Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Verlegen

Er is onderzocht wat we belangrijk vinden mee te nemen naar onze vakantiebestemming. Hoog scoort wc-papier. Op het lijstje staan verder onder meer thee en koffie, drop, peper en zout, aardappelen. Zelf nam ik nooit een van deze producten mee, zelfs geen wc-papier, hoewel ik het belang ervan inzie. Ik was altijd in landen waar wc-papier een gangbaar artikel is. Alleen in sommige gebieden in de Himalaya was het soms zoeken, maar als je het dan toch vond, kon je lekker opgaan in je opluchting en kocht je meer dan strikt noodzakelijk was. Ineens twijfel ik. Dan denk ik aan campings. Misschien had ik toch wel een rol bij me. ’s Avonds arriveren, campingwinkel gesloten, ontregelde stoelgang vanwege lange reis, ja, dan is het onprettig plaatsnemen op de wc zonder papier binnen handbereik. Waar ik dan weer wel moeite mee had was dat je zo zichtbaar maakte wat je ging doen als je met een rol onder je arm over het kampeerterrein liep. Misschien lag het aan mij, maar ik voelde me toch intenser gadegeslagen dan wanneer ik daar een stokbrood of een fles wijn transporteerde. Openbare omgang met toiletpapier maakt altijd wat verlegen. Je bent bijvoorbeeld ergens op bezoek, gaat naar de wc en stelt vast dat het papier op is. Je vraagt je eerst af of je het écht nodig hebt. Als dat het geval is, moet je terug naar de kamer vol verjaardagsvisite. Je wilt er niet moeilijk of geforceerd over doen en meldt aan de gastheer of – vrouw wat er aan de hand is. De reactie is altijd lacherig. En daaraan doe je zelf ook maar mee.

Columns

  • Als iemand zegt “Ik ben er niet, let maar niet op mij” is waakzaamheid geboden. Je kunt ook niet aanwezig zijn en hoeft daarom niets te zeggen, maar je bent er wel en zegt dat het niet zo is. Meestal is zo iemand enórm aanwezig. Je kunt er op geen enkele manier omheen. 

  • Al vaak heb ik de Amerikaanse president zijn handtekening zien zetten. Met een stift. Daarna houdt hij het document omhoog om te laten zien dat die handtekening er echt staat. Van aan afstandje heb ik die vaag bestudeerd, maar nu zag ik hem van dichtbij, onder de brief die hij... lees meer

  • Telefonisch contact met autoriteiten blijf ik moeilijk vinden, zeker als ik in dat gesprek moet erkennen dat ik iets fout heb gedaan, vergissinkje, woorden verkeerd begrepen. Daar moet ik onderhand vanaf. Maar ja, ik ken niemand die luchtig zegt: doe ik wel even. Maar volgens... lees meer

  • Als je begrijpt hoe een probleem begint, kan het best zijn dat je al in de buurt bent van een oplossing. Of het aan mij ligt, weet ik niet, maar er zijn ook veel problemen waarvan ik helemaal niets snap. Dan heb het niet over grote wereldproblemen, maar kleine, min of meer all... lees meer

  • Gebeurtenissen en onthullingen van een week geleden zijn nu al oud nieuws. Als je daarover nog steeds nadenkt, leef je niet meer op de huid van de tijd. Maar toch is er nog iets waaraan ik blijf haken, wat mijn eigen schuld is, want ik begon gisteren op deze plek zelf over han... lees meer

  • Intiem liefdesspel – die woorden willen niet uit mijn hoofd, ik wil het wel, maar soms kan ik niet op tegen de woorden. Ik snap wat ze betekenen, maar lang geleden dat ik ze tegenkwam. Is op een terras aan zee. 

  • Tijdens grote opruimingen kom je ze altijd tegen: dingetjes die met de Koninklijke familie te maken hebben. Ik heb het over de opruiming van een huis of schuur. Ook al ben je republikeins tot in ieder vezel, hé, wat hebben we hier, een bierglas met Pieter en Margriet erop. Meest... lees meer

  • Gek dat je je nooit afvraagt hoe lang de glasbak al bestaat en ineens hoor je het: 40 jaar. Ergens in de begintijd mocht ik ook nog een kleine rol spelen, in de gemeente Arnhem. Ik schreef toen ook commerciële teksten, want van wat ik allemaal bij elkaar bedacht, kon ik niet lev... lees meer

  • Al jaren ben ik lid van een genootschap van mensen die graag de avonturen van Kuifje lezen. Er zijn veel van dat soort genootschappen. Van het Willem Elschotgenootschap ben ik ook lid. Graag zou ik het ook zijn van het Charles Dickensgenootschap, maar je moet soms tegen jezelf z... lees meer

  • Lang geleden dat ik vastliep in een systeem. Misschien is het goed voor je karakter als dat zo nu en dan gebeurt. Dan weet je weer dat niet alles zomaar gaat. Vroeger hoorde je het vaak: “Dat gaat zomaar niet.” Ooit dacht je af en toe: “Dat doe ik wel even.” Na een paar keer, ho... lees meer

  • Mei is nu ruim 14 dagen aan de gang en een paar keer heb ik geprobeerd aan mei 1968 te denken, 50 jaar geleden. Het grootste gedeelte van Europa en sommige andere delen van de wereld werden opgeschrikt door acties die zich keerden tegen de oude tijd. Ik vat het kort door de boch... lees meer

  • Lange tijd niets meer van of over Arie Boomsma gehoord, maar niemand zal hem zijn vergeten. Nog niet zo lang geleden was er altijd wel wat met of rond hem en zat Arie dikwijls in een praatprogramma om iets te verdedigen of toe te lichten. Grote, vriendelijke man. Vaak dacht ik:... lees meer

  • In het warenhuis zag ik een paar tafels met daarop speciale moederdagcadeaus. Mijn moeder leeft niet meer, helaas, maar het zou niet in me opkomen haar morgen een van die cadeaus te geven, niet alleen omdat ze het onzin vond als we iets aan Moederdag deden. Het zijn allemaal uit... lees meer

  • Als een vriend zegt “Ik ken een leuke mop” voel ik meteen lichte nervositeit, want hij kent de mop niet alleen, hij zal hem ook gaan vertellen. Ik kan om heel veel lachen, om veel te veel, maar helaas meestal niet om moppen. 

  • Soms hoor je alleen een stem en zie je de rest van de persoon er niet bij. In een telefoongesprek bijvoorbeeld, met een onbekende dus, of op de radio of achter je, terwijl je in de trein of bus zit, of op een terras. Ik probeer me dan voor te stellen wie er bij die stem hoort. E... lees meer

Pagina's