Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Welp

Terwijl ik meeleef met de vraag of de wolf terug is in Nederland, rook ik ineens carbolineum. Ik bevind me in een omgeving waarin niets met dit product is bewerkt, nee, het is de geur van een herinnering. Ik kijk even over mijn schouder en ben ongeveer vijftig jaar terug in mijn leven, in de tijd dat ik welp was, een jonge wolf dus, een kleine padvinder. Twee keer per week kwamen we bijeen op de ruime zolder van een clubhuis. Beneden huisden de oudere padvinders, de verkenners, jongens met stoere hoeden, wij waren daar nog lang niet aan toe, vandaar de zolder. En dáár rook het zwaar naar carbolineum. Ik ben niet lang welp geweest en aan de periode denk ik niet met genoegen terug. Toen ik erbij ging, vond ik het spannend, vooral het kopen van het uniform, samen met mijn moeder. Ik geloof dat ik dacht: nu hoor ik ergens bij. Dat wilde daarvoor niet zo goed lukken. Al gauw merkte ik echter dat ik in groepsverband niet op mijn plaats was. Bovendien raakte ik niet overtuigd van het nut van standaardhandelingen, zoals het salueren of op je hurken zitten om te luisteren naar de akela. Ik voelde er geen woedend verzet tegen, maar ze verscherpten het gevoel ergens niet thuis te zijn. Pas nu besef ik dat de geur van carbolineum dat gevoel telkens weer opnieuw verlevendigt. Ik wist niet waardoor het kwam. Nu wel, nu de wolf misschien sluipend terugkeert in Nederland. Ik sluit mijn ogen en het is een heldere winternacht, volle maan en in de verte klinkt gehuil. Heeft niets met gevaar te maken, maar met melancholie.

Columns

  • Er is een woord waartegen ik altijd opzie, en ik was benieuwd wanneer ik het dit jaar voor het eerst zou tegenkomen. Was gisteren: kerststress. Wordt meteen bij verteld hoe je die moet voorkomen: een to-dolijst maken, nu al, het is nog november. Als me wordt geadviseerd een to-d... lees meer

  • Nederlanders en feesten, het is wat. Dwingende combinatie. Feesten dus als werkwoord: ik feest, jij feest, wij feesten. Zal er de komende tijd vaak over gaan, misschien wel het komend jaar: hoe moet het volgende winter wanneer Oranjefans zich in Qatar verzamelen? Hoe het Nederla... lees meer

  • In een artikel over ons koopgedrag, gisteren in deze krant, las ik hoe je het beste je slag kunt slaan. Bijvoorbeeld kerstversiering en een kunstkerstboom kopen ná Kerstmis, want dan zijn die goedkoper. Regeren is vooruitzien, ik stel me voor dat ik op een van de laatste dagen v... lees meer

  • Soms verlang ik terug naar de tijd van de filterkoffie. Die was nooit op. De koffiecapsules wel, altijd inééns. Is mijn eigen schuld, vind ik dan hardop, ik moet me niet zo aanstellen met die cups, ook nog per se met een nummer, in mijn geval nummer 11, zogenaamd lekker sterk. M... lees meer

  • Bondscoach Louis van Gaal vindt het niet logisch dat de wedstrijd van vanavond tegen Noorwegen zonder publiek moet worden gespeeld. Waarom niet? Ik citeer: “Er zijn heel weinig besmettingen in de stadions. Ik begrijp dat corona belangrijker is dan voetbal, maar dit is niet logis... lees meer

  • De belangrijkste dag van het jaar.
    Kijk, daarvoor was ik zaterdag stipt om 12 uur voor de televisie gaan zitten, om Dieuwertje Blok dát te horen beloven. Je hoort het niet zo vaak meer. Bovendien kan niemand zoiets zeggen zoals Dieuwertje dat doet. Je knikt meteen van harte... lees meer

  • Wat ik al levenslang een ingewikkeld woord vind: verstandig. Nee, niet het woord, want dat is best mooi en klinkt degelijk, maar wat het betekent. Meestal is het gissen. Mijn moeder kwam in mijn kindertijd bijna altijd met een advies als ik het huis verliet, bijvoorbeeld om te g... lees meer

  • Het is een ouderwetse speelgoedwinkel. Voor de deur staat een beer met een zomers hoedje op die bellen blaast. Ik weet nooit of ik erbij moet melden dat het geen echte beer is. Ik kijk er graag naar, het is goed voor mijn humeur, ik zou zo’n beer best thuis willen hebben, midden... lees meer

  • Gek dat ik nu al niet meer weet hoe lang de smalle straat hier autovrij is. Nog niet zo heel lang, maar toch ook weer wel. Nou ja, niets is lang geleden. In ieder geval is het bijna onvoorstelbaar dat er ooit auto’s langs onze huizen reden, dat je moest uitkijken wanneer je de d... lees meer

  • Het Sinterklaasjournaal zag ik nog niet dit jaar. Maar te weten dat het er is, vind ik troostrijk. Ik stap wat later deze week in. Er is altijd iets aan de hand rond Sinterklaas, iets wat zijn aankomst kan belemmeren. Of er is wat kwijt. Ben liever met die kwestie bezig als die... lees meer

  • Wat me fascineert is waarom er in kleine politieke partijen altijd gedonder is. En niet zo’n beetje ook. Is in grote partijen ook aan de hand, denk aan het CDA, en dat is ook onsmakelijk, maar toch anders onsmakelijk dan bij kleine partijen. Ontremde bende is het daar meestal.... lees meer

  • De nieuwe Abba heb ik nog niet beluisterd. Zie er beetje tegenop. Bang dat die tegenvalt. Natuurlijk las ik er wel over en terwijl ik dat deed, kon ik me een voorstelling maken van de nieuwe liedjes die natuurlijk goed in elkaar zaten, sommige te zoet, wat mag, maar het merendee... lees meer

  • Dadelijk mag ik meedoen met het groot Dictee der Nederlandse Taal. Dat weet ik al enige tijd en zo nu en dan heb ik geoefend. Ik stuitte daarbij op een probleem dat ik destijds op school ook had: dat ik ga nadenken over wat de woorden in me oproepen in plaats van dat ik me conce... lees meer

  • Nuttig is het iets niet zo snel een probleem te vinden. Het bedrijf belooft dat de monteur tussen 8 en 10 komt. Ik wilde net opschrijven dat het probleem is dat er van deze belofte meestal weinig terechtkomt. Is begrijpelijk. Je bent niet de enige die de monteur moet bezoeken. M... lees meer

  • “Beter van niet,” zeg ik. Voor de supermarkt kom ik een kennis tegen die van knuffelen een manier van leven heeft gemaakt, bij begroeting, afscheid en ook vaak tussendoor, bij wijze van compliment of bevestiging. 

Pagina's