Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Verdriet

Zaterdagavond keek ik naar het Belgische volksfeest op de Vossenmarkt in Brussel. Die plek zit trouwens al ongeveer mijn hele leven in mijn hoofd want daar begint een avontuur van Kuifje, Het Geheim van de Eenhoorn. Ik keek niet lang, want het stemde nogal vreemd droevig. Wel was ik gefascineerd door de Belgische Koninklijke familie die een padvindersloge het geheel onderging. Tijdens een lied zaten ze te sjoenkelen. Dat laatste woord gebruik ik niet vaak en ik weet ook niet of ik de betekenis ervan recht doe. Het komt uit het Limburgs en volgens mij betekent het gearmd of hand in hand mee bewegen op niet al te ingewikkelde muziek. Ben er geen liefhebber van. De oude Belgische koning en koningin wel, want ze sjoenkelden er hartstochtelijk op los. Dit kan niet gezegd worden van het nieuwe koninklijk paar, hoewel zij wel haar best deed én meezong, want onze koningin ook meestal doet. Nu kon de oude koning ook makkelijk sjoenkelen, want zijn taak zat er op. Voor de nieuwe koning was nog een lange weg te gaan en misschien is het nauwelijks te doen zo’n traject sjoenkelend te beginnen, ook omdat hij toch al zo zijn best moet doen geloofwaardig over te komen. Daarbij is het ook niet zo’n feestnummer. Dat hoeft hij natuurlijk ook niet te zijn als koning van België. Jammer is het wel dat dat het enige opvallende aan hem is. Is toch het eerste dat in je opkomt: geen feestnummer. Ja, en: Het Verdriet van België. Daarom keek ik gisteren ook niet. Was bang het allemaal zo zielig te vinden. Ik kan niet tegen zielig.

Columns

  • Op de hoge oude boom hier voor het huis hing iemand begin dit jaar een papier waarop in groot letters staat: Red mij! De straat wordt ergens in de komende zes jaar gerenoveerd en daarom moet die boom waarschijnlijk weg, vanwege de wortels die nieuwe plannen verstoren. Wij, bewon... lees meer

  • Veel lijstjes kunnen me bekoren, vooral wanneer je je aangespoord voelt er zelf ook een te maken. Bijvoorbeeld een lijstje van de beste films die je kent. Of van dingen die je niet meer doet. 

  • Mijn apotheek stuurt in het bericht dat mijn medicijnen klaarstaan, altijd een afhaalcode. Die toets je ter plekke in en dan krijg je meteen een discreet zakje overhandigd. Makkelijk. 

  • Pikante kloosterseks. Nonnen met blote borsten. Deze woorden pluk ik uit de maandagkranten. Paul Verhoeven heeft een nieuwe film en dan lees je altijd van alles over seks, want daar is iets mee wat je niet weet voordat je de film gezien hebt. Benedetta is de titel van de film ov... lees meer

  • Als er even iets mis gaat in mijn leven, weet ik niet altijd meteen hoe dat komt. Maar als ik iets heel erg fout doe, zie ik na een tijdje wel in waar de schoen wrong. Dat zeg ik nu wel, maar misschien moet ik ook wel enige maanden met mezelf in een evaluatiecommissie gaan zitte... lees meer

  • Peter R. de Vries zou het geweldig vinden. Of zoiets. Dat hoorde ik donderdagavond in Op1 een deskundige zeggen. Het ging over Louis van Gaal. Ze had onlangs Peter gesproken en die zei dat toen. Ze voegde eraan toe te hopen dat Peter meemaakte wat er gebeurde als Louis het inder... lees meer

  • De Poolse man uit Maurik werd dus vorige week al gearresteerd. Blijkbaar had hij iemand bedreigd met een vuurwapen. Die arrestatie ging met veel gedoe gepaard. Ik vat het nu maar losjes samen, probeer de informatie uit de media bij elkaar te brengen, misschien trek ik verkeerde... lees meer

  • Er zijn van die waarheden waarop onze eerste reactie is: het is niet wáár! Niet omdat we het niet geloven, maar omdat zo’n waarheid ons eerst moet veroveren, soms met harde hand. We moeten er woorden voor zoeken, maar die zijn niet altijd te vinden, ja, er zijn wel woorden te vi... lees meer

  • Ineens begint de timmerman over elanden. Eerst hebben we het over timmerwerkzaamheden gehad en de timmerman heeft al een paar keer gezegd: “Komt goed.” Soms zelfs: “Kom helemaal goed.” Woorden die ik dankbaar koester. Ik dacht aan andere dingen die goed moesten komen, daardoor z... lees meer

  • Misschien wordt het op Wimbledon een finale tussen Federer en Djokovic. Kan me erop verheugen, maar moet er ook niet aan denken, want waarschijnlijk verliest Federer die. Niet dat ik tegen Djokovic ben, maar die kan nog wel even mee en Federer straalt momenteel in de herfst van... lees meer

  • Zondagochtend begint een veelbelovende dag aan zee. Opmerkelijk dat de zondagse stilte op de vroege morgen anders is dan op andere dagen. Wanneer ik uit zee kom, zie ik een man en een vrouw arriveren. Ze torsen veel lichaam mee, maar installeren zich routineus waar ze alle tijd... lees meer

  • Het gebeurt niet meer zo vaak, maar zeker weten doe ik het niet, dat iemand in een radio- of televisieprogramma de groeten doet. Misschien iets van een tijd die voorbij is, hoewel: de mevrouw die deze week in de Tour een half peloton wielrenners liet vallen, omdat ze een stuk ka... lees meer

  • Zweedse poema op de Veluwe. Wurgslang in een Bemmels keukenkastje. Meestal zijn het dieren die de komkommertijd inluiden. Dit jaar begon het met het uitstellen van een paar essentiële kwesties rond de kabinetsformatie tot ergens in augustus, want blijkbaar doe je in de zomer zul... lees meer

  • Toen zondag Oranje was verslagen, inmiddels gelukkig alweer lang geleden, waren we die avond verdrietig. Ik geloof dat het vooral was dat we ineens afgesneden waren van een periode die nog aangenaam enerverend kon zijn. Daarna hebben we er niet meer over gesproken. Ja, één keer,... lees meer

  • Die kende ik nog niet. Een man houdt me staande. Hij heeft een grijs trainingspak aan, zijn gezicht heeft ook die kleur, grote bril. Hij vraagt of hij me iets mag vragen. Ik denk dat ik de vraag ken. De laatste maanden zeg ik: “Nee, ik heb haast.” Telkens ben ik ontevreden over... lees meer

Pagina's