Bericht dat ik met ingehouden adem lees: dat een bezoeker van de Nieuwe Kerk in Amsterdam een kunstwerk van de wereldberoemde Jeff Koons aanraakte en dat dat kunstwerk uit elkaar spatte of in scherven viel (in ieder geval: kapot!). Een blauwe bol van dun glas die deel uitmaakte... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Beschouwing
Vaderdag was in ons gezin altijd een wat onduidelijke manifestatie. Mijn moeder had een uitgesproken standpunt over Moederdag: uitsloverig gedoe. Ze zei dat het altijd Moederdag was als wij er waren. Helder. Mijn vader zou ons morgen graag bij elkaar hebben gezien opdat hij ons in alle rust duidelijk kon maken waarom hij er niets om gaf. Eerst had hij uiteraard tevreden de cadeaus uitgepakt, vierkante fles Bokma, boek, dat soort dingen. Het is minder moeilijk voor je moeder cadeaus te bedenken dan voor je vader. Op Moederdag gingen we ook weleens Ontbijt Op Bed organiseren, tot op zekere hoogte althans, want mijn moeder kwam altijd charmant ingrijpen als zich in de keuken rookontwikkeling voordeed. Ze zei dan dat ze goede bedoelingen soms meer kon waarderen dan een fantastisch resultaat. In iets simpele bewoordingen, maar we begrepen haar uitgangspunt. Mijn vader gaf niets om Ontbijt Op Bed. Dat vond hij onhandig, wat vooral kwam doordat hij zelf onhandig was. Maar goed, aandachtig beluisterden we zijn beschouwing over Vaderdag en we wisten ook dat hij aan het slot ervan zou zeggen dat het natuurlijk wel fijn was dat we allemaal waren gekomen. Dat we dat volgend jaar op Vaderdag vooral weer moesten doen. Niet alleen op Vaderdag uiteraard. Dat beloofden we en daar dronken we dan op en het werd weer een Vaderdag om nooit te vergeten. Ik heb helaas geen vader meer. Hij is al vijf jaar dood. Wat een onzin trouwens: natuurlijk heb ik wel een vader. Alleen is hij er niet meer. Is ook niet waar: hij is er wel.
Columns
-
-
Natuurlijk keek ik ook vaak naar de dodenherdenking op de Waalsdorpervlakte, diep in gedachten en met ontzag.
-
Het blijft een woord dat altijd lichte huiver veroorzaakt: examen. En nervositeit natuurlijk. Ook al heb je er niets meer mee te maken. Toch.
Vmbo-leerlingen zijn er al mee begonnen. Wist ik niet en dat is vreemd voor een examengevoelig iemand als ik. -
De meeste vernieuwingen zijn uitstekend. Bij sommige ervan moeten we ons afvragen waarom we ze willen. Het antwoord kan het inzicht in onszelf verruimen.
Hier en daar wordt geëxperimenteerd met supermarkten zonder kassa, dus die ontwikkeling zal zich wel doorzetten. We re... lees meer -
Het avontuur van het alledaagse, daarmee kan veel beginnen. Je moet goed luisteren, vooral goed kijken en dan is overal iets dat aandacht verdient en wat anders kan veroorzaken. Dinsdagmorgen overleed Arno Arts, beeldend kunstenaar in Arnhem. Ik schrijf niet `Arnhems kunstenaa... lees meer
-
Van een burn-out heb ik geen verstand. Ik maak wel mensen mee die er last van hebben. Of last, nee, dat is niet het goede woord: die erdoor gevéld worden. Vooral mensen die veel jonger zijn dan ik. Gisteren nog sprak ik een vrouw die de rest van het jaar `van de radar’ gaat. I... lees meer
-
De advertentie viel me op. Ging over een fotoboek over Máxima, groot formaat: `Een kroonjuweel op uw koffietafel’. Dan besef ik dat ik geen koffietafel heb. Ja, tijd geleden een kleintje, waarschijnlijk te klein voor het boek over Máxima. Stond in de buurt van de bank. Ik zett... lees meer
-
Sommige dagen blijven lijken op dagen in je kindertijd, terwijl ze toch anders zijn omdat jij dat ook bent en de tijd waarin je nu leeft helemaal. Ik heb het bijvoorbeeld over de dag voor Kerstmis en Kerstmis zelf, de middag voor sinterklaasavond, wakker worden en weten dat je j... lees meer
-
Soms zie ik op het schermpje van mijn telefoontje dat de beller afkomstig is uit Singapore of de Filippijnen en neem ik niet op. Raar woord inmiddels: opnemen. Ik zeg het anders: ik ga het gesprek niet aan. Ik vraag me wel af of er op dat moment iemand die ik ken in Singapore is... lees meer
-
Hoe leg ik het uit? Dat is een nuttige vraag die ik me vaak stel bij iets wat ik zie of hoor. Hoe leg ik het uit aan iemand die hiervan niets weet?
-
Mijn moeder zei vaak, misschien wel iedere keer als ik haar bezocht: “Wat kunnen ze toch veel, hè jongen.” Meestal ging het dan om iets nieuws, een voorziening als de eerste draagbare telefoon of, later, de TomTom. Of als mijn zusje via internet eten bestelde: “Dus jij toetst da... lees meer
-
Toen ik laatst schreef over mijn weerzin tegen het hárd eten van een appel in een stille treincoupé of het geritsel en geknisper van snoep- of broodzakjes, was ik even kwijt dat er een woord voor was: misofonie, wat haten van geluid betekent. Ik las er een artikel over en snapte... lees meer
-
De supermarkt mijd ik dus zoveel mogelijk, maar op zaterdag ben ik er meestal, even. Heeft te maken met iets wat alleen daar te krijgen is. Koop ik dan voor de hele week. De zaterdagochtend kent meer rituelen, dit is er een van.
-
Eergisteren, op verkiezingsdag, zat ik ‘s avonds laat in de auto en natuurlijk volgde ik via de autoradio de stand van het land dat steeds meer aan landschap wordt waarin je niet weet welke kant je op moet kijken. Overal is immers iets te zien dat je aandacht trekt. Heeft voor-... lees meer
-
Een zonnetje is net niet voldoende. Dat zeiden ze gisteren al vroeg op de radio: dat er een zonnetje zou zijn. De lente is begonnen, je moet zonder jas naar het stembureau kunnen lopen, met dat mooie lentelied van Anouk in je hoofd. Maar dus net niet.