Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Stoer

De Donald Duck van vorige week was een dierendagnummer. Daar zorgt het tijdschrift ieder jaar voor, natuurlijk ook omdat de hoofdpersonen van de meeste verhalen die erin staan, zelf dieren zijn. Ik heb het aandachtig gelezen, wat ik iedere week doe. Het houdt me scherp, denk ik dan, maar misschien moet ik dat soort dingen wel helemaal niet denken. Dierendag was gisteren al een tijdje aan de gang, toen ik per pas bij stilstond. En er is nog wel een logé in huis die enorm dier is, een voorname kater met lang rood haar. Hij is er nu al vier weken. Binnenkort wordt hij waarschijnlijk door zijn baasjes opgehaald, dus ik moet mijn best doen me niet al te zeer aan hem te hechten, wat nogal een karwei is. Zoals iedereen die een huisdier heeft, dicht ik hem menselijke eigenschappen toe. Dus ik ga er vanuit dat hij denkt of `iets weet’, bijvoorbeeld dat hij gisteren wist dat het dierendag was en ook vaststelde dat ik daaraan lange tijd niets deed en ook dat hij te trots was om me dat te laten merken. Ik kan nu wel stoer roepen dat dit allemaal natuurlijk niet zo is, maar dat weet ik niet. Soms zijn er gebeurtenissen die me even bezighouden: hij ligt vaak op mijn bureaustoel te slapen en als ik daar dan wil zitten, verplaats ik hem. Dat stelt hij niet op prijs. Hij geeft me dan een soort klap, niet hard, maar toch. Daar wil hij me iets mee duidelijk maken. Gisteren zei ik in de loop van de ochtend op rare hoge toon dat ik dierendag he-le-maal niet vergeten was. En toen keken we elkaar een paar seconden strak aan.

Columns

  • Zelfbeheersing kan een mooi iets zijn. Er verscheen onlangs een interessant boek in het Nederlands over een oud onderzoek van de Amerikaanse psycholoog Walter Mischel. Kleuter wordt alleen achtergelaten in een kamer voor een tafel waarop een bordje met één marshmallow erop, of e... lees meer

  • Beetje sneu jubileum vond ik het gisteren: de file bestond zestig jaar. In Nederland. Op eerste pinksterdag 1955 deed die zich voor het eerst voor. Het waren, zoals dat heet, dagjesmensen die in die auto’s zaten. Altijd een wat treurige aanduiding: dagjesmensen. Je bent het nooi... lees meer

  • 155.000 klachten! Die kwamen er binnen bij het Landelijk Aktie Komitee Scholieren over de eindexamens. Gisteren was de laatste dag en qua klachten is het een recordjaar. Het zijn er inderdaad veel. Ik dacht dat die klachten over de inhoud van de examens gingen, maar blijkbaar oo... lees meer

  • Vaak hoor je zeggen `Ja, en dat van ónze centen’. Inwendig knik ik, maar aan mijn hoofd is het niet te zien, ook al begrijp ik de bedoeling van die woorden. Als we in het stadium zijn van `ja, en dat van ónze centen’, is er toch geen weg meer terug. We kunnen verontwaardigd zijn... lees meer

  • Wanneer deed ik mee aan een wedstrijdje ver plassen? Moet het een keer gedaan hebben, want iedere jongen doet dat, maar ik graaf vergeefs in mijn herinneringen. Ik zal dus niet gewonnen hebben. Gisteren bepaalden leden van de provinciale staten de nieuwe samenstelling van de Eer... lees meer

  • Toch keek ik. Met een half oog. En terwijl ik me afvroeg waarom. Ik heb het uiteraard over het Songfestival. Ik had wat dingen te doen die ik op de bank kon doen, en waarom, zo dacht ik, zette ik dan ook niet te televisie aan. Heb ik er wat achtergrondmuziek bij. Met Songfestiva... lees meer

  • Als we voedsel tot ons nemen, zien we er meestal wat ongemakkelijk uit. Daar staan we nauwelijks bij stil, wat natuurlijk komt doordat het nu eenmaal moet. Deze dagen is er een logeerpoes huis, een rode kater die Fons heet. Als hij eet, hangt hij met zijn kop vlak boven het bakj... lees meer

  • Op 3 januari schreef ik op deze plek dat er hier voor de deur een blauw, mobiel bouwseltje werd geplaatst waarop `WC-tje’ stond. Het jaar was nog maar net begonnen, heel veel meer viel er niet te melden. Het bouwseltje hoorde bij een verbouwing een paar huizen verder en die is n... lees meer

  • Een goed humeur valt te regelen. Iedereen kan daarvoor een strikt eigen methode ontwikkelen. Het is een onderdeel van zelfkennis, denk ik. Ik heb altijd een avontuur van Kuifje binnen handbereik, een korte film van Laurel & Hardy of een aflevering van Fawlty Towers. Dat is h... lees meer

  • Tot boven de ellebogen opgerolde hemdsmouwen. Ze vallen op en worden genoemd. Het zijn de hemdsmouwen van de nieuwe voorman van GroenLinks, Jesse Klaver. Ik geloof dat ik op hem gesteld ben. Ik zeg `geloven’, omdat ik het niet zeker weet. Hij zegt dat John F. Kennedy een inspira... lees meer

  • Wanneer ik besloot nooit meer te kamperen, is alweer enige tijd geleden. Ik moet eraan denken nu ik lees over de zorgen in de kampeersector. Kampeerders kiezen voor de opgetuigde camping, die tot mijn verbazing `glamping’ heet (waarom toch?), of voor de eenvoudige natuurcamping,... lees meer

  • Paar dagen geleden bezocht ik de tentoonstelling `Late Rembrandt’ in het Rijksmuseum. Twee maanden geleden had ik een kaartje gereserveerd. Ik mocht tussen drie en vijf. Van sommige schilderijen zag ik maar een fragment, want ik was er niet alleen. Daar klaag ik niet over, ik wa... lees meer

  • Even vallen we stil als een vriendin zich bij het feestje voegt. Er zijn nogal wat kilo’s verdwenen. Ik hoop dan dat dat de bedoeling is, dat ze niet ziek is, want dan kan het ingewikkeld zijn er een gesprek van te maken. Nee, ze lacht en geeft triomfantelijk haar heupen een paa... lees meer

  • Toen ik de spijtbetuiging van ABN-Amro-topman Zalm las, moest ik aan mijn moeder denken. Niet dat zij ergens spijt over hoeft te hebben, allerminst, maar ik dwaalde door een herinnering aan mijn jeugdjaren. Als ik op de fiets stapte om naar het zwembad te gaan, riep ze vanuit de... lees meer

  • Van sommige woorden ken ik het bestaan zonder dat ik ze ooit uitsprak. Ze horen bij een andere wereld dan de mijne en nu heb ik het over kleine werelden. Soms voel ik me deel uitmaken van een grote wereld en dan kijk ik ernstig, vaker is de wereld niet zo groot, zeg maar het dag... lees meer

Pagina's