Er is nieuws dat niet meedoet met het grote opzienbarende nieuws, maar op geheel eigen wijze van grote bescheiden kwaliteit is. Bijvoorbeeld het nieuws dat het aantal ijssalons in Nederland in tien jaar tijd verdubbeld is. Ook zijn er meer ijscokarren bij gekomen. Of moet ik zeg... lees meer
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Brommer
Uiteraard zette ik zaterdagmiddag de televisie aan om naar de intocht van Sinterklaas te kijken. Op de kade stonden de burgemeester en een verslaggever samen `Hoor de wind waait door de bomen’ te zingen. Daarom wilde ik het allemaal per se niet missen. Onze nationale Sinterklaas ken ik uit zijn vorig leven, nog voordat hij in de film Flodder de boel op stelten zette. In zijn en mijn Arnhemse dagen heb ik minstens één keer een glaasje met hem gedronken in het Klarendalse café Atlanta. Toen hij de opvolger werd van Bram van der Vlugt dacht ik: wat jong. Hij is iemand die altijd wat jongensachtigs blijft houden. Dat zag ik zaterdag ook. Weliswaar had hij die mooie droge deftige dictie, maar zijn gedrag was net iets te jolig. Natuurlijk fijn dat hij er zin in had, maar met die stemming had hij wat ingetogener kunnen omgaan. Dat gedrag zal het gevolg zijn van het Sinterklaasjournaal waarin voortdurend malle dingen moeten gebeuren. Ik begreep dat de staf kwijt was en dat die ergens in de buurt van Groningen was opgedoken. Iemand reed op een brommer met de staf achterop door het Groningse land. De staf bleef aan een boomtak haken en was toen weer kwijt, De verslaggever kocht een nieuwe in een feestwinkel en gaf die aan Sinterklaas met het prijskaartje er nog aan (aan de staf). Hoe het afliep weet ik niet, want ineens wilde ik weer wat anders doen, beetje geïrriteerd en vol rare onrust. Ik vind: Sinterklaas moet gewoon met zijn staf op de stoomboot staan. Klaar! En daar traag en waardig naar ons zwaaien. Klaar!
Columns
-
-
Dadelijks dwaal ik door herinneringen. Misschien moet ik het anders zeggen: de herinneringen dwalen door mij, ze overkomen me. Niet omdat ik iemand ben met een zucht naar vroeger, helemaal niet, maar herinneringen die er toe doen, horen bij wat er nu gebeurt.
-
Soms zijn er kleine gezagskwesties die me hinderen. Mijn eigen gedrag erin, bedoel ik. Bijvoorbeeld dat ik op de fitnessclub extra hard in de weer ga met de gewichten als de coach naast me komt staan. Het gaat niet automatisch, ik ben me ervan bewust, ik gedraag me zo. Dan denk... lees meer
-
Als kind kon ik wakker liggen van grote vraagstukken. Het bestaan van God bijvoorbeeld. Of de eeuwigheid, door de onderwijzer op school uitgelegd als tijd die niet begint en ook geen einde kent. Niemand durfde zijn vinger op te steken om de leerkracht te vragen het nog een keer... lees meer
-
Uitdrukking kende ik niet: de fles van tafel halen als het feest gaat beginnen. Lijkt me wel typisch Nederlands, ik bedoel dat ik niet meteen denk aan toestanden die Italiaanse toestanden genoemd worden. (Heb ik grote sympathie voor, voor Italiaanse toestanden!)
-
Totdat deze Boekenweek begon, dacht ik zelden aan Verboden Vruchten. Misschien proefde ik er wel van, maar stond ik er niet bij stil dat het Verboden Vruchten waren.
De eerste keer dat ik ervan hoorde was tijdens de godsdienstles op de lagere school. Het hoogste gezag in de... lees meer -
Inmiddels is de Boekenweek twee dagen aan de gang en heb ik al één lezing over Verboden Vruchten (thema!) achter de rug. Met schorre stem. Vrijdagavond op het Boekenbal was het zo druk en lawaaierig dat je alleen maar kon schreeuwen. Toen ik klaar was met schreeuwen, vond ik het... lees meer
-
Je ziet nog steeds vaak, mannen die duidelijk aangekleed zijn door hun vrouw. Ik bedoel niet na het opstaan, maar de kledingkeuze. Die kleren zien er op de een of andere manier ook altijd veel te nieuw uit. In de trein heb ik zicht op een echtpaar waarvan de man een rode broek a... lees meer
-
Op het medische centrum van de Erasmus Universiteit Rotterdam zijn ze hard bezig een medicijn tegen ouderdom uit te vinden. Zo’n bericht roept bij een stemming op die ik moeilijk kan peilen. Natuurlijk ben ik geneigd blij te knikken. Van de andere kant lijkt het me een misversta... lees meer
-
Sinds de Internationale Dag van het Geluk, jongstleden maandag, laat het geluk me niet met rust. Ik probeer erover op te houden, maar dat lukt maar niet.
-
Maandag was het, geloof ik, ja, op de Internationale Dag van het Geluk, dat ik dat filmpje zag van die koeien die eindelijk weer naar buiten mochten (lente!) en dansend van blijdschap de wei in renden. Ik werd er ontroerd vrolijk van. Die grote, logge dieren die eigenlijk niet k... lees meer
-
Dat het gisteren de Internationale Dag van het Geluk was, wist ik nog niet toen ik in alle vroegte door de laffe regen naar de fitnessclub fietste om daar vooral aan niets te denken terwijl ik met gewichten in de weer ging. Op de terugweg merkte ik er ook niets van.
Het dro... lees meer -
Misschien vreemd, maar ik vind het zielig voor de heer Spekman. Opstappen nu zijn partij het slecht gedaan heeft. Niet meteen, nee, op 7 oktober. Dan heeft hij nog een lange tijd te gaan, terwijl iedereen denkt: daar loopt een opgestapte man die over een halfjaar echt opstapt.... lees meer
-
Altijd als ik iemand hoor zeggen dat hij niet in mijn of onze portemonnee kan kijken, denk ik: zeg alsjeblieft wat anders. Natuurlijk wordt niet de portemonnee als ding bedoeld, ik moet het breder zien, maar toch.
In mijn omgeving is de portemonnee tamelijk zeldzaam. Een pa... lees meer -
Als ik een stuk of tien brieven op de deurmat zie liggen, voel ik fijne blijdschap. Helaas zijn de brieven steeds vaker niet voor mij bestemd, maar voor de buren een eindje verderop of voor buren die nog wat verder wonen. Ik ga die dan bezorgen en terwijl ik dat doe, vind ik kr... lees meer