Paar jaar geleden liep ik in Parijs de Hema binnen terwijl ik alleen maar wilde weten of ze er rookworst verkochten. Ik besefte overigens ook dat het voor onze ouders ondénkbaar was geweest: de Hema in Parijs.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Gestraft
Op mijn laptop krijg ik alle kranten die ik maar wil, van The New York Times tot De Gelderlander. Niet dat ik ze allemaal lees, maar het kán. Alleen al daardoor voel ik me een wereldburger, in alle bescheidenheid overigens. In het buitenland mis je dan wel de triomf van de vondst van een Nederlandse krant, want je voelt je toch op de eerste plaats Nederlander, soms meer nog dan Europeaan. Paar jaar geleden moest je hier in Frankrijk echt je best doen zo’n krant bemachtigen, terwijl Nederland niet ver weg is. Bovendien kon je dan ook nog lekker onheus bejegend worden. Tegenwoordig zijn de Fransen voorkomend, ook omdat het moet van de overheid, maar ik herinner me nog levendig dat je voortdurend gestraft werd omdat je bestónd. In een Maison de la Presse vroeg je aan de barse uitbater of hij ook buitenlandse kranten had. Hij herhaalde `buitenlandse kranten’, want je uitspraak was matig. Dan zei hij: `Er zijn veel buitenlanden, mijnheer.’ Je zei bedremmeld dat het om een Nederlandse krant ging. De man snoof en zijn hand maakte een braakbeweging naar een hoek van de winkel, waar je dan een Telegraaf van drie dagen oud vond. Een Telegraaf viel al niet mee en zeker een Telegraaf vol oud nieuws niet, maar toch was je blij. Ik kom nog steeds graag in een Maison de la Presse en soms tref je nog iemand van de van de oude stempel. Gisteren kocht ik een paar tijdschriften en vroeg of ik met een kaart kon betalen. De man wilde die eerst zien: `Wat voor kaart dan?’ Woedend keek hij ernaar. Van dat Frankrijk houd ik ook.
Columns
-
-
De Nederlandse televisiegeschiedenis wordt steeds meer geschiedenis als er steeds meer mensen overlijden die die geschiedenis hebben gemaakt. Voor Tineke Verburg koesterde ik grote genegenheid, wat kwam door haar krachtige optimistische uitstraling. Als ik iemand zie met veel la... lees meer
-
Soms zie ik een object waarvan ik weet dat het kunst moet zijn zonder dat ik weet waarom. Hoe ik het toch weet is omdat het in een museum staat of in een galerie of iemand gezegd heeft dat het kunst is. Er zijn mensen die dan een wegwerpgebaar maken en vaag verstoord verder lope... lees meer
-
Er is veel ernstigs aan de hand en die ernst moet haast iedere minuut uiterst genuanceerde gedachten mobiliseren. Die gedachten heb ik, maar ze zijn inderdaad zo genuanceerd dat ik niet altijd de woorden kan vinden die zeggen wat ik wil en moet zeggen. Van dat onvermogen heb ik... lees meer
-
Soms zijn het kleinigheden die me met lichte jaloezie vervullen. Denk ik meteen: zijn het dan wel kleinigheden?
-
Als iets eindelijk weer mag, doe je je best er het allerbeste van te maken. Alsjeblieft geen nonchalant gedrag. Museumbezoek bijvoorbeeld. Al op weg naar de kassabalie letten we sterk op de looprichting. Er staan immers wel vijf vrijwilligers klaar die ons glimlachend in de gate... lees meer
-
Drie jaar geleden overleed Johnny Hallyday, zanger, acteur en vooral Johnny Hallyday, 74 jaar. Kort daarvoor had ik hem op de Franse televisie gezien. Gezeten achter een kleine keukentafel en geflankeerd door twee grimmige, gezonnebrilde mannen aan wie te zien was dat ze Johnny... lees meer
-
Ergens iets van zeggen, iemand aanspreken op onwenselijk gedrag, hoe vaak doe ik het? Ook belangrijk: wat doe ik als het mij overkomt? Dat laatste probeer ik trouwens te voorkomen. Als je deel uitmaakt van een samenleving, moet je daarvoor ook aandacht hebben, voor grote en klei... lees meer
-
Iedere zzp’er heeft strikt eigen problemen. Ik zeg of schrijf nooit `ondergetekende’, maar doe mijn best verzeild te raken in een kerstverhaal dat over een paar weken klaar moet zijn. Kerstmis is nog ver weg, maar het komt in een boek, en dat moet ruim van tevoren in de winkels... lees meer
-
Afgelopen maanden keek ik meer televisie dan ik gewend en van plan was. Die tijd is gelukkig voorbij. Twee keer zag ik Dragon’s Den waarin erg rijke personen ideeën en uitvindingen beoordelen van personen die net zo rijk willen worden. De erg rijke personen doen een inv... lees meer
-
In een radioprogramma werd aan de directeur van een uitzendbureau gevraagd naar welke banen in deze tijd speciaal vraag is. Vooral welke nieuwe banen, want het gespreksonderwerp was of de crisis ook voor werkgelegenheid zorgt. De directeur was monter, want het bleek zeer het gev... lees meer
-
Word je met een grote mond geboren of krijg je die in de loop van je jonge leven, of later? Er zijn mensen die nooit een grote mond hebben of hebben gehad, ik ken ze - ze kunnen van een grote mond schrikken.
Ben je je van je grote mond bewust of is die er gewoon en denk je... lees meer -
Gisterenochtend vroeg waren er twee foto’s waarvoor ik warme aandacht had, wat niet alleen kwam doordat ze er zo zonnig uitzagen. Eerste stond op de voorkant van deze krant, genomen op het terras van het Nijmeegse café De Hemel. Te zien is hoe een luchtige ober een eenvoudige ho... lees meer
-
Nieuwe omgeving leek me een goed begin van het Nieuwe Normaal. Of die periode echt begonnen is, weet ik natuurlijk niet. Misschien kiest het Nieuwe Normaal wel voor ons ons in plaats van andersom. Vanaf half maart leefde ik min of meer op dezelfde plek. Vooral in huis, waarover... lees meer
-
In een vroege fase van mijn leven werd soms tegen me gezegd: “Je kunt wel merken dat je de oorlog niet heb meegemaakt.” Waren geen positieve woorden. Integendeel, het was de verpakking van een verwijt waarmee ik geen kant op kon. Was juist, ik had de oorlog niet meegemaakt, buit... lees meer