Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Piekfijn

Nog steeds heb ik ook een vaste lijn. Zo heet dat: vaste lijn, een ouderwets telefoontoestel met een draad eraan, aangelegd door een monteur die zei dat `alles piekfijn in orde’ was toen hij zijn werk had gedaan. Die woorden gonsden die dag dikwijls aangenaam door me heen, piekfijn in orde. Graag wil ik dat zelf ook zijn, maar ik besef heus wel dat er nog een lange weg te gaan is. Ik ben ook benieuwd hoe ik me voel als ik die `staat van zijn’ heb bereikt. Wat me ook interesseert is hoe ik die dan in stand ga houden. Waarschijnlijk wordt er in mijn omgeving dwingend de moeilijkste vraag van alle vragen gesteld, namelijk: `Is er iets?’. Uiteraard voel ik me dan meteen minder piekfijn in orde. Goed, de vaste lijn. Daar gaat het nu over. Daar word ik bijna nooit meer op gebeld. Eigenlijk alleen nog maar door mensen die iets van me willen wat ik niet wil, een abonnement op een onduidelijke voorziening, een fantastische begrafenis, dat soort dingen. Ik neem maatregelen tegen dat gebel, maar die helpen niet. Dus als het ouderwetse telefoontoestel gaat (zo heet dat nog altijd: de telefoon gaat), ben ik onmiddellijk geïrriteerd. Als ik dan iemand aan de lijn krijg die niet iets van me wil wat ik niet wil, maar een vriend of kennis, vraagt die: `Is er iets?’ Maar meestal moet ik dus plechtig zeggen dat ik geen tijd heb een aanbod te bespreken en vervolgens verbreek ik woedend de verbinding. Van die woede heb ik daarna minstens een uur behoorlijk last. Ik wil immers zo min mogelijk woedend zijn. Daar heb ik recht op.

 

Columns

  • Bijna altijd als er een dier in mijn omgeving verschijnt, begin ik er in gedachten tegen te praten. Soms hardop, zeker tegen huisdieren. Bijvoorbeeld de logeerpoes die vaak in mijn werkkamer uitrust van een leven waarvan ik geen weet heb. Dan zég ik wat ik aan het doen ben en be... lees meer

  • Misschien moet ik vandaag naar Ede gaan, naar het Dutch Festival of Magic. Daar kun je onder meer goochellessen volgen en, wel zo belangrijk, goocheltrucs kopen. Het punt is dat ik er waarschijnlijk té  gespannen van word. Lezers van deze column weten dat ik goochelambities heb,... lees meer

  • Woensdag wenste iemand me veel plezier met het dauwtrappen. Uiteraard lachte ik hartelijk mee, maar er kwam natuurlijk niets van in. Gisterochtend werd ik vroeg wakker, wist dat het Hemelvaartsdag was en vroeg me af waarom ik niet ging dauwtrappen. Waarom had ik het niet georgan... lees meer

  • Graag lees ik onderzoeksresultaten die bevestigen wat ik ook vind. Nu bijvoorbeeld, een onderzoeker van Crisislab stelt vast dat de politie wel degelijk gezag heeft op straat. Goed zo! Paar jaar was er een onderzoek van De Telegraaf. 80 procent (!) van de lezers miste dat gezag,... lees meer

  • De staatssecretaris van Volksgezondheid (echt een woord om met  een Hoofdletter te schrijven), Paul Blokhuis, gaat ervoor zorgen dat in 2023 een pakje sigaretten 10 euro kost. Zijn doel is 20 euro, maar tegen die tijd is de staatssecretaris vast geen staatssecretaris meer. Als z... lees meer

  • In een krant las ik `moeilijke kijkers’, in een andere `moeilijk bereikbare kijkers’. Het gaat over de NPO die het mes in het televisieamusement zet. De overheid vindt dat er te veel `plat vermaak’ wordt uitgezonden. Dat is meer iets voor de commerciële omroepen. Bij de NPO moet... lees meer

  • Of ik verkiezingsdag in Europese stemming begon, nou nee. Er zaten twee dingen in mijn hoofd die er maar niet uit wilden. Ik werd er tot mijn spijt mee wakker. Het eerste was `onvrijwillige seks’. Natuurlijk weet ik wat er bedoeld wordt, maar ik dacht aan de vaders en moeders va... lees meer

  • Nuttige ontwikkeling dat de bijsluiter bij medicijnen simpeler wordt. Of ik de taal in die informatie ingewikkeld vond, viel mee, maar het was te veel. Natuurlijk nam ik ook alle bijwerkingen door en die vergat ik ook weer onmiddellijk, zodat ik bij lichte ontregeling in de maag... lees meer

  • `Zullen we een bubbeltje doen? Dat staat zo feestelijk.’ Gisteren zei iemand dat tegen me en ik begrijp wat er wordt gezegd, maar kan helaas niet vragen gewoon normaal te praten. Kan best zijn dat dit de woorden zijn die we voor zoiets paraat hebben: `Zullen we een bubbeltje doe... lees meer

  • Ja, nog even die verkiezingen donderdag en dan mag er wel een zekere rust over ons neerdalen. En in ons natuurlijk. In de tweede helft van mei moeten onze gedachten zich langzaam vullen met de zomer die eraan komt, een prettige maar ook tamelijk lege periode. Als je daar met een... lees meer

  • Gistermorgen werd ik niet wakker met het lied van Duncan in mijn hoofd en vroeg me af of het wel zo’n lied is, dat het in je hoofd gaat zitten dus. Is het niet een lied dat het telkens van het moment zelf moet hebben: dat het gebeurt terwijl het gezongen wordt. Dat als je het we... lees meer

  • Paar jaar geleden probeerde ik het en nu doe ik het opnieuw. Waar heb ik het over? Ik zal het inleiden. 

  • In een toespraak hoorde ik iemand geprezen worden als `wereldburger’, een typering waarvan ik meteen in de houding ga staan. Dat zei ik na de toespraak ook tegen iemand die naast me stond. En die zei: “Ja, je moet leren mondiaal te denken.” Ik knikte bedrukt. 

  • Dinsdagavond besloot ik ineens toch maar weer eens naar het Songfestival te kijken, eerste ronde. Klinkt net alsof ik eindelijk de kruipruimte bij de voordeur ging inspecteren, maar de vergelijking gaat niet helemaal mank. Toch wilde ik er een vrolijke avond van maken. Dat kan o... lees meer

  • Vorige week had ik mijn elektrische tandenborstel in een hotel laten staan. Niet belangrijk verder, alleen ga ik dan niet bellen of ze die tandenborstel op kunnen sturen, want het is niet alleen een vieze vraag, maar ook een hoop gedoe (hoe verpak je zo’n ding?). Nee, dan koop i... lees meer

Pagina's