Weer was ik met de klusjesman, ex-bokser uit Minsk, in een kolossale bouwmarkt. Hij ging op zoek naar materiaal voor de eeuwigheid en ik liep geroutineerd naar de koffiehoek, langs het Hygiëne Station, wat ik nog steeds een sterke benaming vind. Ik probeerde een beetje in gedach... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Duimen
Ineens wist ik het. Gisterochtend. Bij welke partij ik me thuis voelde. Het stemlokaal was in een school. Ergens klonk helder en hoogst vrolijk kindergezang. In de gang hingen tekeningen en stonden vitrines met werkjes erin, eilandjes met palmbomen, gezellige huiskamertjes, dat soort dingen. Haast nooit voel ik de behoefte met alles in mijn leven opnieuw te beginnen, maar dan wel, héél even. Het stemlokaal zelf was alleen maar stemlokaal, in de kelder van die school. Vlak daarvoor had ik op televisie een korte reportage gezien over Den Helder, waar het stemmen aantrekkelijk werd gemaakt door het in een duikboot te laten plaatsvinden. Of in een ruimte met uitzicht op zee en een horizon die er mocht wezen. Of in de ambtskamer van de burgemeester. Ook hoorde ik dat er in mijn woonplaats hier en daar koffie met koek geserveerd werd. Of dat er de mogelijkheid was een massage te ondergaan. Vind ik niet nodig. Je stemt en wandelt daarna waardig naar buiten, diep in gedachten over wat je zojuist gedaan hebt, in het besef dat het een groot voorrecht is. Klaar. De leiding van mijn stemlokaal berustte bij een man met een intense snor. Aan zijn ogen was te zien dat hij zich de avond daarvoor wellicht wat te gretig motivatie had ingedronken. Hij had een schorre stem, maar straalde wel een rotsvast geloof in de democratie uit. Naast hem zat een blonde vrouw die vooral hartelijk lachte. Ze stak haar duimen omhoog toen ik klaar was met mijn stemgedrag. Die duimen zijn beter dan koffie met koek, een massage of duikboot.
Columns
-
-
Nooit gedacht dat ik Maarten van Rossem zou missen. Op televisie dus. Tijdje terug keek ik meestal naar De Slimste Mens en dat was dus inclusief Maarten van Rossem. Over al zijn kwaliteiten kan ik oordelen, maar ik vind dat hij veel helder kan uitleggen. To the point, zoals dat... lees meer
-
De kleine samenleving die ons autovrije straat aan het worden is, nu ruim twee maanden, volg ik gefascineerd. Kwesties die voorheen helmaal geen kwesties waren, worden dat wel.
-
Bij al dat gedoe rond minister Grapperhaus dacht ik de hele tijd: kan gebeuren, oerstom, nu weer de orde van de dag. Gisteren las ik in deze krant en reconstructie van de kwestie. Kop: Grapperhaus dacht geen seconde aan opstappen. Voor mij hoefde hij dat ook niet te doen, opstap... lees meer
-
Soms moet er ineens van alles gebeuren in huis. De klusjesman is nu een ex-bokser uit Minsk. Hij was al eerder hier en toen viel zijn harde ernst minder op dan nu, maar we zijn allemaal ouder geworden. Het is niet alleen ernst, ook van die onbeschrijfelijke Oost-Europese melanch... lees meer
-
Aangenaam is het op een plek te wonen waar vaak scènes uit films worden opgenomen. Kan natuurlijk ook op een industrieterrein met veel vuil licht, maar daar woon ik dus niet.
-
We kunnen zeggen dat het niet zo is, maar dat is niet waar: het is landsbelang, de nieuwe bondcoach. Hij beïnvloedt het nationale humeur. Zelf ben ik blij dat de naam van Louis van Gaal rond zingt, hoewel zingen niet meteen het woord is als je aan Van Gaal denkt. Laat ik meteen... lees meer
-
Al twee maanden is de straat hier autovrij. Sindsdien vormen wij, bewoners, een kleine gemeenschap. Voorheen was dat niet zo, we kenden elkaar nauwelijks. Een rustige straat nodigt uit tot gesprekken en kwinkslagen. Interessant te zien hoe die gemeenschap zich ontwikkelt, welke... lees meer
-
De zorgzame samenleving kan ook verwarring veroorzaken. Graag loop ik op een vroege, stille zondagmorgen door de buurt, geen mens op straat, nergens nog iets aan de hand. De zichtbaarheid van stilte fascineert me altijd. Liefst denk ik niets, maar het kan ook gebeuren dat er jui... lees meer
-
Extraatje. Op dat woord ben ik niet gesteld. Als iemand zegt dat je dat krijgt, ga je automatisch braaf knikken, terwijl je dat helemaal niet wilt, braaf knikken. Helemaal erg wordt het met de toevoeging: “Want dat heb je wel verdiend.”
-
Fijn hoor, dat interview met de nieuwe `baas’ van de NS, topvrouw Marjan Rintel, gisteren hier in de krant. Het stralende woord `topvrouw’ schrijf ik graag op.
Natuurlijk zegt ze `aan het roer’ te komen van `één van de mooiste bedrijven van Nederland’. Is weer eens goed zo... lees meer -
Nieuwe woorden kunnen veel over de staat van het land zeggen. Ik lees bijvoorbeeld: prettest. Mensen melden zich voor een coronatest zonder dat ze klachten hebben: heet prettest. Zelf zie ik me dan bij de GGD aanbellen in clownspak: “Ja jongens en meisjes, clown Thomassie hier v... lees meer
-
Op de deur van een huis hier om de hoek hangt een briefje aan een stukje plakband. Er is een brievenbus, maar blijkbaar moet het briefje óp de deur. De bewoner moet het zien vóór het openen van de deur. Briefjes in het openbare leven kunnen me interesseren. Zijn niet voor mij be... lees meer
-
“Betaalt u cash of met pin?” vraagt het meisje bij de kassa. Ik sta in een filiaal van een drogisterijketen en weet niet wat het goede antwoord is op deze vraag. Als ik cash zeg, maak ik volgens mij een slechte beurt en doe ik net alsof er niets aan de hand is om ons heen. “Pin,... lees meer
-
Zaterdag hoorde ik radionieuwslezer bekendmaken dat de oliebollenkramen dit jaar niet op 1 november in werking treden, maar al op 1 oktober. Waarom dat is, zei de nieuwslezer er niet bij. Waarschijnlijk omdat we steeds ongeduldiger worden. Ik wist trouwens niet dat oliebollenver... lees meer