Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Luren

Bij mijn tandarts ruikt het soms naar zijn assistente. Het is een aangename geur (ik denk aan een stil terras aan zee), maar toch word ik er niet rustig van. In andere omstandigheden misschien wel. Als ik met deze assistente bijvoorbeeld op een stil terras aan zee zou zitten. Als het bij de tandarts naar sinaasappels zou ruiken, had ik minder last van onrust. Geur wordt de nieuwe muzak, las ik ergens. Ik vind oude muzak al zo erg, ik popel niet om nieuwe. We weten wat muzak moet doen: ons kalm, ja ontspannen stemmen. In supermarkten. Ook bij de tandarts. Muzak is dus niet alleen muziek meer, maar ook een geur. Denk aan de geur van pas gebakken brood. Daar voelen we ons niet slecht bij. We krijgen ook zin in brood. Op de broodafdeling van de supermarkt hangt die geur dan ook gul. Maar het is een kunstmatig geproduceerde geur, het brood wordt immers meestal niet op die plek gebakken. Dat weten we natuurlijk ook wel, maar laten ons in de luren leggen door het lekkere luchtje. Geurmarketing heet het. De geurmakers moeten het trefzeker aanpakken. Om maar even in de supermarkt te blijven: als ik me daar op de visafdeling sta te oriënteren en ruik daar vers gebakken brood, haast ik me niet naar de broodafdeling, want mijn hoofd staat naar vis. We raken allemaal door het dolle heen als we een kerstgeur ruiken, maar we moeten dan wel kerstspullen zien staan, anders werkt het niet. We gaan niet hup ergens anders op zoek naar een leuke kerstboom.We zijn niet gek! Hè, nu zit ik ineens aan kerstspullen te denken!

Columns

  • Van iedere fase in je leven neem je van alles mee naar de volgende. Alles wat je eerder meemaakte, alles wat je toen dacht, bepaalt nog steeds wie je nu bent. Open deur, maar ik dacht eraan toen ik gisteren in deze krant las over `De wonderlijke wereld van het puberbrein’. Dat n... lees meer

  • Bij mijn hitteplan hoort dat ik mijn bezigheden buitenshuis zo vroeg mogelijk op de dag verricht. Bijvoorbeeld sportbeoefening. Kan ik ook overslaan, maar ik ken mezelf: als ik dat doe, blijft het niet bij die ene keer. Consequentheid is niet mijn sterkste eigenschap, maar ik we... lees meer

  • Altijd lees ik graag tips. Vooral voor de hand liggende vind ik aangenaam, bijvoorbeeld dat je veel moet drinken als het erg warm is. Dat doe ik al en door zo’n tip voel je dat je goed bezig bent. 

  • Toen vrijdagavond het Olympisch vuur ein-de-lijk brandde, kón ik niet meer, bekaf van té veel ceremonieel exhibitionisme. Waarom ik dan toch keek? Ik houd ervan de sporters te zien die van overal zijn gekomen om het allerbeste uit zichzelf te halen. In Parijs zwaaiden ze ons toe... lees meer

  • In een radioprogramma ging het gisterochtend over ergernissen op vakantie. Aan mensen die zich snel ergeren, erger ik me dan weer en zeker als ze daarover ook nog uitvoerig gaan vertellen. Ik viel midden in een verhaal over ligbedden rond een zwembad en handdoeken die erop lagen... lees meer

  • De zomer is nog te jong om teruggekeerde vakantiegangers te ontmoeten. Met vakantieverhalen. Ja, mijn bevriende buren zijn een uitzondering. Ze stuurden om de dag een veelzeggend fotootje en al die fotootjes samen vertellen helder voldoende over de vakantie. Uitstekend. 
    La... lees meer

  • Graag lees ik van alles over de Olympische Spelen die morgen beginnen. In deze krant was het gisteren een gesprek met oud-judoka Edith Bosch die ik altijd graag aan het werk zag, ook om mijn eigen judoverleden voorgoed te laten verdwijnen onder het zand van de tijd. “Hij is een... lees meer

  • Nog steeds vind ik het jammer dat er in wachtkamers in het medische circuit geen tijdschriften meer liggen. Terechte maatregel, iedereen zit krampachtig het mobieltje te bestuderen, maar toch, ze hoorden zo bij je wachtkamerbeleving. Vooral tijdschriften die je normaal nooit ond... lees meer

  • Bij veel sta je niet stil en dat is maar goed ook, want zo komen er nog meer verrassingen dan er al zijn. Als Trump president wordt, wat door alle hogere machten moet worden voorkomen, is de nieuwe vicepresident James David Vance, over wie we de afgelopen dagen al het nodige kon... lees meer

  • De wereldwijde computerstoring vorige week veroorzaakt zacht de vraag hoe het met ons zou gaan als ineens alles was zoals twintig, dertig jaar geleden. Dat sommige ziekenhuizen, nou ja, veel ziekenhuizen overal in de wereld enorme hinder ondervonden, dat is natuurlijk rampzalig,... lees meer

  • Wanneer mensen doen alsof de publieke ruimte uitsluitend van hen is en dat ze daarin precies kunnen doen wat ze willen, voel ik niet alleen ergernis en vaak verbijstering, maar ook schaamte. Van die schaamte zou ik onderhand best eens af willen, maar dat lukt niet. Ik maak deel... lees meer

  • Mensen die met volle teugen genieten als ze er voor hen wordt geapplaudisseerd, veroorzaken mij bij vrolijke ontroering, zeker als goed te merken is dat het hen niet vaak overkomt.
    De intocht van de Vierdaagse hoorde bij mijn opvoeding en in mijn kindertijd was die er dus a... lees meer

  • Welke gebeurtenissen in je leven zijn zo schokkend dat je je herinnert waar je was toen je er voor het eerst over hoorde? Word je ook weleens gevraagd: “Waar was je toen je hoorde dat president Kennedy was vermoord?” Degene die deze vraag stelt, weet het van zichzelf en zegt het... lees meer

  • In de file sta ik achter een leverkleurig busje waarop onder de afbeelding van een brood in grote letters BROODZAKELIJK staat. Het is duidelijk dat ik in een file ben beland die heel wat tijd gaat kosten, ik moet het dus lang met deze woordspeling doen, terwijl ik iemand ben die... lees meer

  • Op welke Vierdaagsedag het was, weet ik niet meer, wel dat het in de buurt van Groesbeek was. Een onbelangrijke herinnering, maar misschien is geen enkele herinnering onbelangrijk als blijkt dat die nog ergens leeft en ineens wakker gemaakt kan worden. Ja, herinneringen die blij... lees meer

Pagina's