Op de hoge oude boom hier voor het huis hing iemand begin dit jaar een papier waarop in groot letters staat: Red mij! De straat wordt ergens in de komende zes jaar gerenoveerd en daarom moet die boom waarschijnlijk weg, vanwege de wortels die nieuwe plannen verstoren. Wij, bewon... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Troosten
Waarschijnlijk wordt de musical Love Story een hit. Veel mensen zijn gek op musicals. Ik hoor daar niet bij, maar dat is niet omdat ik op het genre neerkijk. Wel ben ik even in 1970, een Nijmeegse herfstavond: ik ga met een meisje naar de film Love Story, een de film die niet aan me besteed zal zijn, ik zie liever films die ik niet helemaal begrijp. Naar Love Story ga ik om maar één reden: ik verwacht dat het meisje zeer zal gaan huilen, ik haar moet troosten en dat er dan iets moois tussen ons ontstaat. Daar verlang ik vurig naar. Het verhaal van de film is bekend: rijke jongen trouwt tegen de wil van zijn vader meisje dat ziek wordt en sterft. De film doet het werk dat ik verwacht. In het laatste gedeelte begint ze een beetje te snikken. Arm om haar heen. Tegen het eind van de film gebeurt dit: de jongen die een paar seconden weduwe is, komt in de gang van het ziekenhuis zijn schoonvader tegen, een kleine rol van John Marley met dat gehavende hoofd. En die schoonvader zegt tegen de jongen, ik citeer uit het hoofd: `Wat ik zo erg vind is dat ik haar beloofd heb niet te huilen.’ En terwijl hij tegen zijn tranen vecht, breken bij mij enorm de dijken door. Het heeft niets meer met snikken te maken, het is het meervoud ervan. Als we de bioscoop verlaten, houdt het maar niet op en als we even later door het Kronenburgerpark lopen, ook niet. Ik ben zeventien, het is alsof ik al het verdriet van mijn puberteit eruit huil. Het meisje troost me op volle kracht, maar verdwijnt die avond voorgoed uit mijn leven.
Columns
-
-
Veel lijstjes kunnen me bekoren, vooral wanneer je je aangespoord voelt er zelf ook een te maken. Bijvoorbeeld een lijstje van de beste films die je kent. Of van dingen die je niet meer doet.
-
Mijn apotheek stuurt in het bericht dat mijn medicijnen klaarstaan, altijd een afhaalcode. Die toets je ter plekke in en dan krijg je meteen een discreet zakje overhandigd. Makkelijk.
-
Pikante kloosterseks. Nonnen met blote borsten. Deze woorden pluk ik uit de maandagkranten. Paul Verhoeven heeft een nieuwe film en dan lees je altijd van alles over seks, want daar is iets mee wat je niet weet voordat je de film gezien hebt. Benedetta is de titel van de film ov... lees meer
-
Als er even iets mis gaat in mijn leven, weet ik niet altijd meteen hoe dat komt. Maar als ik iets heel erg fout doe, zie ik na een tijdje wel in waar de schoen wrong. Dat zeg ik nu wel, maar misschien moet ik ook wel enige maanden met mezelf in een evaluatiecommissie gaan zitte... lees meer
-
Peter R. de Vries zou het geweldig vinden. Of zoiets. Dat hoorde ik donderdagavond in Op1 een deskundige zeggen. Het ging over Louis van Gaal. Ze had onlangs Peter gesproken en die zei dat toen. Ze voegde eraan toe te hopen dat Peter meemaakte wat er gebeurde als Louis het inder... lees meer
-
De Poolse man uit Maurik werd dus vorige week al gearresteerd. Blijkbaar had hij iemand bedreigd met een vuurwapen. Die arrestatie ging met veel gedoe gepaard. Ik vat het nu maar losjes samen, probeer de informatie uit de media bij elkaar te brengen, misschien trek ik verkeerde... lees meer
-
Er zijn van die waarheden waarop onze eerste reactie is: het is niet wáár! Niet omdat we het niet geloven, maar omdat zo’n waarheid ons eerst moet veroveren, soms met harde hand. We moeten er woorden voor zoeken, maar die zijn niet altijd te vinden, ja, er zijn wel woorden te vi... lees meer
-
Ineens begint de timmerman over elanden. Eerst hebben we het over timmerwerkzaamheden gehad en de timmerman heeft al een paar keer gezegd: “Komt goed.” Soms zelfs: “Kom helemaal goed.” Woorden die ik dankbaar koester. Ik dacht aan andere dingen die goed moesten komen, daardoor z... lees meer
-
Misschien wordt het op Wimbledon een finale tussen Federer en Djokovic. Kan me erop verheugen, maar moet er ook niet aan denken, want waarschijnlijk verliest Federer die. Niet dat ik tegen Djokovic ben, maar die kan nog wel even mee en Federer straalt momenteel in de herfst van... lees meer
-
Zondagochtend begint een veelbelovende dag aan zee. Opmerkelijk dat de zondagse stilte op de vroege morgen anders is dan op andere dagen. Wanneer ik uit zee kom, zie ik een man en een vrouw arriveren. Ze torsen veel lichaam mee, maar installeren zich routineus waar ze alle tijd... lees meer
-
Het gebeurt niet meer zo vaak, maar zeker weten doe ik het niet, dat iemand in een radio- of televisieprogramma de groeten doet. Misschien iets van een tijd die voorbij is, hoewel: de mevrouw die deze week in de Tour een half peloton wielrenners liet vallen, omdat ze een stuk ka... lees meer
-
Zweedse poema op de Veluwe. Wurgslang in een Bemmels keukenkastje. Meestal zijn het dieren die de komkommertijd inluiden. Dit jaar begon het met het uitstellen van een paar essentiële kwesties rond de kabinetsformatie tot ergens in augustus, want blijkbaar doe je in de zomer zul... lees meer
-
Toen zondag Oranje was verslagen, inmiddels gelukkig alweer lang geleden, waren we die avond verdrietig. Ik geloof dat het vooral was dat we ineens afgesneden waren van een periode die nog aangenaam enerverend kon zijn. Daarna hebben we er niet meer over gesproken. Ja, één keer,... lees meer
-
Die kende ik nog niet. Een man houdt me staande. Hij heeft een grijs trainingspak aan, zijn gezicht heeft ook die kleur, grote bril. Hij vraagt of hij me iets mag vragen. Ik denk dat ik de vraag ken. De laatste maanden zeg ik: “Nee, ik heb haast.” Telkens ben ik ontevreden over... lees meer