In het ziekenhuis waar ik zo nu en dan moet zijn, is sinds vorig jaar zomer een nieuw computersysteem in gebruik. En met in gebruik bedoel ik dat het eerst in werking moest treden en vervolgens hanteerbaar worden. Heb er geen verstand van, vat het zo kort mogelijk samen. Alles h... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Hondje
De R is in de maand gesprongen. In mijn kindertijd was dat de R van leveRtRaan. Nu zijn het de pepeRnoten die hier en daar al in de schappen van de supermarkt te zien zijn. Ook barstte het cultuRele seizoen overal in het land los. En ook ik mocht ergens mijn zegje komen doen. Met een paar collega’s hadden we een thema opgekregen en dat was: De tragiek van het leven. Had dat pas in de gaten toen ik ter plekke was. Geeft verder niets, want bijna alles gaat over die tragiek. Of over hoe we ons daartegen verzetten. Ik heb het niet over de grote tragiek, want die stemt vaak sprakeloos. Nee, de kleine tragiek, dáár kan ik iets mee. Daar beginnen de verhalen. Daar beginnen ook deze stukjes. Zaterdagochtend bijvoorbeeld. Het was mooi, vriendelijk weer, maar ineens werd de hemel donker en begon het te regenen. Ik was op weg naar de tragiek van de supermarkt en had spijt van de regenjas die ik thuis had gelaten. Van de andere kant: aan het buitje was goed te merken dat het maar even zou duren. Op het moment dat de eerste druppels op straat spatten, gaat in een huis dat ik passeer, de deur open. Naar buiten komen een mevrouw met een lama-achtig gelaat en een klein, zenuwachtig hondje. Dat hondje heeft een lichtblauw regenjasje aan. Het is goed te zien dat het daar nogal aan moet wennen. Misschien heeft het zelfs geen zin in dat kledingstuk, maar dat weet ik niet zeker. Duidelijk is wel dat de vrouw op de regen heeft zitten wachten. Dat dénk ik dus. Waarschijnlijk vanwege dat jasje. En het laat me niet meer los.
Columns
-
-
De laatste dagen lees ik nogal wat berichten over Sittard. Normaal overkomt me dat zelden, wat ik verder niet dramatisch vind. Niet dat ik iets tegen Sittard heb, nee, maar ook niets voor. Sittard zit niet in mijn systeem. (Soms ben ik benieuwd hoe dat `systeem’ er precies uitzi... lees meer
-
Sommige winkeliers kijken gekweld als ze moeten zeggen dat ze geen gratis plastic tasjes mogen geven. Klanten vragen er nonchalant om, maar ze reageren niet moeilijk, heb ik gemerkt. Niet dat ik onophoudelijk in winkels ben geweest, maar was soms wel getuige van een gesprek over... lees meer
-
Altijd schrijf ik erover op een van de eerste dagen van het nieuwe jaar, maar nog nooit raakte ik er een aan. Nu moest ik wel, want het was gevallen en kon niet meer overeind gekomen. Ik heb het over het vleesgeworden goede voornemen, in dit geval een te zware man in een fonkeln... lees meer
-
Een groot onderwerp was het niet, maar het werd donderdag telkens opnieuw uitgezonden in het journaal, overdag: de kans de oudejaarsloterij te winnen was nog kleiner dan klein. Er kwam een wiskundeprofessor aan het woord die berekend had hoe klein: als je een munt omhoog gooit m... lees meer
-
Het is maar hoe je het bekijkt. Je kunt zeggen dat deze december de maand was van de onverkochte winterjassen, maar `een vroege lente’ klinkt beter. Asperges, vlinders, bijen die nog steeds actief zijn, op de vensterbank zag ik net een parmantig vogeltje dat me aan de naderend... lees meer
-
Als je iets echt wilt, lukt het. Maar dan moet je het ook écht willen, met hart en ziel, bedoel ik. Zeggen dat je het wilt, is niet voldoende. Misschien moet ik het een beetje relativeren, een héél klein beetje, want soms kan het leven zich zo tegen je keren dat je niets te will... lees meer
-
In de laatste dagen van het jaar zit weinig beweging. Ik mis die behoorlijk en was daarom blij met het NK schaatsen zondag. Ik keek niet, ik luisterde naar de radio. Dat vind ik vaak prettig, naar sport luisteren. Volgens mij ben je er actiever mee bezig dan wanneer je voor he... lees meer
-
Je hoort er minder over: dat mensen elkaar `een beleving’ cadeau doen. Middagje sauna, bioscoopkaartje inclusief emmer popcorn, dat soort dingen. Het is mij nog nooit overkomen. Wel heb geoefend hoe ik moet kijken als ik zo’n cadeau krijg, maar het kan geen kwaad die blik altijd... lees meer
-
Zag net een lijst van de beste cd’s van 2015. Maar één ervan had ik ook, terwijl ik toch muziekliefhebber ben. Is er iets met me aan de hand? Misschien een uitstekende vraag op deze dagen van Terugblikken & Vooruitkijken, want we kunnen er niet onderuit dat het dat soort dag... lees meer
-
Gisterochtend ging het in een radioprogramma over de rijke vluchteling. Moeten we die geld vragen voor onze gastvrijheid? Aanleiding was uiteraard het standpunt van de Deense regering. Vluchtelingen mogen voor 400 euro aan geld of waardevolle bezittingen houden, de rest wordt af... lees meer
-
De eerste kerstkaart werd in 1843 verstuurd. Kerstkaart dus, nieuwjaarskaarten waren er al eerder, tweede helft vijftiende eeuw. Dit weet ik allemaal niet uit mijn hoofd, ik las het ergens. De kerstkaart is helemaal niet zo heel oud. Jammer dat die traditie nu al is verschraald.... lees meer
-
Tegen het woord `knaller’ voel ik altijd verzet, in wat voor samenstelling dan ook. Kiloknaller bijvoorbeeld. Of, ik las het deze dagen, kerstknaller. Gaat dan niet om vuurwerk, maar om een nieuw kerstlied dat onmiddellijk populair wordt en dat we allemaal mee kunnen zingen.
-
Pas een paar dagen voor Kerstmis kwam bij ons de kerstboom in huis. Over mijn kindertijd heb ik het nu. Als volwassene heb ik geen kersttijdpad, het is maar wat het beste uitkomt. Nu heb ik nog steeds geen boom. Wordt waarschijnlijk morgen, dus –maar dat besef ik nu pas- zoals m... lees meer
-
Waarschijnlijk was ik te overhaast toen ik meende dat ik al voldoende had nagedacht over de kerstborrels. Voornaamste conclusie: vooral mijden. Deze krant heeft op zaterdag een magazine. Ik bewaarde dat van vorige week waarin staat hoe je op kerstborrels om moet gaan op mensen o... lees meer