Als vrienden hier komen eten en ik kook, weten ze dat ze niet dineren zoals ze nog nooit gedaan hebben. Wel dat ik mijn best doe. Ik hoop althans dat ze dat denken, want dat doe ik. Meer kan ik niet. Ik zeg niet `mijn stinkende best’, want van die uitdrukking houd ik niet, ook o... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Rust
Veel winkels hebben het moeilijk in de crisis, maar ik lees dat het goed gaat met de aquariumwinkels, beter dan met andere dierenwinkels. Wist ik niet, natuurlijk niet. Het is informatie die me ineens bezighoudt. Wat zegt het over onze samenleving? Kan een aquarium helpen je daarin staande te houden? Lang geleden was er een aquarium in mijn leven. Nou ja, aquarium, een kleine vissenkom waarin twee goudvissen zwommen. Ik vierde mijn negentiende verjaardag en kreeg de kom met de vissen van een vriendin die zei dat ik er `misschien rustig’ van kon worden. Toen de verjaardag voorbij was, leefden de vissen al niet meer. Ik ben rond sinterklaas jarig en er was een pepernoot in de kom beland. Daar zijn de goudvissen aan gestorven. Ik was alleen in mijn smalle studentenkamer, er stond harde muziek aan (Black Sabbath), ik keek naar de dode vissen en vroeg me af op welk punt van mijn leven ik was beland en ook dacht ik na over het perspectief dat ergens moest gloren en vroeg me af waar dat kon zijn. Ik spoelde de vissen door de wc, het ging me te ver ze te begraven, wat ook kwam doordat ik geen band met ze had kunnen opbouwen. Nu is het later geworden in mijn leven. Aan rust kom ik nog steeds niet toe, wat ik niet erg vind, maar wat kan ik zeggen over iets waarvan ik niet weet wat het is, in dit geval dus rust? Moet ik een man met een aquarium worden? In mijn omgeving heeft niemand er een. Ik hoor er ook nooit iets over. Het is onbekend terrein. Kan een aquarium voor optimisme zorgen dat ik over het hoofd zie?
Columns
-
-
“Zullen we even naar het afrekenpunt gaan?” Een medewerkster van de supermarkt vraagt dat. De winkel is vorige week verbouwd. Er zijn minder kassa’s met echte mensen erachter, maar wel vier nieuwe kassa’s met een scanner. Daar kun je het zelf regelen. Zeg maar: contactloos. ... lees meer
-
Tijdens zijn werkzaamheden spreekt mijn kapper altijd intens over de werking van de menselijke geest. Ik kom al zestien jaar bij hem en ben inmiddels thuisgeraakt in gebieden tussen hemel en aarde waarvan ik eerder geen weet had. Jij verlaat zijn zaak altijd met minder haar, maa... lees meer
-
Het woord kom ik soms nog tegen, maar het is alleen maar een woord. Natuurlijk, het stáát voor iets, maar ik heb er verder weinig mee. In mijn kindertijd was dat anders: lunchroom. Mijn moeder ging er weleens heen. Aan het einde van de ochtend. Daar ontmoette ze een vriendin, me... lees meer
-
Soms hoor je iets met een half oor. Ik had dat eergisteren tijdens het journaal van 8 uur. Het ging over stress bij peuters en kleuters. Daarvan was wel degelijk sprake en we moesten dat niet onderschatten.
-
Als iemand belooft voor `rust in de tent’ te zorgen, is waakzaamheid geboden. Je noemt een plek of een organisatie niet voor niets `een tent’. Op een kampeerterrein of in de stilte van de vrije natuur is een tent een voorziening die veel mensen ontspanning biedt (om heel veel re... lees meer
-
Soms zegt iemand iets tegen je dat hartstikke waar is, terwijl je het niet per se wilt horen. Hoe ga je daarmee om? Gisteren begon het met de verwarmingsketel. Toen die 4 jaar geleden werd geplaatst, zei de installateur dat het de Rolls-Royce onder de verwarmingsketels was. Van... lees meer
-
Was het niet van plan en misschien had ik het wel van plan moeten zijn, maar ik was het niet en waarom niet kan ik niet zeggen. Maar toch deed ik het! Maandag naar het eerste Sinterklaasjournaal kijken! Natuurlijk omdat ik Dieuwertje Blok graag zie. Ik vind haar enorm geruststel... lees meer
-
Tot vlak voor haar dood zei mijn moeder vaak tegen me: “Doe wel verstandig, jongen.” Nu zij het niet meer zegt, zeg ik het een paar keer per dag tegen mezelf: “Doe wel verstandig, jongen.” Er is vaak aanleiding toe, soms een ingewikkelde, meestal een simpele.
-
Nog niet zo lang geleden dacht ik aan het begin van een week als deze: ha, eindelijk weer de Sinterklaastijd! Misschien had ik zelfs zo’n Sinterklaas bij de blokkeerfriezen grappig gevonden. Op de radio hoor ik hem raar knauwen en ik begreep dat hij op klompen liep. En ik herinn... lees meer
-
Natuurlijk koop ik de heruitgave van het witte album van The Beatles, The White Album, vijftig jaar geleden verschenen, en nu in een versie die de opnamen van toen het meest recht doen. Dat laatste heb ik van horen zeggen, ik moet nog luisteren.
-
Weten we nog wanneer Halbe Zijlstra de politiek moest verlaten? En waarom ook alweer? Dat laatste herinner ik me nog maar vaag. Iets mooier gemaakt dan het was, leugentje. Maar wanneer? Ik dacht dat het lang geleden was, ergens vorig jaar. Is niet zo, begin dit jaar.
-
Gelukkig vindt 90 procent van het Nederlandse volk dat het echt niet kan, filmen bij ongelukken. Ik had verwacht dat minder mensen er een punt van maakten en moet uitkijken dat ik in sommige opzichten niet al te pessimistisch word.
-
Dat ik ineenkrimp, is te veel gezegd, maar ik heb het er niet zo op als iemand zegt naar Appie te gaan, in plaats van naar Albert Heijn. Bieb vind ik ook moeilijk, maar dat komt omdat ik bibliotheek een mooi woord vind.
-
Hij was er altijd ineens, een man, nooit een vrouw. De meester zei: “Nu allemaal naar buiten voor de foto!” Dan liepen we de klas uit, blij dat er iets anders gebeurde dan tijdens de rest van de schooldag. Even niet opletten en netjes zitten (want dat moest enorm: netjes zitten)... lees meer