Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Verdriet

Zaterdagavond keek ik naar het Belgische volksfeest op de Vossenmarkt in Brussel. Die plek zit trouwens al ongeveer mijn hele leven in mijn hoofd want daar begint een avontuur van Kuifje, Het Geheim van de Eenhoorn. Ik keek niet lang, want het stemde nogal vreemd droevig. Wel was ik gefascineerd door de Belgische Koninklijke familie die een padvindersloge het geheel onderging. Tijdens een lied zaten ze te sjoenkelen. Dat laatste woord gebruik ik niet vaak en ik weet ook niet of ik de betekenis ervan recht doe. Het komt uit het Limburgs en volgens mij betekent het gearmd of hand in hand mee bewegen op niet al te ingewikkelde muziek. Ben er geen liefhebber van. De oude Belgische koning en koningin wel, want ze sjoenkelden er hartstochtelijk op los. Dit kan niet gezegd worden van het nieuwe koninklijk paar, hoewel zij wel haar best deed én meezong, want onze koningin ook meestal doet. Nu kon de oude koning ook makkelijk sjoenkelen, want zijn taak zat er op. Voor de nieuwe koning was nog een lange weg te gaan en misschien is het nauwelijks te doen zo’n traject sjoenkelend te beginnen, ook omdat hij toch al zo zijn best moet doen geloofwaardig over te komen. Daarbij is het ook niet zo’n feestnummer. Dat hoeft hij natuurlijk ook niet te zijn als koning van België. Jammer is het wel dat dat het enige opvallende aan hem is. Is toch het eerste dat in je opkomt: geen feestnummer. Ja, en: Het Verdriet van België. Daarom keek ik gisteren ook niet. Was bang het allemaal zo zielig te vinden. Ik kan niet tegen zielig.

Columns

  • Op kerstochtend zette ik de televisie aan in de hoop op kerstsamenzang. Ik heb het dan over tijdloze kersliedjes. Dan tuimel ik meteen door alle kerstdagen van mijn leven heen, wat ook een soort samenvatting van dat leven is. Ik belandde toevallig in de Nederlandse film Pietje B... lees meer

  • Het hield me niet zo bezig, daarom was me die foto ook niet opgevallen, maar zojuist bestudeerde ik die even. Ik heb het over de foto waarop onze koning en koningin te zien zijn op bezoek bij de president van Venezuela. Het was geen staatsbezoek, maar een kennismakingsbezoek, wa... lees meer

  • Vol

    Gisterochtend passeerde ik zo nu en dan de radio. Die stond aan en er werd heel vaak verbinding gemaakt met een plek waar grote kerstdrukte heerste. Minstens vier keer hoorde ik: `Het is hier een gekkenhuis.’ Zijn we dat van de dagen voor Kerstmis aan het maken, gekkenhuisdagen?... lees meer

  • De kortste dag, de langste nacht, ze zijn alweer voorbij. Zaterdag begon om 18.11 uur officieel de winter. Ik heb het niet in de gaten gehad, wat ook komt doordat mijn liefde voor de winter is bekoeld. Je merkt trouwens niet eens dat het winter is geworden. Vandaag kan het behoo... lees meer

  • Op en neer naar Londen duurt korter dan een gemiddelde treinreis in Nederland. Wel twee keer door een detectiepoortje. En dat maakt van mij een probleem, want ik heb één kunstknie, gevolg van sportbeoefening. De gang van zaken is bekend: eerst leg je je jas en je colbert in een... lees meer

  • Er is een apparaatje uitgevonden dat een manier van spieken kan voorkomen. Als je examen doet en even naar de wc moet en daar met je mobieltje op het internet gaat of een slimme kennis belt, heeft het apparaatje dat in de gaten. Op de universiteit van Maastricht wordt het binnen... lees meer

  • Waar ik het las of hoorde, weet ik niet meer, maar ik geloof dat we `kids’ een lelijk woord vinden. Ben ik blij om. Getuigt van goede smaak. Er is een rijtje van woorden waarmee we moeite hebben. `Papadag’ staat er, meen ik, ook op. Graag. `Papadag’ is heel erg. Nog erger dan `k... lees meer

  • Eerder deze week dreef een vreemd virus me autoritair naar bed. Verzet was zinloos. Ik was zelfs te brak om te lezen. Daarom keek ik televisie, wat ik niet vaak doe. Ik heb het niet over het nieuws en actualiteiten programma’s want daar kijk ik wel naar, maar over alles wat er t... lees meer

  • Als iemand een zin uitspreekt waarin de woorden `een bord met spaghetti’ voorkomen, klinkt in mijn hoofd onmiddellijk een lied dat Rijk de Gooyer erg lang geleden zong, met een kinderkoor.

  • De broer, Marten Fortuyn, zegt: `Straks wordt een halvegare, een einzelgänger en een narcist met asperger op de bevolking losgelaten.’ Voordat hij Pim vermoordde moet hij dat ook zijn geweest, denk ik, maar toen hadden wij er als bevolking geen last van. Ik merk dat ik zo weinig... lees meer

  • Volgende week is er op televisie een spotje te zien van de PKN, de Protestante Kerk in Nederland, een organisatie die ik niet kende, maar waarvan me het bestaan me niet verbaast. Daarin roept de fractieleider van het CDA, Sybrand Buma, ons op om met Kerstmis naar de kerk te gaan... lees meer

  • Oma

    Vroeger was heus niet alles beter. Gelukkig spreek ik ook steeds minder vaak mensen die dat beweren. Misschien sommige omgangsvormen, maar ook dat weet ik niet eens zeker. Waarom ik hierover nadacht heeft echt een ontzettend schrale aanleiding. Ik passeer een café en achter de r... lees meer

  •  In mijn woonplaats is de zondag altijd koopzondag. Ik ben er geen voorstander van. Niet vanwege God, maar er mag best een dag zijn waarop er niets of nauwelijks iets gekocht kan worden. Het woord staat me ook tegen. Er zit nare dwang in. Alsof het moet, kopen. Het rare is dat d... lees meer

  • Het was een groot voorrecht, in 2002 mocht ik Nelson Mandela van een beetje dichtbij meemaken. Niet gesproken, ook geen hand gegeven, van een afstandje. In Carré waar hij het middelpunt was van een feestelijke middag. Ook was er de man die hem op Robbeneiland bewaakte. Die hoord... lees meer

  • Terwijl de wind gisteren steeds harder door de bomen begon te waaien (hier in huis zelfs waaide de wind), moest ik alles nog regelen voor het heerlijk avondje. Ieder jaar neem ik me voor dat anders te gaan doen, zoals mijn moeder vroeger. Die had volgens mij in oktober alles al... lees meer

Pagina's