Een hokjesdenker ben ik niet. Ja, toen ik puber was, maar dat ben ik al een tijd niet meer, misschien nog een beetje, maar te weinig om mensen in hokjes te plaatsen. Zo ben ik ook niet opgevoed, maar ja, in je puberteit trek je je weinig van je opvoeding aan.
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Cake
Soms zie ik een fractie van een seconde een foto die later in volle hevigheid al mijn aandacht opeist. Dan moet ik terug naar waar ik de foto zag, bijvoorbeeld in een krant, en vraag ik me af wat ermee aan de hand is. Dat kom ik niet altijd te weten. Nu is het een foto van Sybrand van Haersma Buma op verkiezingscampagne in het dorpshuis van Noordeloos. Daar was hij afgelopen weekend. Op de foto wordt hem een kopje koffie aangereikt door een lachende mevrouw met een uniform aan, paars en zwart van kleur. Zo’n uniform hoort bij sommige dorpshuizen. De mevrouw staat achter een tafel waarop misschien wel honderd kopjes op elkaar gestapeld zijn. Voor de kopjes staan twee schalen met plakken cake. Ik ben ook vaak in dorpshuizen, om voor te lezen uit mijn boeken. Daar is mij dan om gevraagd, ik doe dat niet zomaar spontaan. Of ik in het dorpshuis in Noordeloos ben geweest, weet ik niet. Ik denk het wel, maar het kan best zijn dat ik dat denk omdat het dorpshuis lijkt op andere dorpshuizen. Die zien er om redenen die ik niet begrijp, altijd hetzelfde uit. Veel nieuwe bakstenen, forse droogbloemstukken aan de muur en ook verkleurde foto’s van activiteiten die zich in de dorpshuizen voltrekken. Altijd als ik er binnenkom voel ik vage opstandigheid waarmee ik niet uit de voeten kan. Ik kijk weer naar de foto van de heer Van Haersma Buma. Hij staat er een beetje alleen. Er moeten nog belangstellenden komen. Misschien valt de opkomst tegen. Wat is er met de foto aan de hand? Ja, gemeenteraadsverkiezingen in Nederland.
Columns
-
-
Of het zo heet, weet ik niet, ik noem het een schakelaartje. Zo’n ding in een snoer van bijvoorbeeld een lamp. Aan het einde van dat snoer zit een stekker, maar met het schakelaartje doe je de lamp aan. Dat schakelaartje is kapot.
-
Hier stonden eergisteren al behoorlijk wat kerstbomen op straat. Hoe zat het ook alweer? Moest het niet vandaag? Op Driekoningen? Ik vond het zondag wel mooi geweest. Ineens is zo’n boom een obstakel dat er met al die versiering aanstellerig uitziet. Tijdens het optuigen wil je... lees meer
-
Sinds de zomer van vorig jaar is deze straat autovrij. Midden in de straat is een gracht. De overkant is niet autovrij en in de nieuwjaarsnacht kwam een overbuurvrouw onder meer zeggen dat ze ook wel zo wilde. Ik zei: ik gun het je zeer. Het is immers dagelijks erg aangenaam. Er... lees meer
-
Waar ik het aan het einde van vorig jaar (lekker om dat te zeggen, 4 dagen geleden, maar toch vórig jaar) een beetje genoeg van kreeg waren alle terugblikken en lijstjes. Ik moet niet zeggen dat ik er genoeg van kreeg, want kon het allemaal overslaan, maar dat deed ik niet, bang... lees meer
-
Het moet een beter jaar worden. Dat hebben we tegen elkaar gezegd. Alsof we het een beetje belóófden. Was in ieder geval fijn het samen te hopen. En áls het een beter jaar is geworden: wat dan? Wat hebben we meegenomen van een jaar dat beter had moeten zijn dan het was, het jaar... lees meer
-
Wat zeggen we vanavond tegen elkaar, als we hardop hebben meegeteld met de laatste seconden van dit ontregelende jaar? “Het is toch ánders”? Zoiets? Of: “Volgend jaar beter”? Kussen we? Of blijven we beetje schuchter tegenover elkaar staan, niet wetend wat we met onze handen en... lees meer
-
We zagen ze allemaal, de beelden van de eerste vaccinatie in de landen om ons heen, triomfantelijke beelden die ons met geruststelling mogen vervullen, maar zelf deinsde ik telkens een beetje terug. Moet er niet aan denken om als kwetsbare oudere met de halve wereld als getuige... lees meer
-
Kriebelig is niet meteen een woord dat past in de stoere uitstraling van minister Grapperhaus. Toch stond het gisteren boven een interview in deze krant. Terwijl ik het vol instemming las, begreep ik waarom hij zijn irritatie zo noemde. Het ging onder meer over mensen die vinden... lees meer
-
Bijna alle woorden waarin `winter’ voorkomt, bevallen me. Gisteren joeg een winterstorm onze vreemde kerstdagen richting volgend jaar waarvan we verwachten dat er veel anders wordt. Winterstorm met een warmbloedige naam: Bella. De storm wordt er meteen sympathieker door. Uitstek... lees meer
-
Mijn moeder was geen culinaire hoogvlieger, maar hield wel van avontuur. Herinner me bijvoorbeeld de opkomst van de Italiaanse keuken, nou ja, dat wil zeggen de introductie van macaroni en spaghetti in de Nederlandse keukens. Die ontwikkeling negeerde ze niet. In de keuken was o... lees meer
-
De overheid zet met volle kracht in met die paginagrote oproep in de kranten: “Het vaccineren kan beginnen.” Wie niet onder een steen leeft, weet dat. Maar de oproep moet ons over de streep trekken. Open deur, maar de belangrijkste passage in de tekst is: “Met een vaccinatie teg... lees meer
-
In dagen vol grote problemen is aandacht voor kleine zaken belangrijk. Met grote aandacht lees ik bijvoorbeeld over een Fransman die zaterdagmiddag ruim 2,5 in een bad vol ijs bleef zitten. In Wattrelos was dat, in Noord-Frankrijk. Als je daar woont verzin je de gekste dingen om... lees meer
-
Begin van de zomer belde Bram van der Vlugt op. Hij zei altijd: “Dag kind.” Met die prachtige stem van hem. Nu was het: “Dag kind, we moeten even praten.” Het ging hierom: hij wist niet zeker of de voorstelling die in het najaar gepland was, kon doorgaan. Virus kon immers nog ve... lees meer
-
Als er een pakje wordt aangeboden en ik ben niet thuis, zijn er twee mogelijkheden, 5 minuten fietsen naar links, 5 minuten fietsen naar rechts. Hoop altijd naar rechts, want links is een rookartikelenwinkel waarin niet alleen rookartikelen verkocht worden, maar vooral extreem l... lees meer