Was het woord vergeten: juichspencer. Gisteren kwam ik het tegen in een bericht over de EK-actie van supermarktketen Jumbo. Eerste wedstrijd van het Nederlands elftal staat in mijn agenda, zondag 16 juni, tegen Polen.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Klapstoeltje
De nucleaire top is afgelopen en ineens is die ook genoeg voor een privé-persoon zoals ik. Iets te veel top. Denk ik aan een klapstoeltje. Zelfs daarop mocht onze premier niet aanschuiven. Om me af te leiden van die grote top, dwaal ik af naar de klapstoeltjes in mijn leven. Tussen mij en die broze meubeltjes ging het zelden goed. Een klapstoeltje past ook niet in een top. Daar staan degelijke stoelen waar je nooit doorheen zakt, wat met de meeste klapstoeltjes die ik ken, wel het geval was. Daarom denk ik maar aan mijn eigen top. Komt door een mailtje dat me bereikte. Van een buurtkapper. Of ik aan mijn voorjaarshaar had gedacht. Nee. Ik houd mijn haar stom genoeg buiten de seizoenen. Het was wel iets te lang, wat vooral komt doordat ik vergeet dat ik haar héb. Dus ik belde mijn eigen kapper, een andere dan de buurtkapper van zojuist. Die reageert altijd raar. Ik vraag bijvoorbeeld of ik donderdagmiddag kan komen. Hij antwoordt dat hij woensdagochtend plaats heeft. Dat is een antwoord op een vraag, maar niet op de mijne. Als ik er ben, vraag ik of hij het `een beetje lang’ kan laten. Hij zegt dat het geen probleem is en even later ben ik zelden zo kort geknipt. Neem me voor hem voortaan alles andersóm te vragen. In de psychiatrie heet dat: de paradoxale benadering. Kort daarna ben ik in mijn stamcafé op de hoek. Het betoverende Caribische meisje achter de bar zegt: `Wat ziet u er mooi uit!’ Ze zegt nooit `u’. Ik vraag kinderachtig of ze het meent. Dat doet ze. En dan ben ik weer `je’. En op mijn top.
Columns
-
-
Toen eergisteren de storm rond het huis joeg en harde regen tegen de ramen zwiepte, had ik zin me lekker met het nieuwe nummer van Donald Duck ver weg in een hoekje terug te trekken.
Al sinds ik een beetje kon lezen, ben ik abonnee en dat ben ik altijd gebleven. In het begi... lees meer -
Nog een maand en we zijn halverwege 2024. Nu is er al een voorstelling te maken van waarop er tijdens de laatste dagen enorm teruggeblikt zal worden, waarschijnlijk ook omdat ons land weer of nog zonder regering zit en nieuwe verkiezingen worden voorbereid. Die zijn trouwens alt... lees meer
-
Je moet als ouder mens (wanneer ben je dat?) een zin liever niet beginnen met “In mijn tijd was er geen…”, want bijna altijd is het informatie waar niemand iets aan heeft. Voor tijd staat meestal nog iets: schooltijd, ik noem maar wat.
Ik zit te lezen over scholierenorganis... lees meer -
Eens per week sta ik voor school te wachten. Ik zorg ervoor dat ik op tijd ben, want hij mag niet naar buiten komen en mij niet zien. Hij rekent op me.
Ik wacht tussen jonge vaders en moeders en hier en daar ook een grootouder en doe mijn best daar enorm levendig te staan.... lees meer -
Oefeningen in geduld zijn nuttig, vooral als je besluit wachttijd productief te besteden: iets in je hoofd nemen en daarover nadenken, waar je normaal niet toe komt, omdat je veel te druk bent met van alles. Is trouwens een prima vraag tijdens wachttijd: is het nodig dat ik het... lees meer
-
Wie vindt dat ijdelheid ook iets fascinerends heeft, kan zich verheugen op het premierschap van Ronald Plasterk. Die enkeling was natuurlijk al verwend met Jan Peter Balkenende, de matigste premier sinds de oorlog, maar vergeleken met Plasterk een toonbeeld van bescheidenheid. ... lees meer
-
Al bijna vijftig jaar denk ik soms aan haar zonder dat wist hoe ze heette. Dat ik nu haar naam ken, komt doordat ik las dat ze zaterdag overleed. Ik denk aan haar als ik op een zomerse avond over het strand loop en naar de zee kijk, wat ik graag doe.
-
“Je kijkt niet of je er zin in hebt.”
In de vroege ochtend ben ik op weg naar huis met een doos wijn, aan een hengsel. Sommige producten lokken áltijd commentaar uit. -
Terwijl ik gisteren in de zeldzaam zachte ochtendzon kranten zat te lezen, struikelde ik over een theorietje dat tijdens de sportbeoefening daarna maar niet uit mijn hoofd wilde.
-
Een demonstratie is niet iets waarvan je droomt, maar als ik dat wel zou doen, liep ik vast mee in een lange stille tocht, met minstens 100 duizend anderen, tegen alle oorlogen waar ook ter wereld. Ons zwijgen was ijzingwekkend en dwingend.
-
Begrijpen wil ik het niet, maar in een Machtig Systeem is érg veel over je bekend, wat je graag eet, waarvoor je speciale belangstelling hebt, of je vaak naar het theater gaat enzovoort. Die informatie zorgt ervoor dat je ongevraagd mailtjes krijgt waarin allerlei onzin wordt aa... lees meer
-
Had iets aandoenlijks, de twee informateurs die aan een kleine tafel in de hoek de grote formatietafel observeerden. De partijleiders moesten zelf volwassen praten. Leek een beetje op een therapeutische sessie: “Ja, Geert, sorry dat ik je even onderbreek, maar ik zie al een kwar... lees meer
-
Wie een tijdje geleden de televisieserie De Joodse Raad zag, zal daaraan nog vaak denken, aangrijpend verhaal, meeslepend verteld, briljant geacteerd. De schrijver ervan, Roos Ouwehand, schreef een vervolg dat zich afspeelt in 1946, over hoe het gegaan is met mensen die... lees meer
-
Halverwege april las ik een artikel dat op mijn bureau bleef liggen. Kort door de bocht is de strekking dat sporten gelukkiger maakt.
Ik sport vier of vijf keer per week, niet omdat ik zo het geluk hoop te vinden, maar voor mijn gezondheid. Wel waar is: na afloop, thuis on... lees meer