Even dacht ik: toch nog! Twee jaar voorzichtig geweest, gemondkapt door het grootste gedeelte van het dagelijks leven gelopen, enorm gevaccineerd, huizen in quarantaine gemeden en zaterdagmorgen ineens: koorts! De avond daarvoor naar het Boekenbal geweest, een lawaaierige chaos... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Uitkijken
De overheid bemoeit zich wel met banken, niet met boekhandels. Bemoeien is niet het goede woord, ik houd niet van bemoeien. Ik moet zeggen: helpen. Dus opnieuw: de overheid helpt banken, maar boekhandels niet. Met een land waarin boekhandels het moeilijk hebben, is iets verontrustends aan de hand. Het is niet alleen de crisis. Het is ook iets anders, maar wat dat dan is, kan ik moeilijk uitleggen, terwijl ik het wel weet. Maar je gaat al gauw als een zeurkous klinken. Laat ik het simpel houden: mensen die nooit een boek lezen zijn andere mensen dan die dat wel doen. Ik zeg niet betere, ándere. Je merkt het ook meteen. Ik moet uitkijken, want ik begeef me op glad ijs. Snel terug naar de schrale actualiteit. Terwijl ik dit schrijf, zijn de winkels van Polare nog steeds dicht. Nogmaals: zelf ben ik vaker in de kleinere boekhandel, maar die voorkeur speelt geen rol in de zorg die ik voel. Gisteren liep ik langs een gesloten Polarewinkel. Dat greep me aan. Ik merkte zelfs dat ik een gesloten boekwinkel benauwend vind. Iedere boekwinkel, groot of klein, is een bron van inspiratie. Er is iets heel erg mis als je daar niet bij kunt komen. Ik lees dat hier en daar in het land boekhandelaren vestigingen van Polare willen overnemen. Ik las een gesprekje met een beroemd boekhandelaar uit Den Haag, de heer Paagman. Die zegt dat de situatie met de dag verandert. En: `Wij doen overal ons plasje en kijken hoe het proces zich ontwikkelt.’ Door dat `ons plasje’ is dit een mededeling die me niet optimistisch stemt.
Columns
-
-
Aan het woord workshop heb ik lichte hekel. Klinkt zo pretentieus en veel te deftig, Maar goed, af en toe krijg ik de vraag of ik een workshop Schrijven wil geven. Schrijven met een hoofdletter, want dan is het menens. Kan zijn dat het gaat over schrijven van verhalen, maar ook... lees meer
-
In mijn woonplaats wordt op veel plaatsen aan de weg gewerkt en aan de omgeving ervan. Ik heb de indruk dat dit in veel woonplaatsen het geval is. Allemaal vooruitgang.
In het verkeer ben ik meestal fietser en dan is het vaak puzzelen hoe je ergens komt. Dat is niet altijd... lees meer -
Nooit dacht ik zo over mezelf, maar ik weet dat ik het ben: beeldschermwerker. Zo sta ik trouwens niet ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Laat ik het zo zeggen: ik ben óók beeldschermwerker. Sta ik nooit bij stil, maar zojuist wel toen ik hoorde dat ik voortaan om elf uur... lees meer
-
Soms bevangt me de vurige behoefte een uitvinding doen waarvan de wereld opkijkt. Hoeft niet per se de grote wereld te zijn, de kleine is ook goed. In ieder geval een uitvinding waarop iedereen zat te wachten. Zonder dat te beseffen natuurlijk, anders was het al door iemand ande... lees meer
-
Met grote genegenheid herinner ik me een conducteur van de NS die ik een jaar of tien geleden op een perron van station Eindhoven tegenkwam. Ik reisde per trein van Maastricht naar Amsterdam en op Eindhoven ging alles mis, min of meer vergelijkbaar met wat er zondag aan de hand... lees meer
-
Fout bezig. Schiet net iets te laat door me heen.
In een washok bij een tankstation sta ik mijn auto lekker in te zepen. Dus niet de auto in een wasstraat gezet waarin het werk door een meedogenloze machine wordt gedaan, nee, gewoon zelf. Zoals onze ouders deden, ver weg i... lees meer -
Terwijl ik erg van de woorden sneeuw en lente houd, combineerde ik die nog nooit, geloof ik, terwijl het zo voor de hand ligt: lentesneeuw, woord vol poëzie met een zachte glans van dunne stilte.
-
In het ochtendprogramma op Radio 1 zei een verslaggever gisterochtend dat er in de Tweede Kamer op dat moment vast mensen `met klotsende oksels’ rondliepen. Was kwart voor acht, best vroeg, ik bedoel vroeg om in de Kamer te zijn. En dan ook nog met klotsende oksels.
-
Natuurlijk had ik kunnen weten dat er aan de Nijmeegse Radboud Universiteit een humoronderzoeker werkzaam is. Niets op tegen, integendeel, maar fascinerend dat er in Nijmegen zo’n beetje alles onderzocht wordt wat er maar onderzocht kan worden. Trots ben ik op mijn geboorteplaat... lees meer
-
In mijn woonplaats wordt de temperatuur in de zwembaden verlaagd. Om het gasverbruik te verminderen. Door de oorlog moet dat. Nou ja, moet, het is wenselijk. Of het landelijk beleid is, weet ik niet.
-
Op de fitnessclub zag ik in een hoek tussen zware ballen een ding staan dat me sterk deed denken aan een andere tijd, ver weg in de vorige eeuw: een klein wieltje met aan weerszijden een handvat. Veel mensen die ik kende, hadden het in huis. Ik ook eerlijk gezegd.
-
Je weet niet altijd waarvan je ineens wakker wordt. Ontregelende droom, besef dat je iets had moeten doen wat je niet gedaan hebt. Ik had het gisternacht, keek op de wekker, uur of twee, en werd gealarmeerd. Wat kon er aan de hand zijn? O ja, ik was in een vreemd niemandsland in... lees meer
-
Vreemd, maar om me heen hebben meer mensen last van corona dan tijdens de officiële epidemie. Simpele verklaring: iedereen is wat roekelozer, maar zover ik het kan overzien zijn de mensen die ik ken en ziek zijn geworden, allemaal voorzichtig, in ieder geval even voorzichtig als... lees meer
-
Over het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen lees je nooit iets waarvan je denkt: hè fijn. Altijd luidt er de noodklok. Na de beëindiging van zijn politieke carrière heeft Alexander Pechtold het daar voor het zeggen en hij kan er allemaal ook niets aan doen, maar als hij de... lees meer