Meer dan voorheen hoor je het over recenseren hebben. Ik heb het nu over het verschraalde politieke landschap. Ik geloof dat Marjolein Faber de eerste was. Toen ze op gesprek moest bij de formateur en de nieuwe premier, werd ze opgewacht door een paar journalisten. Had ze uitera... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Lichaam
Er is een reclamespotje waarin een man angstig zegt dat hij zijn buikje in toom moet houden, of wil houden. Tegen dat soort zinnetjes voel ik licht verzet, wat vooral door het woord `buikje’ komt. Toch blijven mededelingen als deze hangen. Moest er bijvoorbeeld aan denken toen ik gisteren een tentoonstelling bezocht. Ineens voel ik daar een hand op mijn schouder: kennis van vroeger, aardig iemand. We praten even over het schilderij waarvoor we staan. Dan zegt ze lachend: `Wat ben jij eigenlijk groot.’ Ik zeg dat het hier een ontwikkeling betreft die ik niet kan terugdraaien. Misschien een iets te parmantige reactie. Ze bekijkt me van top tot teen en geeft dan een teer klapje om mijn buik: `Komt waarschijnlijk ook hierdoor.’ Ik weet wat ze bedoelt, ik had het zelf inmiddels ook vastgesteld, maar heb nu geen reactie paraat. Je kunt daar ook niet te ernstig over doen, want het blijft een bijzaak, wat ik mezelf natuurlijk alleen maar voorhoud omdat ik het soms stiekem een hoofdzaak vind. Misschien moet ik aan corrigerend ondergoed-voor-mannen beginnen. Dat bestaat, weet ik sinds is voorspeld dat het een trend wordt in 2014. Eindelijk doe ik dan mee met een trend! Van de andere kant: wanneer je het corrigerend ondergoed uitdoet (wat af en toe moet), ontstaat er een tafereel dat niet opgetogen stemt. Door de correctie van zojuist krijgt dat een ontmoedigend accent. Terwijl ik mijn grote hoeveelheid lichaam naar een volgend schilderij verplaats, probeer ik aan andere oplossingen te denken. Die moeten er zijn.
Columns
-
-
-
Vorige week Francoise Hardy, eergisteren Anouk Aimée. De Dood heeft het in deze vroege zomer, die nog steeds geen zomer wil worden, gemunt om mysterieuze melancholie. Ze hebben veel gemeen, deze vrouwen, maar vooral dat. En ook hun tere trots.
De ingetogen stem van Francois... lees meer -
Mijn vader schreef altijd zijn naam in een boek dat hij kocht of kreeg. En de datum. Toen ik gisteren hoorde dat Jan Cremer was overleden, pakte ik uiteraard Ik Jan Cremer uit mijn boekenkast. Zijn exemplaar.
4 november 1964 staat er voorin, zijn verjaardag, hij w... lees meer -
Voorspelbaarheid kan geruststellend, zelfs troostrijk zijn, maar ook verzet oproepen dat zich moeizaam laat kalmeren.
Op het station sta ik na te denken over volstrekt ontregeld treinverkeer. Ik probeer daar niets van te vinden, maar wil toch graag op mijn bestemming arrive... lees meer -
Er is een nieuw woord aan me toegevoegd. Zou het best graag uit mijn hoofd willen krijgen, maar dat lukt niet. Hier komt het: besefmomentje.
Ik hoorde het zondag na de wedstrijd van Nederland tegen Polen. Er was een kort gesprek met doelman Bart Verbruggen die voor het eers... lees meer -
Is het een uitstekende eigenschap als je van nature optimistisch bent? Denk het wel. Kan het inspirerend zijn? Vast en zeker. Is het reëel? Weet ik niet.
-
Paar dingen weten we niet zeker. Of Geert Wilders met de andere formatiepartners overlegt wie hij naar voren schuift. Als dat zo is kunnen we ons afvragen waarom er gebeurt wat er gebeurt. Ook is het niet duidelijk hoe het precies zit met het politieke spel dat hij speelt. Kan i... lees meer
-
Films die zich in Parijs afspelen, hebben altijd mijn belangstelling. Hoeft niet eens een goede film te zijn. Als het verhaal me niet interesseert of slecht wordt verteld, dwaal ik lekker door de straten die ik zie, ga zo nu en dan een bar binnen of neem op een bankje plaats in... lees meer
-
Weten we nog dat we bang waren dat Mona Keijzer premier zou worden? Ik zeg nu wel `we’, maar dat komt doordat we in een voetbalperiode zitten en dan heb je het al snel over `we’. We waren natuurlijk niet allemaal bang. In mijn omgeving wel. Bang is trouwens een te groot woord: b... lees meer
-
Iedereen kent het: de wekker gaat, je opent met tegenzin je ogen en denkt op hetzelfde moment aan alles wat er die dag moet gebeuren. Zelf kan ik me vaak op veel verheugen, ik houd van mijn werk, maar er zijn ook bezigheden die we `karweitjes’ noemen (alsof het verkleinwoord hel... lees meer
-
Wanneer ben je een gewone jongen? Je hoort het dikwijls: “Hij is een gewone jongen gebleven.” Bijvoorbeeld een enorm geslaagd zakenman, vier landhuizen in zonnige landen, eigenaar van een voetbalclub, een kolossaal jacht in de haven van Nice en aan iedere arm een betoverend mooi... lees meer
-
Ergens moet een korte, zeer korte film zijn waarin te zien is hoe ik aan het vechten ben, fysiek, met een studente van de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Op haar verzoek. De film maakte deel uit van een `performance project’ voor haar eindexamen.
Jaar of vijftien gel... lees meer -
Ondersteboven raakte ik er niet van, maar ineens besefte ik dat ik nog nooit een cursus heb gevolgd, ook niet schriftelijk. Waarschijnlijk omdat ik het te druk had met van alles waarvoor geen cursus nodig was.
Ik wéét dat er cursussen zijn die mijn leven makkelijker hadden... lees meer -
Een fascinerende beroepsgroep is die van de adviseurs. De consultancybureaus. Het gaat niet goed binnen een bedrijf of instelling, hup, er wordt een adviseur in de arm genomen, een man of vrouw die met wakkere oogopslag, kordate tred en een laptop onder de arm de werkvloer betre... lees meer