Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Orde

Als ik om de hoek van dit weekeinde kijk, zie ik dat het dinsdag al oudejaarsdag is. Ik merk dat ik daar nog niet aan toe ben, terwijl ik heus wel besef dat ik in de laatste dagen van 2013 ben gaan hangen. Zojuist schrok ik conservatief toen een paar jongens twee rotjes voor mijn voeten lieten knallen. Ik wilde kwaad gaan schelden, maar vond dat geen goed idee, want als altijd besloot ik het jaar zo waardig mogelijk af te sluiten. Waarom wilde ik trouwens gaan schelden? Ja, omdat ik schrok en ik wil zo min mogelijk schrikken. Waarom schrok ik? Omdat ik in gedachten verzonken was en niet zag dat er geknal mijn richting op kwam. Waarover was ik in gedachten verzonken? Omdat ik wilde nadenken over afgelopen jaar en niet goed wist waar ik met die gedachten moest beginnen, bij grote of kleine momenten, bij mezelf of bij de wereld om me heen. De rotjes riepen me tot de orde, maar ik weet niet welke orde. Dat is er altijd aan de hand aan het eind van het jaar. De orde is weg, ik verdwaal in die laatste dagen. Ik moet mezelf voorhouden dat het gewone dagen zijn, maar dat zijn het niet: ze markeren iets en ik weet niet wat. Ik heb het niet meer over goede voornemens, want dat zijn bijna altijd loze woorden, maar vind wel dat er weer iets moet veranderen. Waarom vind ik dat? Misschien moet wel veranderen: dat ik de hele tijd vraag naar het waarom. Prima plan. Misschien houd ik dan wel tijd over en word ik daar rustiger van. Maar misschien is dat niet de bedoeling? Bij die bedoeling moet ik maar eens stilstaan.

Columns

  • Op een druk kruispunt hier in de buurt moesten aankomende agenten om de beurt oefenen in het handmatig regelen van het verkeer. Ze waren duidelijk goed geïnstrueerd, maar het bleek toch geen eenvoudige aangelegenheid. 
    Ik bleef staan kijken, niet ver van twee oude rotten in... lees meer

  • Met het woord bemoeien is het merkwaardig gesteld. Beetje wankel, soms is het gunstig, vaker niet.
    “Ik ga morgen verhuizen. Wil jij je er alsjeblieft mee bemoeien?” Dan zeg je dat je die hulp hard nodig hebt. Ook natuurlijk doordat je er alsjeblieft bij zegt. Bemoeien is hi... lees meer

  • Fijne foto gisteren in bijna alle kranten: de heer Rutte die wegfietst van Het Torentje, uitgezwaaid door de nieuwe premier en zijn adviseur. De fiets stond ergens voor. Hij had die de avond ervoor al neergezet, want voor dinsdagochtend was er regen voorspeld en hij wilde uitera... lees meer

  • Omdat ik vind dat niets lang geleden is, weet ik soms niet wanneer iets was. Vorig jaar, jaar daarvoor, veel eerder? Meeste wat ik boeiend of aangrijpend of hilarisch enzovoort vond, lijkt zojuist gebeurd wanneer ik er ineens aan denk. 
    De aanleiding is nu een folder van he... lees meer

  • Heeft het zin op de hoogte te worden gesteld van een ramp die zich niet heeft voltrokken? Grote vraag, ik denk: ja. Wezenlijke waarschuwingen zijn nuttig.
    Gisteren las ik, wonderlijk genoeg maar in één krant, dat zaterdag om kwart voor vier in de middag een rotsblok uit de... lees meer

  • Zal niemand ontgaan zijn dat deze week de Amerikaanse Taylor Swift in Nederland optreedt, drie keer in Johan Cruijff Arena, concerten die binnen mum van tijd uitverkocht waren. Taylor Swift is zo beroemd dat overal waar ze zich vertoont, de locale en ook nationale economie even... lees meer

  • Vergeten dat op de koffie komen ook een uitdrukking is. Betekent achter het net vissen, van een koude kermis thuis komen. Dacht eraan toen ik gisteren in deze krant een artikel las waarboven stond: Dick Schoof op de koffie bij de koning.
    Op de koffie dus. Zonder komen. Kan... lees meer

  • Kan best zijn dat velen van ons 2024 snel een vergeetbaar jaar vinden, wat niet alleen ligt aan de drijfnatte eerste helft ervan. Het is een jaar van gespletenheid. Deze dagen bijvoorbeeld: een spanningsveld tussen de voetballiefhebber in mij en de koortsige Oranjefan die ik ook... lees meer

  • Namiddag, tafel in de tuin, daarop fles witte wijn. Iemand uit het lome gezelschap wijst naar de schaal noten naast de fles: “Wisten jullie dat in een handjevol alle calorieën zitten die je op een dag nodig hebt?” Wisten we niet. Ook het aantal werd genoemd, maar de meeste getal... lees meer

  • Bericht van PostNL op 17 juni: “Donald Duck wordt 90 jaar en dat vieren we met bijzondere postzegels. Op iedere zegel zie je de driftige Duckstedeling met een andere gezichtsuitdrukking. Een must-have voor fans van jong tot oud.”

  • In de supermarkt kijkt de caissière me weergaloos berispend aan. Jaar of twintig, ogen waarin veel gebeurt, strenge mond die hoort bij haar blik. Ik wéét ook dat ik fout bezig ben. En ook hoe dat komt: ik sta als een gek door gedachten te dwalen, gedachten die niets met mijn aan... lees meer

  • Meer dan voorheen hoor je het over recenseren hebben. Ik heb het nu over het verschraalde politieke landschap. Ik geloof dat Marjolein Faber de eerste was. Toen ze op gesprek moest bij de formateur en de nieuwe premier, werd ze opgewacht door een paar journalisten. Had ze uitera... lees meer

  •  

  • Vorige week Francoise Hardy, eergisteren Anouk Aimée. De Dood heeft het in deze vroege zomer, die nog steeds geen zomer wil worden, gemunt om mysterieuze melancholie. Ze hebben veel gemeen, deze vrouwen, maar vooral dat. En ook hun tere trots.
    De ingetogen stem van Francois... lees meer

  • Mijn vader schreef altijd zijn naam in een boek dat hij kocht of kreeg. En de datum. Toen ik gisteren hoorde dat Jan Cremer was overleden, pakte ik uiteraard Ik Jan Cremer uit mijn boekenkast. Zijn exemplaar. 
    4 november 1964 staat er voorin, zijn verjaardag, hij w... lees meer

Pagina's