Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Ereteken

Dat het vorig jaar om een 1 april-grap ging, was me ontgaan. Ik heb het over het voorstel van de CDA in Lingewaard honden wangslijm af te nemen. Als het baasje van een hond verzuimd heeft de hondendrol op te ruimen, kan die makkelijk worden opgespoord. Vreemde zin is dit. Het báásje kan worden opgespoord. Dat voorstel komt dus opnieuw aan de orde. Serieus. Volgende maand, na 1 april. Ik ben een liefhebber van honden. Ooit had ik er zelf een, maar toen woonde ik de buurt van de vrije natuur. Daar hoefde ik niet met plastic zakjes in de weer te zijn. Poep in de natuur is juist goed, geloof ik. Vaak zie ik een baasje met hond uit een flatgebouw komen. Ze lopen een rondje. Hond poept. Baasje stopt poep in plastic zakje. Ze gaan terug naar de flat en even later vertrekt baasje naar het werk. Hond blijft achter in niet al te grote flat. Het CDA in Lingewaard vindt dat een hond die wangslijm heeft afgestaan (begrijpt de hond dit?) een ereteken moet krijgen, zodat iedereen ziet dat hond en baasje meedoen aan de strijd tegen hondenpoep. Ik stel me voor dat baasje een keer het plastic zakje vergeten is en de controleur (kloeke pet, forse snor) namens de overheid een deel van de achtergelaten drol naar het laboratorium stuurt. Even later is baasje er gloeiend bij en moet de hond het ereteken inleveren. Dat is behoorlijk zielig. Hoe krijgt die dat terug? Door de hond net zo lang te trainen dat hij zélf zijn drol in een plastic zakje kan doen? Kun je ook een ereteken krijgen als je als stadsbewoner géén hond hebt?

Columns

  • Hier om de hoek is een nieuw cafetaria: Oma’s Friet. In de buurtkrant las ik iets over de uitbaters, energieke mensen, maar geen van hen oma. Alle oma’s in mijn omgeving, het worden er steeds meer, hebben het te druk voor dit soort dingen. Ze zijn vooral onstuitbaar in de weer m... lees meer

  • Wanneer ik lees dat er een extern integriteitsbureau wordt ingeschakeld, vraag ik me altijd af wat ik me bij zo’n bureau moet voorstellen. Ja, ze onderzoeken hoe het zit met integriteit. Doordat het woord zo vaak gebruikt wordt, verliest het aan kracht. Helaas. 

  • Zaterdagavond dacht ik laat aan de actie De Nacht Staat Op. Liep om een uur of negen door de buurt en toen zag ik voor een café dat in het Oude Normaal pas laat op de avond openging, een érg lange rij staan, misschien wel van honderd meter, maar dat denk ik al snel van een rij.... lees meer

  • Laatste wat ik wil zijn, is een zeurpiet, maar ik vind bijna alle reclames op televisie oerlelijk. Als ik er toch voor zit, kijk ik wel om de gedachten(n) erachter te begrijpen en dat lukt haast nooit. 
    Ben blij dat de Tweede Kamer zich gaat bemoeien met de gokreclames, wan... lees meer

  • Wie niet knap is, moet enthousiast zijn. Stond gisteren in deze krant boven een bondig stukje van neuropsycholoog Chantal van der Leest. Strekking: knappe mensen hebben het makkelijker in het leven. En met knap wordt niet bedoeld dat je intelligent en slim bent, nee, het gaat om... lees meer

  • Winkels waarvan je niet meteen kunt zeggen wat voor winkels het zijn, kan ik interessant vinden. Hier in de buurt is er een die je vroeger een sigarenzaak noemde. Rookartikelen, daar ging het om. Met paar bijproducten zoals kranten en tijdschriften. Maar in de buurtwinkel die ik... lees meer

  • Je hoort nog maar zelden dat er ergens een potloodventer is gesignaleerd. Laatst moest ik zelfs aan iemand uit de generatie na mij uitleggen wat dat was. Het waren vaak treurige mannen met een lange regenjas aan en die gingen dan meestal ergens in de vrije natuur staan en als er... lees meer

  • De lente is steeds minder ver weg. Dat stel ik graag paar keer per dag vast. Gisteren deed ik dat voor het eerst dit jaar in de vroege ochtend. Er zat meer licht in dan de dag daarvoor. En daarvan maak ik meteen véél meer licht. 

  • Ome Willem! Altijd fijn zijn naam te horen. Hij wordt lijstduwer voor D66 in Den Haag. Goed voor Den Haag, voor D66 en ook voor Nederland. Het vertrouwen in de politiek moet terugkomen. De grote partijen in de landelijke publiek bedierven het met de lamlendige kabinetsformatie e... lees meer

  • Toen ik deze week de fascinerende documentaire zag over alles rond de verloving en het huwelijk van Willem-Alexander en Máxima, moest ik ook even aan De Dijk denken. In 2006 schreef ik een boek over die band en sprak ik vaak met de manager, Jantien Keunen. Die vertelde dat De Di... lees meer

  • De openingsceremonie van Olympische Spelen zit ik nooit helemaal uit, maar ik verheug me er wel op en ik blijf zeker bij de les tot de Nederlandse vlag binnen wordt gedragen. Er worden dan gevoelens in me wakker waarvan ik voor en na dat moment nooit zo veel merk. Er zit ook vag... lees meer

  • O ja, vorig jaar was er in deze tijd de avondklok. Veel mensen vonden dat lastig, ik niet zo. De avonden waren overzichtelijker dan daarvoor. Bezoek bleef niet zitten tot het eerste ochtendlicht, zelf hoefde je je ook niet af te vragen of je er nog even uit zou gaan, je verzette... lees meer

  • Kan een lichte vorm van liederlijkheid niet verfrissend zijn voor de vaderlandse politiek? Met vrolijke afgunst neem ik altijd kennis van Britse schandalen, de premier die met werkgerelateerde borrels op volle kracht op zijn ondergang afstevent. Uitstekende uitdrukking ook: werk... lees meer

  • Als de Haringvlietsluizen gesloten worden, weten we dat het binnenblijven geblazen is. Ze zijn er pas vijftig jaar, maar als ze op slot gaan, is die waarschuwing steviger dan code oranje of geel. Kan het mis hebben, maar volgens mij waren die codes er vijftig jaar geleden nog ni... lees meer

  • Tijdens de tweede feministische golf werd ik volwassen en vond ik een plekje in de verwarde samenleving, in de jaren zeventig, in Nijmegen. Dat laatste moet erbij, want daar was de feministische golf meer dan alleen maar een golf. Geen tsunami, maar kwam er wel een beetje bij in... lees meer

Pagina's