Vakantiegangers krijgen het de komende tijd waarschijnlijk moeilijk bij de Belgisch-Franse grens. De wachttijden kunnen oplopen, want de controles zijn voorlopig streng. Ik zie de beelden in het journaal nu al: verhitte hoofden vol verontwaardiging, interviewtjes die nergens ov... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Wijn
Uitdrukking die ik nog maar weinig hoorde: zo lek als een mandje. En ineens kwam die een paar keer voorbij, eerst op de radio, daarna in kranten. Als je een keer of vijf achter elkaar hoort of leest dat iets zo lek is als een mandje, gaan die woorden dwingend om aandacht vragen. Het mandje wordt dan een ding. Hoeveel mandjes zijn er in huis? Drie! Een voor de was, best een groot mandje, en een kleinere op het aanrecht, voor dingetjes als het zoutvaatje. En een picknickmand die er vooral voor de gezelligheid is. Ze zijn lek, ja, maar dat maakt niet uit, het is niet hinderlijk. Woensdagavond werd bekend dat er iets mis was met de bonuskaart van Albert Heijn. Zo lek als een mandje dus. En sinds dat moment vraag ik me af wat het mij kan schelen. Blijkbaar is het makkelijk na te gaan wat medeklanten in de supermarkt kopen, maar waarom zou ik dat doen? Vind ik het erg als dat van mij bekend wordt? Ik heb een bonuskaart, maar dat is het enige wat ik over de bonuskaart kan zeggen. Dat ik die dus heb. Hij ligt ergens in een la en ik vergeet hem daaruit mee te nemen als ik naar de winkel ga. Komt ook doordat ik niet prijsbewust ben. Meer prijsbewusteloos. `Heeft u een bonuskaart?’ vraagt de caissière. Ik beantwoord die vraag bevestigend en zeg er meteen bij dat ik die niet bij me heb. Dat is het einde van de kleine gedachtewisseling. Ik voel me dan misschien ook wel zo lek als een mandje. Laatst zei een vrouw lachend dat ik haar bonuskaart mocht gebruiken. Heel vriendelijk was dat. Daarna zijn we wijn gaan drinken.
Columns
-
-
Als de grote wereld te verwarrend wordt, trek ik me graag even terug in de kleine wereld waar ik me weer kind voel, niet het kind dat ik was, maar het kind dat ik nog steeds ben. Als je dat kind niet meer kunt vinden, is er alle reden gealarmeerd te zijn. Ik trek me terug met ee... lees meer
-
Het eerste nieuws is vaag: truck rijdt in op menigte. Paar seconden later krijgt die menigte een typering: fééstende menigte. Ik hoor het, maar ben er niet meteen met mijn gedachten bij, besef niet dat het een ramp is. Begint na een minuut of vijf duidelijk te worden. Ik vervang... lees meer
-
Detailhandel Nederland is bedelaars zat, lees ik. Snap ik. De NS trouwens ook. Gisteren hoorde ik in de trein via de omroepinstallatie de waarschuwing: `Geef ze alstublieft niets. Laat u niet intimideren.’ De treinreis komt meteen onder spanning te staan. Wat te doen als er dade... lees meer
-
Als je in een systeem verzeild bent geraakt dat niet door jou is bedacht, moet je er dan nog vol verzet over nadenken? Misschien een moeilijke vraag, maar die stelde ik mezelf gisteren toen ik in de wachtruimte van het stadhuis zat. Je mag daar wachten op documenten, rijbewijs,... lees meer
-
Al twee keer belandde ik deze dagen in een gesprek waarin het ging over het schoonhouden van onze tong. Blijkbaar wordt daar op aangedrongen door mensen die het goed met ons voorhebben. Bacteriën maken een bende van de tong. O, altijd die dekselse bacteriën!
-
Gelukkig is het nu geen maandagmorgen meer, maar gisterochtend was het dat wel. Ik was vroeg in de weer – nee, zeg ik niet goed, ik wás niet in de weer, wilde dat graag zijn, maar kon mijn draai nog niet vinden. Die draai moest ergens zijn, maar soms weet je niet waar je zoiets... lees meer
-
Niet in alle winkels die speciaalzaken heten, kom ik graag. Soms is de speciaalzaak te speciaal voor mij en ga ik er enorm van stamelen. Nu moet ik verf hebben. Ik denk al lang niet meer: verf is verf. Voor de verf die ik bedoel, passend bij behang uit Hongkong, moet ik naar de... lees meer
-
Het zeventigjarig jubileum van de bikini, deze week, gaat een beetje aan me voorbij, merk ik. Dat komt natuurlijk doordat die er altijd was in mijn leven. In mijn vroege kindertijd droegen Nederlandse vrouwen uiteraard nog van die degelijke zwempakken, soms opgevrolijkt door afb... lees meer
-
Er zijn adverteerders die zeggen te stoppen met seksisme in tv-reclames. Ik schrik nog altijd als ik `seksisme’ hoor, want aangezien ik tijdens een van de eerste feministische golven tastend mijn plaatsje in de wereld zocht, steek ik nog steeds meteen de hand in eigen boezem. Je... lees meer
-
Ieder bericht over de gehavende zorg in verpleeghuizen is beschamend. In een van de rijkste landen van de wereld mag dat niet aan de orde zijn. Staatssecretaris Van Rijn gaat over een tijdje publiekelijk bekendmaken waar het mis is en ook, hoop ik, waar het goed gaat, maar waaro... lees meer
-
Soms betrap ik me op een gedachte die ik conservatiever vind dan ik zelf ben. Meteen vraag ik me af of zo’n gedachte niet meer iets is voor de herfst, wanneer de hemel laag en zwaar is en het vroeg donker wordt. Nu is het zomer, alles moet licht zijn en graag ook aangenaam zweve... lees meer
-
Een vriendin bracht me met haar auto thuis en haar navigatiesysteem wees ons de weg, zodat ik me daar niet mee hoefde te bemoeien. Er was iets aan de hand met dat navigatiesysteem, het had een andere, wat zal ik zeggen? Ja, een andere houding dan mijn tomtom. Hoe die zich gedraa... lees meer
-
Wat houd ik toch van raadsels! Soms denk ik dat ik iemand ben van duidelijkheid, maar dat is niet zo, geloof ik. Veel raadsels kunnen van een prikkelende schoonheid zijn, vooral als ze zich in het alledaagse leven mengen.
Nu hoor ik dat het netwerk der dingen bijna klaar is... lees meer -
In de komkommertijd mag je het hebben over iets wat niks is. Bijvoorbeeld over verschijnselen die hinderlijk zijn, maar onvermijdelijk. Ik lees `Files nemen toe’ en vervolgens wordt uitgelegd waarom, wat er tegen gedaan wordt en waarom dat nog steeds niet helpt. Ik lees het allemaal geeuwend en t... lees meer