Paar dagen geleden bezocht ik de tentoonstelling `Late Rembrandt’ in het Rijksmuseum. Twee maanden geleden had ik een kaartje gereserveerd. Ik mocht tussen drie en vijf. Van sommige schilderijen zag ik maar een fragment, want ik was er niet alleen. Daar klaag ik niet over, ik wa... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Wijn
Uitdrukking die ik nog maar weinig hoorde: zo lek als een mandje. En ineens kwam die een paar keer voorbij, eerst op de radio, daarna in kranten. Als je een keer of vijf achter elkaar hoort of leest dat iets zo lek is als een mandje, gaan die woorden dwingend om aandacht vragen. Het mandje wordt dan een ding. Hoeveel mandjes zijn er in huis? Drie! Een voor de was, best een groot mandje, en een kleinere op het aanrecht, voor dingetjes als het zoutvaatje. En een picknickmand die er vooral voor de gezelligheid is. Ze zijn lek, ja, maar dat maakt niet uit, het is niet hinderlijk. Woensdagavond werd bekend dat er iets mis was met de bonuskaart van Albert Heijn. Zo lek als een mandje dus. En sinds dat moment vraag ik me af wat het mij kan schelen. Blijkbaar is het makkelijk na te gaan wat medeklanten in de supermarkt kopen, maar waarom zou ik dat doen? Vind ik het erg als dat van mij bekend wordt? Ik heb een bonuskaart, maar dat is het enige wat ik over de bonuskaart kan zeggen. Dat ik die dus heb. Hij ligt ergens in een la en ik vergeet hem daaruit mee te nemen als ik naar de winkel ga. Komt ook doordat ik niet prijsbewust ben. Meer prijsbewusteloos. `Heeft u een bonuskaart?’ vraagt de caissière. Ik beantwoord die vraag bevestigend en zeg er meteen bij dat ik die niet bij me heb. Dat is het einde van de kleine gedachtewisseling. Ik voel me dan misschien ook wel zo lek als een mandje. Laatst zei een vrouw lachend dat ik haar bonuskaart mocht gebruiken. Heel vriendelijk was dat. Daarna zijn we wijn gaan drinken.
Columns
-
-
Even vallen we stil als een vriendin zich bij het feestje voegt. Er zijn nogal wat kilo’s verdwenen. Ik hoop dan dat dat de bedoeling is, dat ze niet ziek is, want dan kan het ingewikkeld zijn er een gesprek van te maken. Nee, ze lacht en geeft triomfantelijk haar heupen een paa... lees meer
-
Toen ik de spijtbetuiging van ABN-Amro-topman Zalm las, moest ik aan mijn moeder denken. Niet dat zij ergens spijt over hoeft te hebben, allerminst, maar ik dwaalde door een herinnering aan mijn jeugdjaren. Als ik op de fiets stapte om naar het zwembad te gaan, riep ze vanuit de... lees meer
-
Van sommige woorden ken ik het bestaan zonder dat ik ze ooit uitsprak. Ze horen bij een andere wereld dan de mijne en nu heb ik het over kleine werelden. Soms voel ik me deel uitmaken van een grote wereld en dan kijk ik ernstig, vaker is de wereld niet zo groot, zeg maar het dag... lees meer
-
We moeten onszelf niet klein maken. Dat schrijft Tara Mohr in haar boek Playing Big dat in het Nederlands ook zo heet. Ze richt zich vooral tot vrouwen. Die moeten niet meer zo vaak `Sorry dat ik even stoor’ zeggen of `Misschien is het een domme vraag, maar…’. In Amerika is het... lees meer
-
Nog iets aan Moederdag gedaan? Ik wel. Naar mijn moeder geweest. Terwijl voor haar Moederdag helemaal niet hoeft. En voor mij ook niet maar ik heb geen recht van spreken, want ik ben geen moeder, alleen maar een zoon van. Nu nog Hemelvaart. Volgende week Pinksteren en dan wordt... lees meer
-
Dit jaar heb ik het niet over mijn eindexamendromen. Dus dat alles opnieuw moet. Grimmige ambtenaar van het ministerie van Onderwijs belt aan: `Zo Verbogt, we gaan alles is heel keurig overdoen, maar nu zonder te frauderen.’ Die droom of een droom die daarop lijkt, zal me de kom... lees meer
-
Gisterochtend werd er in het ochtendprogramma op televisie overgeschakeld naar een nat kampeerterrein. Ik lag nog in bed en als ik wakker ben, wil ik daar meestal zo snel mogelijk uit, maar nu bleef ik nog even liggen. Graag liet ik het goed tot me doodringen dat ik me niet op e... lees meer
-
Soms is het prettig bedankt te worden voor begrip. Begrip is op zichzelf ook al een mooi iets. Niet altijd weet ik wat ik met die dankbaarheid moet. Op een snelweg bijvoorbeeld. Een afstand die je normaal binnen een minuut of tien aflegt, kost nu een dik uur. Vanwege wegwerkzaam... lees meer
-
`Doe wel iets nets aan.’ Hoor ik soms en voel dan meteen weerstand die ik niet trefzeker kan verklaren. Wat is net? Ja, keurig – dat is misschien de beste vertaling. Of verzorgd. Ik lees over een Amerikaans onderzoek waarin staat dat het dragen van nette kleren een gevoel van ma... lees meer
-
Zondagavond was er in De Balie in Amsterdam een bijeenkomst waar de Deense cartoonist Kurt Westergaard te gast was. Negen jaar geleden beeldde hij Mohammed af met een bom in zijn tulband en sindsdien wordt zijn leven bedreigd. Hans Teeuwen zong daar: `Het vrije woord gaat nooit... lees meer
-
Niets is lang geleden. Ik schrijf en zeg het vaak, maar zo kijk ik nu eenmaal tegen de duur van ons leven aan. Vandaag herdenken we de doden uit een tijd die ook onze tijd is. Ik ben van na de oorlog, maar die oorlog komt altijd terug in mensen die ik tegenkom, mensen over wie i... lees meer
-
Steeds meer Bekende Nederlanders ken ik niet. Tijdje geleden voelde ik daarover vederlichte paniek en sprak ik mezelf soms toe: kom op, wel blijven opletten, dit land is ook jouw land, alsjeblieft niet het wereldvreemd intellectueeltje uithangen. Maar zo zit het niet, ik let heu... lees meer
-
Niets is lang geleden maar toch herinner ik me niet wanneer het was dat ik iets aan de Dag van de Arbeid deed. Met die gedachte, met die vraag werd ik gisterochtend wakker. Het was een drukke bijeenkomst in De Vereeniging in Nijmegen of misschien Het Kolpinghuis. De belangrijkst... lees meer
-
Op de fitnessclub zette de coach tijdje geleden de muziek plotseling uit en riep: `Heren!’ Er waren op dat moment alleen heren aanwezig, vier op de fiets, twee op de loopband. Het was tien over acht in de ochtend. `Heren! Weten jullie dat er in een fles wijn…’ En vervolgens noem... lees meer