Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Zonnebril

The Cats hebben nog steeds een warme plaats in mijn hart. Kan niet uitleggen waarom, maar dat hoeft ook niet. Veel van je goed kunt uitleggen is minder interessant dan wat je niet kunt uitleggen. In mijn intieme vriendenkring is One Way Wind ons volkslied. We zingen het bij belangrijke momenten en dan gaan we ook staan. Cees Veerman schreef dat niet. Hij was gitarist en de eerste zanger van de band. Zaterdagmorgen hoorden we dat hij was overleden, de nacht ervoor, in Indonesië waar hij al een tijdje woonde, zeventig jaar. In het radiojournaal zei Arnold Mühren, de bassist (en het brein) van de band, dat hij vaak wat depressief was, vroeger ook al. Zo’n onthulling houdt me dan nogal bezig. Eind jaren zestig kreeg ik de langspeelplaat Cats As Cats Can cadeau. In die tijd had ik nog geen last van woordspelingen. Op die plaat stond ook het eerste nummer dat ik van The Cats hoorde, in de zomer van 1967: Sure He’s A Cat. Zaterdag zag ik nog een clip ervan. Of clip, nee, dat is niet het goede woord, een nogal sullig filmpje: The Cats die het lied op bruggen en trapjes braaf playbackten. Cees Veerman zong het en dat deed hij goed. Hij was voor mij, met die zonnebril, een beetje de Keith Richards van The Cats, vooral toen hij ooit zei dat hij het zelf niet in zijn hoofd zou halen muziek van The Cats te kopen. Hij hield vooral van wat ruigere dingen. Toen The Cats ophielden te bestaan, opende hij in Amsterdam een Sexboutique. In die spelling. Hield hij niet lang vol. Volgens mij was hij er te melancholiek voor.

Columns

  • Kan een lichte vorm van liederlijkheid niet verfrissend zijn voor de vaderlandse politiek? Met vrolijke afgunst neem ik altijd kennis van Britse schandalen, de premier die met werkgerelateerde borrels op volle kracht op zijn ondergang afstevent. Uitstekende uitdrukking ook: werk... lees meer

  • Als de Haringvlietsluizen gesloten worden, weten we dat het binnenblijven geblazen is. Ze zijn er pas vijftig jaar, maar als ze op slot gaan, is die waarschuwing steviger dan code oranje of geel. Kan het mis hebben, maar volgens mij waren die codes er vijftig jaar geleden nog ni... lees meer

  • Tijdens de tweede feministische golf werd ik volwassen en vond ik een plekje in de verwarde samenleving, in de jaren zeventig, in Nijmegen. Dat laatste moet erbij, want daar was de feministische golf meer dan alleen maar een golf. Geen tsunami, maar kwam er wel een beetje bij in... lees meer

  • In Nederland zijn de mooiste beroepen van de wereld te vinden. Wat bijvoorbeeld te denken van een werkgelukcoach. Geruststellend te weten dat die bestaan. 
    Ik las een artikel over baaldagen en daarin komen werkgelukcoaches aan het woord. Veel mensen vinden de zaterdag een a... lees meer

  • Benieuwd hoe over een maand of tien of volgend jaar op de coronatijd terugkijken. En dan ga ik er vanuit dat die tijd voorbij is, kan best zijn dat het nooit helemaal het geval is, misschien ben ik weer belachelijk optimistisch. Toch denk ik er graag over na.
    “Weet je nog d... lees meer

  • Je moet uitkijken als je ergens lacherig over wilt doen. Voordat je er erg in hebt ben je aanstootgevend fout bezig en kun je het pand beter verlaten om in de frisse buitenlucht weer bij zinnen te komen.
    Ik heb het met wat ik over het sprookje Sneeuwwitje en de zeven dw... lees meer

  • Een stem achter me, stem van een vrouw: “Stel dat ik een vrachtwagen was.” Natuurlijk draai ik me om, een vriendelijke vrouw die in geen enkel opzicht de associatie met een vrachtwagen oproept.

  • Niet alles hoeft zinvol te zin. Lekker dit op te schrijven. En in wezen een zinnige opmerking! Misschien gaan we vanavond op weg naar het Nieuwe Normaal dat vaag moet lijken op het Oude Normaal van twee jaar geleden. Moet het anders zeggen: misschien wordt het leven vanaf morgen... lees meer

  • Nuttig is het zo vroeg mogelijk te beginnen met het bepalen van je grenzen. Na de ranzige ellende in omroepland, viel er de afgelopen dagen veel over te lezen. Zo zag ik in Trouw een stuk waarboven stond: `Leer je kind al nee te zeggen tegen de natte zoenen van een tante’.
    ... lees meer

  • “En dat zet ik dan naast mijn computer. En dan moet het leeg.”
    Geloof dat ik op dat moment mijn oren spitste. Die spits ik graag, maar mijn oren hebben er niet altijd zin in.
    Ik zit in de trein, verdiept in het landschap, voor me twee mannen en een vrouw, NS-medewerker... lees meer

  • Nieuw schrikbeeld met snoeiharde consequenties: lege schappen. Schuld van de strenge quarantainemaatregelen.

  • Toen ik gisterochtend de radio aanzette, kwam ik in een gesprek terecht over een nieuw aan te leggen natuurgebied. In deze barre dagen een aangenaam onderwerp. Gaf meteen wat lucht. Even niet over mannen met bedompt mannetjesgedrag, familie De Mol, de heer Wilders, de voorzitter... lees meer

  • Toen bekend werd dat Gunay Uslu de nieuwe staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen werd, verschenen er veel artikelen over haar. Leek me ook terecht, inspirerende persoonlijkheden moeten we koesteren. De culturele sector heeft alle aanleiding veel van haar te ver... lees meer

  • Het is nog volop winter en wat je dan toch beetje gaat missen is griep. Gewoon griep, nou ja, gewoon, niets is gewoon en griep al helemaal niet. Of zoals sommige mensen zeggen: griepje. Griepje is hetzelfde als griep, maar het klinkt wat goedmoediger. En juist dat goedmoedige mi... lees meer

  • Was benieuwd hoe we ons zaterdag als `een weloverwogen risico’ gingen gedragen. De winkelstraten bij mij in de buurt waren aandoenlijk druk en hier en daar hoorde ik iemand zeggen dat het `bevrijdingsdag’ was, echt waar. Hier protesteerde de horeca niet. De cafés bleven er potdi... lees meer

Pagina's