Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Knippen

Wat mij betreft hoeft de blote voet in het openbare leven alleen maar blote voet te zijn. Je hebt mooie, er zijn lelijke, meer dan mooie, klaar. Ik zie liever niet dat er iets mee gedáán wordt, bijvoorbeeld vuil tussen de tenen weghalen of nog erger: het knippen van de nagels. Dat laatste moet in strikte afzondering plaatsvinden. Ik las een klacht van iemand van de vakbond FNV Spoor. Die zegt dat treinreizigers het steeds bonter maken. En dan komt het dus: ze knippen zelfs hun teennagels in de trein! Ik reis zeer vaak met de trein, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. En ik vraag me af of ik er iets van zou zeggen. Volgens de man van FNV Spoor moeten we dat wél doen. Conducteurs hebben nauwelijks invloed. Hij citeert een vaak gestelde vraag: `Doet u dat thuis ook?’ Het antwoord is meestal bevestigend. Dat is niet verbazingwekkend. Thuis de nagels knippen is geen probleem, mits er geen visite is die min of meer gedwongen wordt er getuige van te zijn. Ik vind het erg toe te geven, maar ik ben bang dat ik agressief word wanneer een medereiziger naast me de teennagels begint te knippen. Omdat ik niet zo vaak agressief ben, haast nooit eigenlijk, weet ik niet hoe ik die agressie moet hanteren. Dat hoor je altijd van deskundigen: dat je moet leren met je agressie óm te gaan. Ik vermoed dat het meestal andersom is: dat de agressie met jou omgaat, vooral natuurlijk wanneer je buiten jezelf raakt, wat vaak schijnt voor te komen met agressie. Hierover wil ik met iemand praten, maar weet niet zo gauw met wie.

 

Columns

  • In de Tweede Kamer werd er deze week tijdens het racismedebat soms gescholden, maar zoals altijd braaf en vaak voor de hand liggend. Toch hoor ik het graag, wat ik misschien niet mag zeggen. Opvallend was Farid Azarkan van Denk die Lilian Marijnissen van de SP een `beschonken ko... lees meer

  • Het woord `zielig’ gebruik ik met tegenzin, maar deze week vind ik Martijn van Helvert zielig. Wie? O ja, Martijn van Helvert die even kandidaat-lijsttrekker van het CDA was. Vorige week maakte hij bekend dat hij dat wilde zijn. Hij zei toen dat hij de beste kandidaat was. Ander... lees meer

  • Als ergens rook uit komt, is waakzaamheid geboden. Uit apparaten, bedoel ik, behalve wanneer het moet, denk aan rookmachines in theater of concertzaal, maar daarover heb ik het dus niet. 
    Als voorbeeld neem ik een elektrische grasmaaimachine. Thuis heb ik geen gras, rond he... lees meer

  • Soms wil ik het helemaal niet over vrijheid van meningsuiting hebben. Niet dat ik ertegen ben, maar ik kan last van al die uitingen hebben, ál die meningen over van álles. Ik heb al eens gepleit voor meningloze dagen en dan bedoel ik niet dat je geen mening over iets mag hebben,... lees meer

  • Zaterdag hoorde ik een man vertellen over een galsteen waarvan hij last had. Hij ging naar een in Alkmaar wonende medicijnvrouw uit Siberië en die duwde er een paar minuten met de vlakke hand op en streek het ding vervolgens met twee vingers weg. Hoe de galsteen daarna het licha... lees meer

  • Zal binnenkort voorbij zijn: het winkelwagentje dat gedesinfecteerd voor je klaarstaat bij de ingang van de supermarkt. Wordt weer zoeken naar een muntje of er bij de balie om een vragen. Is natuurlijk niet erg, maar ik vond het wel wat hebben, ik weet niet hoe ik het moet zegge... lees meer

  • Vast overdrijf ik, maar in mijn herinnering is vaak tegen me gezegd dat ik van mijn fouten kan leren. Of moet leren. Kan zijn dat ik iemand was die van de ene fout in de andere stapte, maar als ik op een rijtje zou zetten wat ik er allemaal van geleerd heb, werd dat maar een kor... lees meer

  • De laatste dagen verdwaal ik vaak in felle gesprekken over onderwerpen die om een érg genuanceerde benadering vragen, over grappen die fout en niet fout zijn, over wat bedoeld wordt en juist niet, over wat kan en echt niet. Dat is goed, hoewel ik er soms even ontzettend moe van... lees meer

  • Iedere dag ben ik even op het strand, meestal in de ochtend. Ik zwem en ga weer weg. Soms blijf ik een uurtje zitten. Er gebeurt niets spectaculairs, maar ik heb toch het gevoel ver weg te zijn van het gewone leven, waarbij ik als altijd onmiddellijk aanteken dat het gewone leve... lees meer

  • Als het echt niet anders kan en het bezoek aan een tuincentrum dus van levensbelang is, zeg ik dat ik meega, (`uit solidariteit’), maar op de parkeerplaats blijf wachten. Heb niets tegen planten, maar wel tegen geurkaarsen, lelijke beelden, rare dingetjes van stro en andere ontm... lees meer

  • Er zijn best veel mensen van wie het hoogste doel aandacht is. Aandacht krijgen, bedoel ik. Aandacht voor zichzelf. Is verder niet inspirerend of verrijkend of interessant of dat allemaal tegelijk, nee: aandacht.

  • Als iemand zegt dat iets `netjes’ moet, krijg ik het altijd benauwd. Als kind al: “Netjes je handen wassen.” Of: “Netjes met twee woorden spreken.” Irritant was het woord: netjes.

  • Als ik met iemand praat en het gesprek niet interessant vind, kan ik toch de indruk wekken er geen genoeg van te krijgen. Heeft voor- en nadelen. Nadeel is bijvoorbeeld dat de ander van geen ophouden weet. Vakantieverhalen zijn meestal niet om aan te horen. Had er beetje op gere... lees meer

  • Klinkt als het einde van alles: Code Zwart. Licht is is uit, we strompelen op de tast rond in zware duisternis. En dan is er dus dat draaiboek, `het voorgestelde scenario’. We gaan te kort door de bocht als we zeggen dat jong voor oud gaat. We moeten dat ook helemaal niet zeggen... lees meer

  • Paar jaar geleden liep ik in Parijs de Hema binnen terwijl ik alleen maar wilde weten of ze er rookworst verkochten. Ik besefte overigens ook dat het voor onze ouders ondénkbaar was geweest: de Hema in Parijs. 

Pagina's