In mijn roman Kleur van geluk uit 2013 schrijf ik dat iemand lijkt op `de Franse zangeres die een paar jaar daarvoor het Eurovisie songfestival won, een meisje van zeventien of achttien met een onbevangen gezicht, vrolijke ogen en een bovenlip die een beetje pr... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Situaties
Komende maanden doen ongeveer 200 duizend kinderen theoretisch en praktisch verkeersexamen. Wist niet dat dat er nog was. De meeste fietsers fietsen alsof ze voor iets of iemand op de vlucht zijn en dan bestaan er geen regels. Elementair beleefd gedrag natuurlijk ook niet. Ik lees dat sommige basisscholen niet meedoen, omdat in vorige jaren te veel kinderen zakten voor het examen. Volgens mij zit er iets scheef in deze redenering. Waarom zakken er zo veel? Omdat ze bijna nooit fietsen. Ze worden bijvoorbeeld altijd naar school gebracht. Met de auto. Of in zo’n bakfiets, zo’n kinderkoetsje. Vaak zitten daar kinderen in die al lang kunnen lopen en ook fietsen, soms zelfs van een jaar of zeven. Onder een plastic zeiltje als het regent. Vader of moeder trapt zich wezenloos en telefoneert ondertussen ook nog. Dat tafereel stemt me altijd wat neerslachtig. Ik weet niet meer of ik destijds theoretisch verkeersexamen deed. Wel praktisch. Daartoe kwam er een keer of drie een agent op school, een grote man met een barse snor. Hij tekende nogal wat situaties op het bord, met geel, rood en wit krijt. Hij hanteerde het krijt alsof hij oorlog voerde met het bord. Tijdens zijn onderricht rookte hij een sigaar, een dikke die bolknak werd genoemd. Opmerkelijk was ook dat hij zijn pet op hield. Het was net als nu lente. De ochtendzon zette het klaslokaal in lichterlaaie, maar toch bleef die pet op dat forse hoofd. Het ontzag dat ik toen voelde, voel ik nog. Daarom weet ik nog steeds dat je er niet maar op los mag fietsen.
Columns
-
-
Op de radio hoorde ik een fragment van een gesprek over het verschijnsel winterdepressie. Ik heb daar zelf geen last van, geloof ik, hoewel ik minder van de winter houd dan een paar jaar geleden. Ik heb nu weer zin in de zomer, in ieder geval in dagen met meer en langer licht.... lees meer
-
Hoewel ik ben opgegroeid in een felle feministische golf, ben ik de laatste maanden ten aanzien van vrouwen meer op mijn hoede dan toen. In die dagen was je al fout bezig als je de deur voor een vrouw openhield, want dan wilde je vast iets meer dan alleen die deur openhouden. Ik... lees meer
-
Soms moet je zwakke punten gewoon maar toegeven: ik weet nog steeds niet, echt waar, wat verzadigde en onverzadigde vetten zijn. Is me al vaak uitgelegd en ik luisterde altijd aandachtig, steeds bleker wordend, maar blijkbaar is het geen informatie die ik muurvast opsla. En ik... lees meer
-
De eerste hevige storm in mijn leven maakte ik mee eind januari 1953. Ik was zeven weken oud en mijn ouders en ik logeerden in de geboorteplaats van mijn vader, in het diepe westen van Brabant, tegen de grens van Zeeland aan. Natuurlijk was ik me niet bewust van die storm, maa... lees meer
-
Volgens mij was het begin jaren negentig: ik woon nog in Arnhem en word gebeld door een scholiere. Ik ken haar ouders, haar maar vaag. Ze zit op het gymnasium en houd daar een spreekbeurt, over mij en mijn boeken. Of ik zin heb ook te komen, want misschien zijn er vragen en dan is het handig als... lees meer
-
Me erg druk maken om die Camiel lukt me nog steeds niet, hoewel ik dat `wederzijds handgemeen’ boeiend vind. Hij en zijn advocaat hebben daarover nagedacht en langdurig gesproken: hoe het te noemen? Met een eenzijdig handgemeen kom je niet weg natuurlijk. Waarschijnlijk begint... lees meer
-
Gelukkig is het 2 januari! Het jaar is nu pas echt begonnen. En wat er met 1 januari aan de hand is, kan ik nog steeds niet zeggen, maar ik ken niemand die geen moeite heeft met die dag. Wakker worden met een mooie oudejaarsavond in gedachten, misschien een beetje suizend hoof... lees meer
-
Natuurlijk hebben we het zelf bedacht: dat overmorgen een nieuw jaar begint. Woorden voor de voortgang van de tijd. En cijfers natuurlijk. Dat hebben we nodig om onze levens te kanaliseren, om afspraken te maken die onze bezigheden behapbaar maken. Ja, ik loop even door een pa... lees meer
-
Hoe de constructie heet, ben ik kwijt. Ik heb het over vuurwerk. In het Journaal zag ik dat er iets nieuws bedacht was: je kon vuurwerk met elkaar verbinden, zodat je maar één lont hoefde aan te steken voor een heleboel sensatie.
-
Pas gisterochtend zette ik de radio aan om me weer op de wereld aan te sluiten. Kerstavond en eerste kerstdag was ik ver weg van het nieuws. Het hoefde even niet. Misschien is die instelling niet goed, omdat je dan je ogen sluit voor de werkelijkheid. Maar soms wil ik dat, mijn... lees meer
-
Kan geen kwaad jezelf tegen het einde van het jaar zo nu en dan recht in de ogen te kijken en dan even het hoofd te schudden.
-
Op de radio hoorde ik al een paar keer een winkelier zeggen morgen en overmorgen `een gekkenhuis’ te verwachten. Dat richten we met ons allen aan, want we moeten tot het laatste moment boodschappen doen, en niet zo’n beetje ook. Velen van ons zijn zelfs in lichte paniek.
-
Mijn zusjes die een beetje jonger zijn dan ik, zullen hem waarschijnlijk niet kennen: Toby Rix, vorige week overleden, 97 jaar oud. Hij was vooral bekend van het instrument dat de Toeterix heet, een installatie van toeters. Zijn omgang met dit instrument was komisch. Ik heb hem... lees meer
-
Tegenover me in de trein zitten twee jonge vrouwen die een kerstpakket op schoot hebben, verpakt in goudkeurig papier. Ze houden het kerstpakket vast zoals het hoort, alsof ze willen voorkomen dat iemand het van hen afpakt. Ze zien er vrolijk uit, wat misschien komt door het k... lees meer