In de vroege vooravond van donderdag zette ik in de auto de radio aan, hopend op nieuws uit Wimbledon over de spannende wedstrijd tussen Jabeur en Sabalenka, en kwam terecht in een actualiteitenprogramma waarin het ging over het vertrek van Sigrid Kaag. Inderdaad, belangrijker.... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Limonade
Een vriend van me schreef een kinderboek met een zebra in de hoofdrol. Daarom werd het boek in de dierentuin ten doop gehouden, in de nabijheid van zebra’s die zich belangstellend gedroegen. En er waren uiteraard veel jonge kinderen, de doelgroep van het boek, kinderen in de voorleesfase. Vaak was ik aanwezig bij de presentatie van een boek voor volwassenen, maar hier ging het er toch anders aan toe, minder gewichtig, en dat vond ik zeer aantrekkelijk. Niemand deed zijn best interessant te zijn. Er waren ook twee vrouwen die de kinderen schminkten, als ze dat wilden. Ze kregen dan een dierengezicht. De tijger was hier erg populair. En de zebra natuurlijk. Zie je nooit wanneer volwassenen rond een boek bijeenkomen. Ik ben er voorstander van dat dit wel gebeurt. De manifestatie krijgt dan meteen een ander karakter, lósser. Mijn vriend las zijn boek voor, helemaal. Boeken voor kinderen van die leeftijd zijn nooit zo dik. Hij deed er een minuut of tien over, gezeten tussen de kinderen die aan zijn lippen hingen en gul lieten horen wanneer ze iets leuk of gek vonden. Volwassenen doen dat ook wel, maar toch anders. Er stond ook een grote tafel met daarop gezellige glazen limonade en koffie en thee voor de ouderen. En een schaal met koekjes. Vond ik ineens ook een mooi ding, zo’n schaal. Het meisje achter de tafel vroeg of ik een kopje koffie wilde. Ik zei: `Limonade graag.’ Dat hoor ik mezelf nooit meer zeggen en ik dacht aan mijn limonadejaren die ineens niet ver weg waren. En om ons heen was het zacht herfst.
Columns
-
-
`Welk ding?’
Ik vraag dat, altijd nogal ongeduldig, omdat ik zo graag wil dat ieder ding het woord krijgt dat bij het ding hoort.
Alles wat niet leeft, is een ding. Het moet natuurlijk niet te groot zijn: een container of een kerktoren is geen ding. Meestal is een din... lees meer -
In de vroege vooravond van donderdag zette ik in de auto de radio aan, hopend op nieuws uit Wimbledon over de spannende wedstrijd tussen Jabeur en Sabalenka, en kwam terecht in een actualiteitenprogramma waarin het ging over het vertrek van Sigrid Kaag. Inderdaad, belangrijker.... lees meer
-
Al een paar keer zag ik een film waarin acteurs (m/v/x) digitaal jonger waren gemaakt. Het valt enorm op dat het is gebeurd. Ik bedoel: je denkt niet dat je beelden van lang geleden ziet toen de acteur nog fris en fruitig was, nee, je vraagt je vooral af wat een digitale verjong... lees meer
-
Gisteren lukte het me niet over het vertrek van Rutte te schrijven. Ook omdat hij nog niet vertrokken is. In zijn eigen woorden maandag: `Buitengewoon aardig wat er gezegd is. Maar de kist staat nog boven de grond, ik ga pas weg als er een nieuw kabinet is, het orgel speelt nog... lees meer
-
Tijdens de Algemene Beschouwingen in september 2011 liep Jolande Sap, toen fractievoorzitter van GroenLinks, naar de interruptiemicrofoon met een stekkerdoos en stekker om daarmee de uitdrukking `ergens de stekker uit trekken’ te illustreren: ze trok de stekker uit de stekkerdoo... lees meer
-
Hier bij het huis aan zee staan grote lavendelstruiken in de tuin. Ik houd van de geur en kleur ervan en kan er lang naar kijken, niet vanwege die kleur en geur, maar om het leven dat zich daarin afspeelt, hommels en vlinders zijn er onophoudelijk enthousiast in de weer. De dag... lees meer
-
Stel dat ik een eigen bedrijf zou hebben. Moet er niet aan denken, maar soms moet je aan iets denken waaraan je niet wilt denken, om helderheid in je hoofd te krijgen. Ik besef dat het niet gaat lukken, maar wil het toch proberen.
-
In de viswinkel sta ik na te denken over het avondeten als ineens een stem me om de nek vliegt: `Dat is een eeuwigheid geleden. Op straat zag ik al dat jij het was. Kom, geef me eens een lekkere knuffel.’
Veel informatie tegelijkertijd is dat! Inclusief een opdracht: lekker... lees meer -
Juichen zonder dat iemand het ziet, is een aangename manier van juichen. Voor jezelf dus, want niemand merkt het op, je houdt het allemaal lekker binnen.
-
In redeneringen kan ik soms verdwalen, vooral wanneer die vanzelfsprekend klinken. Voorbeeld: laatste dagen gaat het vaak over duurdere treinkaartjes in de spits. Is verzet tegen, wat bijna niemand onbegrijpelijk zal vinden. Bijna niemand, ja, maar sommige deskundigen wel.
-
Zalm? Bij het ontbijt?
Tijdens een diner zit ik tegenover de aardige man van een nichtje. We hebben het over voetballende (klein)zonen, een dynamisch gesprek. Vorige week vroeg hij bij het ontbijt aan zijn zoon (9) wat hij op zijn brood wilde. En toen vroeg hij om zalm. Een... lees meer -
Met de monarchie heb ik niet veel, maar afgelopen weekend maakten we de kracht ervan mee, zaterdag, de toespraak van de koning, de beste die hij ooit hield, hoewel die op 4 mei 2020 ook niet mis was, toen hij zich uitliet over de rol van Wilhelmina tijdens de oorlog. Maar zaterd... lees meer
-
Rubberen matje had ik al lang moeten vervangen. Zo’n matje dat voorin de auto ligt, begint onder de stoel, eindigt voor de pedalen, al een klein jaar kapot, versleten, gescheurd. Ineens bleef ik in zo’n scheur haken, terwijl ik de auto aan het parkeren was. Toen ik mijn voet uit... lees meer
-
Vaak word ik ’s nachts om half vijf wakker. Op dat tijdstip werd ik een aantal jaren geleden ook geboren. Misschien heeft dat ermee te maken. Als de slaap niet meteen weer wil komen, lees ik op een klein scherm de digitale versie van deze krant, niet door en door, beroerde beric... lees meer