Hoe iets `cultureel erfgoed’ wordt, weet ik niet. Uiteraard kan ik dat opzoeken, maar soms heb ik niet het geduld iets op te zoeken, terwijl ik het toch een mooie aanduiding vind, cultureel erfgoed. Het moet hoe dan ook iets zijn wat niet verloren mag gaan, anders loopt onze ide... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Hondje
De R is in de maand gesprongen. In mijn kindertijd was dat de R van leveRtRaan. Nu zijn het de pepeRnoten die hier en daar al in de schappen van de supermarkt te zien zijn. Ook barstte het cultuRele seizoen overal in het land los. En ook ik mocht ergens mijn zegje komen doen. Met een paar collega’s hadden we een thema opgekregen en dat was: De tragiek van het leven. Had dat pas in de gaten toen ik ter plekke was. Geeft verder niets, want bijna alles gaat over die tragiek. Of over hoe we ons daartegen verzetten. Ik heb het niet over de grote tragiek, want die stemt vaak sprakeloos. Nee, de kleine tragiek, dáár kan ik iets mee. Daar beginnen de verhalen. Daar beginnen ook deze stukjes. Zaterdagochtend bijvoorbeeld. Het was mooi, vriendelijk weer, maar ineens werd de hemel donker en begon het te regenen. Ik was op weg naar de tragiek van de supermarkt en had spijt van de regenjas die ik thuis had gelaten. Van de andere kant: aan het buitje was goed te merken dat het maar even zou duren. Op het moment dat de eerste druppels op straat spatten, gaat in een huis dat ik passeer, de deur open. Naar buiten komen een mevrouw met een lama-achtig gelaat en een klein, zenuwachtig hondje. Dat hondje heeft een lichtblauw regenjasje aan. Het is goed te zien dat het daar nogal aan moet wennen. Misschien heeft het zelfs geen zin in dat kledingstuk, maar dat weet ik niet zeker. Duidelijk is wel dat de vrouw op de regen heeft zitten wachten. Dat dénk ik dus. Waarschijnlijk vanwege dat jasje. En het laat me niet meer los.
Columns
-
-
Nederland is aan het veranderen. Gordon stopt met zingen, om maar eens wat te noemen. Binnenkort verdwijnen de kiloknallers wellicht uit onze supermarkten, om nog maar eens wat te noemen. Zonder dat ik kan zeggen hoe het precies zit, zie ik een vaag verband tussen die twee veran... lees meer
-
Uiteraard bel ik de wegenwacht alleen maar als het echt noodzakelijk is. En als hij dan arriveert – het is tot nu toe altijd een man- ben ik ontzettend blij met zijn komst. De wegenwachter vindt die blijdschap prettig. Dat is aan ons beiden te merken. We begroeten elkaar opgeluc... lees meer
-
Dat het meeste voorbijgaat zonder sporen achter te laten, is misschien niet iets waar we ieder moment van de dag bij stilstaan, maar zelf denk ik er vaker aan dan ik wil. Het zijn van die momenten die zorgen voor een stilte waarmee ik nauwelijks uit de voeten kan, terwijl ik toc... lees meer
-
Zaterdagochtend ligt er een forse stapel kranten en bijlagen van kranten op tafel. Daarachter zit ik. Buiten waait het onrustig, de hemel is in de war. Ik sla een willekeurige bijlage open en begin aan een artikel waarboven staat `Zo overleeft u de kerstborrel’. Een van de advie... lees meer
-
Woensdag stond er in deze krant een woord dat me enorm bezighoudt. Dan bedoel ik uiteraard wat het woord betekent, hoewel het woord zelf ook wel iets lekkers heeft, ja, iets soepels en brutaals, hier komt het: lummeltijd. Het stond in een artikel over drukte. Daarin viel te leze... lees meer
-
Het is geen kwestie van verdringen, geloof ik, maar ik ben nooit zo met ouder worden bezig. Toch kan het me overvallen en dat komt vooral door anderen. Het is alweer een tijd geleden, maar ineens schrok ik een tikkeltje toen de dochter van een vriendin `dag meneer’ tegen me zei.... lees meer
-
Sommige dingen die je niets zeggen, kun je ineens terugzien en dan wil je er iets van denken, maar je weet niet wat. Bijvoorbeeld: Rubiks kubus. Iedereen zal het ding weleens gezien hebben. Eerst demonteren en daarna weer in elkaar zetten, kleur bij kleur. Kan de kubus niet eens... lees meer
-
Misschien kom er wat laat op terug, maar voor verzachtende berichten is het nooit te laat. Toen de Belgische overheid afgelopen weekend om radiostilte verzocht (mooi, ouderwets woord: radiostilte), gingen er ruim 200 duizend kattenfoto’s op het sociale netwerk. In plaats van nie... lees meer
-
In de tijdschriftenwinkel hier om de hoek staan al twee weken vier kerstbomen in de etalage. Geen grote kerstbomen, maar toch: kerstbomen. Popelend opgetuigd, dat ook nog. Normaal – wat is normaal?- zou dit tafereel me onrustig stemmen, zelf geïrriteerd. Ik ben tégen pepernoten... lees meer
-
Zaterdagavond zag ik op het IDFA een film over Boudewijn de Groot, getiteld `Kom nader’. Het is een prachtige film, zorgvuldig gemaakt, kwetsbaar, vaak geestig ook, ontroerend (een woord waarop ik zuinig ben) en met een hoofdpersoon die moeilijk te karakteriseren is, maar hier t... lees meer
-
Onze premier is geen inspirerend mens. Een paar maanden geleden zou ik er misschien aan toegevoegd hebben: of dat erg is weet ik niet. Hij is wel een prima manager, geloof ik. Dat heeft voor- en nadelen in een land dat nauwelijks meer een samenleving genoemd kan worden. Een same... lees meer
-
Onwijs blij. Gisterochtend hoorde ik dat Herman den Blijker op de radio zeggen dat hij dat was, onwijs blij. `Aldus tv-kok Herman den Blijker,’ zei de presentatrice daarna. Een tv-kok is iets anders dan een topkok, geloof ik. Ik kom Herman den Blijker alleen maar zappend tegen e... lees meer
-
Wat ik me van de Margriet Winter Fair moest voorstellen, wist ik niet. Ik was uitgenodigd om iets over mijn nieuwste boek te vertellen en dat doe ik graag. Het evenement voltrok zich in een paar hallen van de Jaarbeurs in Utrecht en toen ik ingang was gepasseerd, kwam ik in de b... lees meer
-
Dat is dus precies de bedoeling, dacht ik, toen zondagavond op de Place de la Republique op het terras van een restaurant een lamp kapot viel, of zoiets, en het geluid ervan paniek veroorzaakte. Het klonk als een knal. We verdragen geen knallen meer. Op het plein stonden honderd... lees meer