar uit verstrooidheid, want ze kijkt nogal waakzaam om zich heen. Daarom is het vreemd dat ze niet merkt dat het mij is opgevallen. Mijn gedachten die zojuist weer goed op gang gekomen zijn, tuimelen nu raar over elkaar heen. Het gaat me te ver een medewerker van de supermarkt erbij te roepen. Moet ik haar erop aanspreken?  Misschien is dat het beste, maar ja, waar bemoei ik me mee? En wat zijn nu twee tubes tandpasta? Ik las pas dat er nergens ter wereld zo veel uit winkels wordt gestolen als in Nederland. Dat verbaast me. Je zou toch denken dat het meer gebeurde in landen waar mensen minder geld hebben. Daar in de supermarkt weet ik nog steeds hoe te handelen. Ik pak wat dingen van de zuivelschappen en als ik me omdraai, zie ik haar niet meer. Dit lucht me op, maar mijn goede humeur is vervaagd en als ik weer buiten ben, waait het de loodgrijze herfsthemel in.

Columns

  • Het beeld zal mijn netvlies nog wel een tijdje blijven plagen, maandagavond kwam het tot ons: vier mannen in overhemd tussen de bosjes voor het Catshuis. Drie van hen hadden een stropdas om, de stijfste van het gezelschap niet. De zomerwind speelde met de stropdassen. Dat ze g... lees meer

  • Niet voor niets dat deze week hier in de regio het grootste fietscongres ter wereld wordt gehouden. Nederland is fietsvriendelijk en deze regio al helemaal, met Nijmegen als kroonjuweel. Daarom is daar overmorgen een grote fietsenparade te zien.

  • Tot nu toe is het nog niet gebeurd dat ik midden in de nacht zin had in bloemkool. Ben nog nooit opgestaan om iets te eten. Ja, misschien lang geleden. Waarschijnlijk voor een boterham met pindakaas, maar het zal in een érg ver verleden zijn geweest. Veel verleden is niet ver... lees meer

  • Een toespraak houden is een hele kunst. Een boeiende toespraak, bedoel ik. Je moet niet alleen zeggen wat je te zeggen hebt, maar ook goed nadenken over hoe je het zegt. Dat laatste is vaak het probleem.

  • Als je een blessure hebt, die zichtbaar is door bijvoorbeeld een mitella of gipsverpakking of een stevig verband, moet je onophoudelijk verklaren wat er aan de hand is.
    “Wat heb jij nou?” Dat is meestal de vraag.

  • Hoe vaak valt een mens van zijn fiets? Mijn overkwam het gisteren voor de tweede keer en tijdens de val, dacht ik aan de eerste keer, twintig jaar geleden. Toen was het in de nacht. Het slot van mijn fiets zat los en voegde zich tussen de spaken van het achterwiel. Ik vloog over... lees meer

  • Normaal zou nu zo langzamerhand de komkommertijd beginnen (vreemd dier op de Veluwe, dat soort nieuws), maar waarschijnlijk gebeurt dat dit jaar niet. Daarvoor is er te veel aan de hand in de wereld.

  • Meestal weet ik waarom ik niet kan slapen, problemen, zorgen, een hoofd vol gedachten over wat ik aan het schrijven ben, te laat te heftig getafeld, maar soms weet ik het ook niet. Daar ga ik me niet over opwinden. Ik probeer aan zachte taferelen te denken, stil strand op een vr... lees meer

  • Graag kijk ik naar tennis, maar dat doe ik toch anders wanneer er geen Nederlanders meer meedoen. Op Ronald Garros zijn we er allemaal uit, om het maar weer eens over `we’ te hebben. Eerst is het geboeid zijn met spanning, daarna alleen maar geboeid.

  • Lang geleden dat ik erover hoorde: dat je een minuut gratis winkelen kon winnen, in een supermarkt. In de tijd dat ik krap bij kas zat, tussen mijn twintigste en dertigste, gebeurde het vaker. Moest je bijvoorbeeld een paar niet al te moeilijke vragen beantwoorden of iets raden,... lees meer

  • Het onweer begon hier gisteren rond kwart voor zeven in de ochtend. Het KNMI had het zondag verwacht en er code geel aan gehangen. Het valt me het laatste jaar op dat wanneer er een code over het weer wordt afgegeven, dat alleen maar een theoretische spanning veroorzaakt. Er geb... lees meer

  • Zaterdag las ik in De Volkskrant een paginagroot artikel over de waterkant in het Gelderse Zoelen. Beldert Beach heet het daar. Het artikel behandelde het smeergedrag. Tegen de zon dus. Daar gaan ze in Zoelen zorgvuldig mee om. Er lopen strandwachten rond die waarschuwen als kin... lees meer

  • In de stationskiosk zegt de man achter de toonbank altijd iets over het tijdschrift of boek dat ik daar koop. Hij is een vriendelijke man en doet dat om het ijs te breken, terwijl ik niet iemand ben met veel ijs in me of om me heen. Hij zegt meestal iets waarop ik niet kan reage... lees meer

  • Iedereen zal de deze week overleden acteur Roger Moore kennen, maar niemand zal beweren dat hij een uitstekend acteur was. Misschien vond hij dat zelf ook niet. Toch was het altijd aangenaam hem aan het werk te zien.
    Ik geloof dat hij altijd hetzelfde personage speelde, of... lees meer

  • Dan zie we een filmpje van een gemaskerde man die zegt dat wat er in Manchester is gebeurd, pas het begin is. Het woord `kruisvaarders’ valt. Dat zijn we blijkbaar. Zelf voel ik me niet zo. En ik vraag me af waarvan de aanslag in Manchester het begin is. Het is toch al begonnen,... lees meer

Pagina's