Soms zijn het kleinigheden die me met lichte jaloezie vervullen. Denk ik meteen: zijn het dan wel kleinigheden?
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Tandpasta
Van sommige mensen krijg je meteen een goed humeur. Ze hoeven niet eens iets te zeggen of te doen. Als je ze ziet voel je een lach en optimisme in je opkomen. Met de vrouw die voor me in de supermarkt loopt, is dat het geval. Jaar of dertig. Ze is nauwelijks te omschrijven, maar alles aan haar is aangenaam, van haar kleren tot haar manier van bewegen. Het is een uur of tien in de ochtend, de dag wordt lekker opgetild. Ik zat een beetje vast in mijn gedachten, maar die krijgen nu een dynamiek waarmee ik uit de voeten kan. Dan gebeurt er iets wat ik lastig vind: ik zie haar twee tubes tandpasta in haar zak steken. Dat doet ze niet per ongeluk, zeg maar uit verstrooidheid, want ze kijkt nogal waakzaam om zich heen. Daarom is het vreemd dat ze niet merkt dat het mij is opgevallen. Mijn gedachten die zojuist weer goed op gang gekomen zijn, tuimelen nu raar over elkaar heen. Het gaat me te ver een medewerker van de supermarkt erbij te roepen. Moet ik haar erop aanspreken? Misschien is dat het beste, maar ja, waar bemoei ik me mee? En wat zijn nu twee tubes tandpasta? Ik las pas dat er nergens ter wereld zo veel uit winkels wordt gestolen als in Nederland. Dat verbaast me. Je zou toch denken dat het meer gebeurde in landen waar mensen minder geld hebben. Daar in de supermarkt weet ik nog steeds hoe te handelen. Ik pak wat dingen van de zuivelschappen en als ik me omdraai, zie ik haar niet meer. Dit lucht me op, maar mijn goede humeur is vervaagd en als ik weer buiten ben, waait het de loodgrijze herfsthemel in.
Columns
-
-
Als iets eindelijk weer mag, doe je je best er het allerbeste van te maken. Alsjeblieft geen nonchalant gedrag. Museumbezoek bijvoorbeeld. Al op weg naar de kassabalie letten we sterk op de looprichting. Er staan immers wel vijf vrijwilligers klaar die ons glimlachend in de gate... lees meer
-
Drie jaar geleden overleed Johnny Hallyday, zanger, acteur en vooral Johnny Hallyday, 74 jaar. Kort daarvoor had ik hem op de Franse televisie gezien. Gezeten achter een kleine keukentafel en geflankeerd door twee grimmige, gezonnebrilde mannen aan wie te zien was dat ze Johnny... lees meer
-
Ergens iets van zeggen, iemand aanspreken op onwenselijk gedrag, hoe vaak doe ik het? Ook belangrijk: wat doe ik als het mij overkomt? Dat laatste probeer ik trouwens te voorkomen. Als je deel uitmaakt van een samenleving, moet je daarvoor ook aandacht hebben, voor grote en klei... lees meer
-
Iedere zzp’er heeft strikt eigen problemen. Ik zeg of schrijf nooit `ondergetekende’, maar doe mijn best verzeild te raken in een kerstverhaal dat over een paar weken klaar moet zijn. Kerstmis is nog ver weg, maar het komt in een boek, en dat moet ruim van tevoren in de winkels... lees meer
-
Afgelopen maanden keek ik meer televisie dan ik gewend en van plan was. Die tijd is gelukkig voorbij. Twee keer zag ik Dragon’s Den waarin erg rijke personen ideeën en uitvindingen beoordelen van personen die net zo rijk willen worden. De erg rijke personen doen een inv... lees meer
-
In een radioprogramma werd aan de directeur van een uitzendbureau gevraagd naar welke banen in deze tijd speciaal vraag is. Vooral welke nieuwe banen, want het gespreksonderwerp was of de crisis ook voor werkgelegenheid zorgt. De directeur was monter, want het bleek zeer het gev... lees meer
-
Word je met een grote mond geboren of krijg je die in de loop van je jonge leven, of later? Er zijn mensen die nooit een grote mond hebben of hebben gehad, ik ken ze - ze kunnen van een grote mond schrikken.
Ben je je van je grote mond bewust of is die er gewoon en denk je... lees meer -
Gisterenochtend vroeg waren er twee foto’s waarvoor ik warme aandacht had, wat niet alleen kwam doordat ze er zo zonnig uitzagen. Eerste stond op de voorkant van deze krant, genomen op het terras van het Nijmeegse café De Hemel. Te zien is hoe een luchtige ober een eenvoudige ho... lees meer
-
Nieuwe omgeving leek me een goed begin van het Nieuwe Normaal. Of die periode echt begonnen is, weet ik natuurlijk niet. Misschien kiest het Nieuwe Normaal wel voor ons ons in plaats van andersom. Vanaf half maart leefde ik min of meer op dezelfde plek. Vooral in huis, waarover... lees meer
-
In een vroege fase van mijn leven werd soms tegen me gezegd: “Je kunt wel merken dat je de oorlog niet heb meegemaakt.” Waren geen positieve woorden. Integendeel, het was de verpakking van een verwijt waarmee ik geen kant op kon. Was juist, ik had de oorlog niet meegemaakt, buit... lees meer
-
Natuurlijk had ik kunnen weten dat het onderzocht is: wat zijn de gevolgen van de afwezigheid van lichamelijk contact? Uitkomst ligt voor de hand: stress.
-
Natuurlijk worden er lijstjes gemaakt met woorden die van deze crisistijd zijn. Of ze in het Nieuwe Normaal nog steeds worden uitgesproken, valt nog te bezien en te beluisteren. Nu hebben we behoefte voor veel een woord te bedenken. Hebben we nodig om uit te leggen wat we begrij... lees meer
-
Nog een paar dagen (`paar nachtjes slapen’) en het Nieuwe Normaal begint normaler te worden. Vooral van de horeca stellen we ons veel voor en met dit weer popelen we eindelijk op een terras te kunnen zitten, met allerlei beperkingen, maar toch: terras.
-
Als je al een tijdje nogal contactloos leeft, is contactloos betalen in de supermarkt een fluitje van een cent. In de supermarkt hier in de buurt kan het niet anders meer. Daarvoor was contact mogelijk, indien dringend gewenst, maar vanaf het begin van de crisis niet meer. ... lees meer