In de jaren zeventig was ik lid van de PvdA, niet lang, maar toch, ik was het. Kwam vooral door leider Joop den Uyl. Vond ik een bezielend mens en daar had ik in die jaren wel behoefte aan, aan bezielende mensen, nog steeds trouwens, maar ja, er zijn er steeds minder van, zeker... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Verveling
Het enige wat ik wil is een tattoo op mijn bil. Dit is geen persoonlijke wens, het is het refrein van een carnavalslied van Barbie. Die naam noteer ik met tegenzin, want ik heb een forse hekel aan Barbie. Zo heet ze niet echt, maar onder die naam kennen we haar. Dat is het punt: dat we haar kennen. Wat hebben we er immers aan, haar te kennen? Ik heb ook helemaal geen zin over haar na te denken en ook niet over wat ze doet, maar toch doe ik het. Ik weet ook dat komt. We hebben het vaak over de verhuftering van de samenleving. Personen als Barbie dragen aan die verhuftering gul bij. Heeft te maken met agressieve domheid. Ik zag eens een televisieprogramma waarin ze een rol speelt en daarin zag je wat de terreur van de verveling kan aanrichten. Goed, een carnavalslied. Ik lees dat Barbie dat niet zingt om er zelf rijk van te worden, maar al het geld gaat naar Stichting tegen Zinloos Geweld. Is prachtig. Ik hoorde een mediadeskundige zeggen dat Barbie dit doet om haar imago wat op te poetsen. Lijkt me een kansloze onderneming. Inmiddels zag ik een filmpje (clip) waarin ze het carnavalslied zingt. Ze staat op een tafel. Om haar heen bewegen mensen zich uitgelaten in een polonaise voort. Van een polonaise word ik altijd bedroefd. Iedereen zingt met grote mond mee: Het enige wat ik wil is een tattoo op mijn bil. Als je dat ziet,denk je: ja, ze vertolken een diepe ambitie. En je weet ook meteen dat je midden in een probleem zit dat maar heel moeizaam kan worden opgelost. Ik verwacht het lied nog vaak te horen.
Columns
-
-
Het was lang geleden dat ik een bank binnen liep. Het leek me een klein avontuur. Bij die bank heb ik een rekening waarvan ik nooit meer gebruik maakt. Er staat nog een klein bedrag op. Omdat ik naar vereenvoudiging streef, besloot ik die rekening op te heffen en te vragen of da... lees meer
-
Ontspullen. Ik begin er weer even over, ook om mezelf scherp te houden, zeker met de cadeaumaand die in aantocht is.Zelf wil ik geen overbodige dingen en ik moet ze ook aan niemand cadeau doen. Dan heb ik het vooral over producten die hebbedingen worden genoemd. Alleen het woord... lees meer
-
Als kind vond ik het soms moeilijk als volwassenen het over later hadden, vooral in zinnetjes als: `Dat vertel ik je later wel.’ Of: `Dat mag pas als je later groot bent.’ (Ik was trouwens al snel een behoorlijk lang kind, maar dat was niet het `groot’ dat ze bedoelden. Daardoor... lees meer
-
Paar dagen geleden las ik een artikel waarin staat dat vrouwen massaal vallen voor mannen die gitaar spelen. Wist ik niet. In mijn directe omgeving bevinden zich ook vrouwen, maar die heb ik er nooit over gehoord. Een Brits onderzoek heeft het aangetoond. Ik vertrouw Britse on... lees meer
-
Als ik lees dat de tandarts goedkoper wordt, denk ik meteen: dan was hij dus te duur. Maar het kan zijn dat deze gedachte niet juist, want ongetwijfeld ligt het gecompliceerder, wat altijd het geval is wanneer het om geld gaat. De Nederlandse Zorgautoriteit heeft zich over de in... lees meer
-
Er staan oude huizen in de straat waarin ik woon. Een ervan wordt heftig verbouwd en dan kan het zijn dat zo’n verbouwing invloed heeft op de conditie van de andere huizen. Een verzekeringsmaatschappij houdt dat in de gaten. Ben dan ook niet verbaasd als er een man aanbelt die z... lees meer
-
Dan gaat het ongeveer de hele tijd over de naheffing en ineens niet meer, maar misschien is de kwestie vandaag weer aan de orde. Je weet het nooit met de naheffing. Een parmantige staatssecretaris is de heer Wiebes, dat werd ook heel duidelijk. Vijf tot zes miljoen belastingbeta... lees meer
-
Mijn fysiotherapeut vraagt aan het eind van onze bijeenkomst wat voor cijfer ik aan me klacht geef. De klacht is mijn knie, die ik jaren geleden door intensieve sportbeoefening matig functioneerbaar heb gemaakt. Ik druk me nu nogal plechtig uit, maar dat is uit respect voor de k... lees meer
-
Voor een klusje in huis neem ik altijd een krachtige grondhouding aan, ik denk: laat ik het systematisch aanpakken. Door zo aan het klusje te beginnen, ben ik altijd al een eind op weg. Is niet zo, maar ik houd het mezelf voor. Vooral als het om een reparatie gaat. Het zijn alti... lees meer
-
Nachtopvang. Zo heet een gedicht dat ik las. Het is van de Amerikaanse schrijver Charles Bukowksi, van wie ik veel werk bewonder, niet alles, maar dat hoeft ook niet, want zijn oeuvre is erg omvangrijk. Bukowksi leefde tot hij beroemd werd behoorlijk aan de zelfkant en dronk zich daar kranig door... lees meer
-
Van het bestaan van de buffalokever was ik niet op de hoogte. (Nooit gedacht een stukje zo te beginnen.) Lijkt me een stevig beestje. Ik begin erover omdat ik steeds vaker lees dat het binnenkort toch echt menens is met insecten als ons dagelijks voedsel. Dan liggen ze gewoon in... lees meer
-
De loodgieter kondigde aan om half acht in de ochtend te komen. `Fijn!’ zei ik. Ik was immers blij dát hij kwam en niet over een week of twee `een gaatje’ voor me kon vinden. Hij belt om kwart over zeven aan. Ook daar heb ik rekening mee gehouden. Ik doe gedoucht en aangekleed o... lees meer
-
Eén keer overkwam het me bijna: dat ik in Barneveld in de trein wilde stappen, maar dat dat eigenlijk niet kon, omdat die trein te vol was. Hoe het toch lukte, weet ik niet meer, maar het lukte. Wel dacht ik: stel dat je weg wilt uit Barneveld en het kan niet. Ja, een latere tre... lees meer
-
`Einde blauwe envelop nabij’. Als ik zoiets lees, voel ik eerst een soort bevrijding, maar dat is rare naïviteit. De belastingdienst gaat ons bij voorkeur digitaal benaderen. Dus voortaan komt er bij iedere brief het verzoek `een account op Mijnoverheid te activeren’. Houd toch... lees meer