Vlak voor sluitingstijd sta ik zaterdagmiddag voor een bloemenkraam. De eigenaar en zijn vrouw zijn met bezem en sop in de weer. Ik kom hier niet vaak en als ik heb aangewezen wat ik wil, witte ranonkels, weet ik ook weer waarom dat is, dat ik er niet zo vaak kom dus. De uitbate... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Aanwezigheid
Nog steeds lukt het me niet in de wachtruimte van een polikliniek aandachtig een boek te lezen. Beetje bladeren lukt nog net. Daarom besluit ik maar van alles te beleven door om me heen te kijken, niet al te opzichtig natuurlijk, want dan veroorzaak je agressie, Een groot deel van mensen aldaar heeft sportschoenen aan, vaak in combinatie met sportkleding, om specifieker te zijn: een trainingspak. Waarschijnlijk is dat om van het aan- en uitkleden een niet al te groot karwei te maken. Dat moet je immers vaak in een ziekenhuis. Toch heeft het iets vreemds, vooral als je er lang naar kijkt en aan sportbeoefening denkt. De wachtruimte waar ik gisteren was, een ruimte binnen een kolossale hal, werd de hele tijd doorkruist door een ernstige man in witte jas die volgens mij geen arts was en ook geen verpleegkundige. Daarvoor miste hij van alles, pennen bijvoorbeeld en een naamkaartje en van die geheime bagage in alle jaszakken. Volgens mij hoorde hij helemaal niet in het ziekenhuis thuis (wel in een ander soort ziekenhuis), maar liep hij er alleen maar doorheen, om een aanwezigheid te zijn, iemand tegen wie opgezien werd. Zeker weten doe ik het niet, maar dat doe ik nooit, gelukkig, want anders zou er veel verwondering snel om zeep worden gebracht. Het ziekenhuis is zo groot dat heus niet iedereen elkaar kent. Kan dus ook gewoon, daar haastig rondlopen in een witte jas en daadkrachtig voor je uit kijken. Hij passeerde ons iets te vaak en ook te nadrukkelijk, op weg naar de zoveelste hersenoperatie. Erg boeiend.
Columns
-
-
Waar ik me vaak aan erger is mijn afhankelijke opstelling in bijna iedere zorginstelling. Ineens kan ik niets meer en vraag ik dingen een keer of tien, voor de zekerheid. Deze week haalde ik medicijnen op bij de apotheek. Op ieder doosje staat hoeveel je ervan moet nemen en als... lees meer
-
Het fijne hoef ik er niet van te weten en het is ook geen discussie die onze volle aandacht opeist, maar waar het op neerkomt is dat wanneer mannen griep hebben, ze er iets ernstiger over doen dan vrouwen. Ze zuchten bijvoorbeeld nogal nadrukkelijk. Ik weet het natuurlijk niet... lees meer
-
Toen ik deze week hoorde dat de Kijkshop ermee stopte, merkte ik dat ik niet wist hoe lang de winkelketen had bestaan. Kan ook niet zeggen dat het voor mij het einde van een tijdperk betekent. Het was een winkel waarmee ik nauwelijks iets had.
-
Je doet er tegenwoordig langer over volwassen te worden. Langer dan wanneer? Dat weet ik ook niet, maar Australische wetenschappers schrijven erover in een toonaangevend tijdschrift. Kun je zeggen, nou ja, Australië, maar ik vind het iets om over na te denken.
Wanneer vond... lees meer -
De Franse president Macron heeft het de laatste tijd druk met beroemde doden. Dit weekend overleed de wereldvermaarde kok Paul Bocuse. Macron: “De chefs huilen in hun keukens, in het Élysée en overal in Frankrijk. Maar ze zullen zijn werk voortzetten.” Mooi hoor, de chefs die in... lees meer
-
Sommige veranderingen in je leven bereid je voor. Bijvoorbeeld door een studie. Of door lang na te denken over een andere baan en dan die baan kiezen. Of door ergens heen te gaan, een ver land, om een nieuw leven te beginnen. Ik noem maar wat, er zijn tientallen mogelijkheden.... lees meer
-
Natuurlijk had hier gisteren een stukje over de storm moeten staan, maar dat had ik dan op de dag van de storm moeten schrijven en toen zat ik vanwege die storm vast op Utrecht Centraal. Ik arriveerde daar om half 11, was op doorreis en moest uitstappen en pas ’s avonds om half... lees meer
-
Er zijn woorden en uitdrukkingen die een kort leven leiden en daarna onder het zand van de tijd verdwijnen. Meestal is te begrijpen waarom, bijvoorbeeld vanwege te weinig zeggingskracht of te modieus.
Ik weet bijna nooit hoe lang iets geleden is, maar ik herinner me dat we... lees meer -
Altijd als ik iets lees over pesten, denk ik aan de pesters uit mijn latere schooljaren. Tijdens de zes jaren op de lagere school zullen ze er vast ook geweest zijn, maar ik herinner me er geen. Misschien had ik het veel te druk met mijn prille verkenningen van mijn jonge leven.... lees meer
-
Soms weet je niet waarover je mee mag praten en waarover asjeblieft niet. Eergisteren was er een televisieprogramma dat Wat verdien je? heette. Heldere titel. Twee panels moeten raden wat drie deelnemers verdienen. Ik was niet thuis, maar als ik dat wel was geweest, had... lees meer
-
Bij ieder bericht over mijn geboorteplaats Nijmegen spits ik de oren. Niet dat ik denk: wat nu weer?, nee, maar ik voel altijd lichte spanning en soms grote vreugde.
-
Vandaag is het blauwe maandag, dus echt een dag om me weer eens met eten bezig te houden. Ik lees een artikel van psycholoog Aukje Verhoeven die alles weet van `ongezonde associaties’. Daarmee bedoelt ze bijvoorbeeld dat je meteen trek krijgt in een hamburger bij het zien van de... lees meer
-
Het is 13 januari, het nieuwe jaar is nu niet meer nieuw, maar toch kreeg ik deze week nog een keer of drie de beste wensen op mijn gezicht gekust. Is daar iets op tegen? Is niet iedere dag een dag om elkaar het allerbeste te wensen? Ja en nee.
-
Er zijn mensen die vaak een stuk zeggen. Een stuk dit, een stuk dat. Een stuk verantwoordelijkheid bijvoorbeeld: “Voor hun thuissituatie voel ik een stuk verantwoordelijkheid.” Met thuissituatie ben ik ook niet blij, maar een stuk verantwoordelijkheid vliegt me een beetje aan.... lees meer