Hoe word je spannend? En hoe blijf je het? Vind je het alleen zelf? Of vinden anderen het ook van je? Deze vragen achtervolgen me een beetje sinds ik gisterochtend in Vandaag de Dag hoorde dat Willibrord Frequin een nieuw programma voorbereidt dat Spannende vrouwen heet. Ik wi... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Smulpaap
In mijn eentje in een restaurant eten vind ik echt niet vervelend, integendeel. Graag neem ik waar wat er om me heen gebeurt, niet al te opzichtig natuurlijk, want ik ken mijn manieren. Ons gedrag in een restaurant is interessanter dan bijvoorbeeld bij de slager of in een overheidsgebouw, hoewel het daar ook niet mis is. Omdat ik regelmatig over de boeken die ik schrijf, ergens in het land iets moet zeggen, zit ik vooraf bijna altijd in een restaurant. Gisteren overkwam me in een kleine Brabantse gemeente iets opmerkelijks voor de tweede keer. Ik heb een aktetas bij me, geen pretentieus ding, een eenvoudige voorziening, geschikt voor een paar boeken en een krant. Als ik in het restaurant ben gaan zitten en me in die krant wil verdiepen, voel ik ineens waakzaamheid ontstaan in de enorm open keuken en ook achter de bar. Twee dames van de bediening voeren verontrust overleg, terwijl ze zo nu en dan in mijn richting knikken. Een van hen komt informeren wat ik wil drinken. Ik houd van de Brabantse hartelijkheid, maar nu is die te intens, ze dompelt me er in onder, ik verdrink bijna. En dan vermoed ik wat er aan de hand is: misschien denken ze wel dat ik een, hoe heet het, keurmeester (?) ben die in opdracht van Michelin of de Gault Millau-gids hier de meedogenloze smulpaap komt uithangen. Ik weet niet of het waar is, maar het zou heel erg kunnen. Mijn subtiele aktetas maakt me verdacht. Hoe te handelen in deze status? Grommend sla ik het menu open, automatisch zoekt mijn hand in mijn tas naar een barse pen.
Columns
-
-
Nog steeds heb ik ook een vaste lijn. Zo heet dat: vaste lijn, een ouderwets telefoontoestel met een draad eraan, aangelegd door een monteur die zei dat `alles piekfijn in orde’ was toen hij zijn werk had gedaan. Die woorden gonsden die dag dikwijls aangenaam door me heen, piekf... lees meer
-
Uitkomen voor wat je belangrijk vindt, ik ben er een groot voorstander van. Ik hoor Tweede Kamervoorzitter Anouchka van Miltenburg zeggen dat ze gaat praten met de fractievoorzitters die kritiek op haar hebben. Die kritiek gaven ze niet rechtstreeks, maar anoniem via De Volkskra... lees meer
-
We konden al niet meer terug, maar op deze maandag begint het jaar echt op stoom te komen. Ik neem kennis van een onderzoek, een van de vele die in 2014 zullen volgen. Nu is het: het Nationaal Toiletonderzoek. Daaruit blijkt uiteraard van alles, onder meer dat 73 procent van de... lees meer
-
Als ik om de hoek van dit weekeinde kijk, zie ik dat het dinsdag al oudejaarsdag is. Ik merk dat ik daar nog niet aan toe ben, terwijl ik heus wel besef dat ik in de laatste dagen van 2013 ben gaan hangen. Zojuist schrok ik conservatief toen een paar jongens twee rotjes voor mij... lees meer
-
En dan zijn er natuurlijk de trendwatchers die hun zegje over dit nieuwe jaar doen. Interessant is dat hun op het einde ervan nooit gevraagd wordt wat ze vinden van hun voorspellingen en welke zijn uitgekomen. Volgens mij is het meestal onzin. Bij de commerciële omroepen zijn ov... lees meer
-
Toen ik gisterochtend hoorde dat de schrijver Herman Pieter de Boer was overleden, moest ik niet aan zijn boeken denken, maar wel aan de teksten die hij voor liedjes schreef, met name aan twee ervan: `Op een onbewoond eiland’ en `Visite’. Later op de dag schoot me een veel beter... lees meer
-
Eén keer in mijn leven moest ik op het stadhuis een Bewijs van Goed Gedrag halen, maar ik weet niet meer waarvoor. Wel dat ik het kreeg en opgelucht was. Ik moest het dus aan iemand laten zien, maar wat stom dat ik geen idee heb wie dat was en ook niet wat ik aan dat Bewijs te d... lees meer
-
Op kerstochtend zette ik de televisie aan in de hoop op kerstsamenzang. Ik heb het dan over tijdloze kersliedjes. Dan tuimel ik meteen door alle kerstdagen van mijn leven heen, wat ook een soort samenvatting van dat leven is. Ik belandde toevallig in de Nederlandse film Pietje B... lees meer
-
Het hield me niet zo bezig, daarom was me die foto ook niet opgevallen, maar zojuist bestudeerde ik die even. Ik heb het over de foto waarop onze koning en koningin te zien zijn op bezoek bij de president van Venezuela. Het was geen staatsbezoek, maar een kennismakingsbezoek, wa... lees meer
-
Gisterochtend passeerde ik zo nu en dan de radio. Die stond aan en er werd heel vaak verbinding gemaakt met een plek waar grote kerstdrukte heerste. Minstens vier keer hoorde ik: `Het is hier een gekkenhuis.’ Zijn we dat van de dagen voor Kerstmis aan het maken, gekkenhuisdagen?... lees meer
-
De kortste dag, de langste nacht, ze zijn alweer voorbij. Zaterdag begon om 18.11 uur officieel de winter. Ik heb het niet in de gaten gehad, wat ook komt doordat mijn liefde voor de winter is bekoeld. Je merkt trouwens niet eens dat het winter is geworden. Vandaag kan het behoo... lees meer
-
Op en neer naar Londen duurt korter dan een gemiddelde treinreis in Nederland. Wel twee keer door een detectiepoortje. En dat maakt van mij een probleem, want ik heb één kunstknie, gevolg van sportbeoefening. De gang van zaken is bekend: eerst leg je je jas en je colbert in een... lees meer
-
Er is een apparaatje uitgevonden dat een manier van spieken kan voorkomen. Als je examen doet en even naar de wc moet en daar met je mobieltje op het internet gaat of een slimme kennis belt, heeft het apparaatje dat in de gaten. Op de universiteit van Maastricht wordt het binnen... lees meer
-
Waar ik het las of hoorde, weet ik niet meer, maar ik geloof dat we `kids’ een lelijk woord vinden. Ben ik blij om. Getuigt van goede smaak. Er is een rijtje van woorden waarmee we moeite hebben. `Papadag’ staat er, meen ik, ook op. Graag. `Papadag’ is heel erg. Nog erger dan `k... lees meer