Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Vosje

Ben even kwijt wanneer de zomertijd ook alweer inging en ook of de klok een uur vooruit of achterwaarts moest. Mijn emotionele zomertijd begint echter vandaag, vanmiddag om precies te zijn: de damesfinale op Wimbledon. Dat is ieder jaar zo. Damesfinale en het jaar zakt in twee stukken uit elkaar. Daar kunnen de barbecue op het Binnenhof, toch altijd een ietwat ontluisterend tafereel, en de herenfinale morgen niet tegenop. Vind ik de finale heren dan niet spannend. Natuurlijk! Enorm! Maar de damesfinale heeft een andere uitstraling. Wat het precies is, kan ik niet uitleggen, misschien komt dat nog wel een keer. Twee boeiende meisjes zijn het vandaag. Marion Bartoli is onnavolgbaar hyper. Wat ik vooral aangenaam vind is dat ze altijd een denkbeeldige bal woest moet wegmeppen als ze wacht op de tweede opslag van de tegenstandster. Daar krijg ik energie van. En het Duitse meisje, Sabine Lisicki, lijkt een tennispartij leuk te vinden. We zien haar bijvoorbeeld vaak lachen, wat in deze kringen zeldzaam gedrag is. De vaders van deze sportvrouwen spelen ook een belangrijke rol, maar het lukt me niet me daarin te verdiepen. Als ik naar de moeder van Sabine Lisicki kijk, lijkt me die trouwens ook niet uit te vlakken. Goed, in de namiddag ga ik lekker in mijn zomertijd hangen en mijn best doen hier en wat komkommerberichten op te vangen, want dat soort nieuws hoort ook bij de zomertijd. Misschien kan iemand me zeggen of er op de Veluwe al een vreemd dier is gesignaleerd. Bulgaars vosje met vriendelijke vissenogen.

Columns

  • Voor het eerst las ik een artikel over de familie Meiland min of meer helemaal uit. Gisteren in deze krant. Ooit keek ik paar minuten naar een aflevering over hun wel en wee. Ze verbouwden een kasteel in Frankrijk. Ik werd daar onrustig van. Ook zag ik hen een prestigieuze telev... lees meer

  • De vraag wat precies de bedoeling is kan lastig zijn. Ik lees dat sportclubs nu niet meer in de avond trainen, omdat het niet meer mag, maar dat in de zeer vroege ochtend doen. Sportscholen gaan ook eerder open. Uit ervaring weet ik dat het lekker is voor dag en dauw stevig te b... lees meer

  • Hoe is de situatie daar? Die vraag wordt me tegenwoordig vaak gesteld aan het begin van een telefoongesprek. Tot voor kort was het: “Hoe is het?” Of, beetje link: “Alles goed?” Blijkbaar waren die vragen te klein. Vandaar: “Hoe is de situatie daar?”

  • Gisterochtend ging het op de radio al vroeg over het snottebellenbeleid, een woord dat nog niet tot me doorgedrongen was. Een directeur van een school zei dat de snottebel paar weken geleden nog geen probleem was, maar nu wel. Hij vond het snottebellenbeleid een lastige kwestie.... lees meer

  • Soms zeg je tegen jezelf, stilletjes: zo mag je niet denken! Zinloze berisping, want je bent nu eenmaal aan het denken wat je denkt, en dat valt nooit tegen te houden.

  • Telkens wanneer er deze week aan de premier of minister Hugo werd gevraagd met welke maatregelen we rekening moesten houden, was het antwoord: “Alle opties liggen op tafel.” Ook donderdag in de namiddag nog, de premier verdween lachend in een deuropening: “Alle opties liggen op... lees meer

  • Vast zal ik ergens gelezen hebben waarom Black Friday zo heet, maar ik sloeg het niet op, uit desinteresse. Het heet een koopjesfestijn te zijn en koopjesfestijnen staan me tegen, omdat ik altijd meteen mensen voor me zie die elkaar met de paraplu op het hoofd slaan om zich zo s... lees meer

  • We raken steeds meer in de war. Het is, geloof ik, de eerste keer dat ik dit verzucht. Verwarring kan iets aangenaams hebben, we kijken telkens opnieuw op van onverwachte gebeurtenissen die over elkaar heen tuimelen, maar zo’n verwarring is het nu niet. Veel is onzeker en donker... lees meer

  • In deze krant las ik gisteren een stuk over irritante reclamespotjes. Deed ik tevreden want ik kende er maar één. De rest zal ik vast weleens gezien hebben, maar die zag ik niet. Dat laatste moet ik uiteggen. Komt niet alleen doordat ik weinig televisie kijk. Maar als ik wel kij... lees meer

  • Mijn sinterklaasinkopen doe ik zoveel mogelijk in fysieke winkels. Altijd beetje rare benaming gevonden. Je zegt nooit: “Ik ga even naar de fysieke winkel.” Klinkt alsof je bordeelbezoek aankondigt. Maar we snappen waarom het zo gezegd wordt. 

  • De voorzitter van de Belangenvereniging Pyrotechniek Nederland zegt dat ze zich tegen het vuurwerkverbod gaan verzetten. Ik lees twee argumenten. Het eerste is dat de IC´s niet overbelast worden door slachtoffers van pyrotechnische pret. Blijkbaar heeft Diederik Gommers dat geze... lees meer

  • Er is een woord waartegen ik altijd opzie, en ik was benieuwd wanneer ik het dit jaar voor het eerst zou tegenkomen. Was gisteren: kerststress. Wordt meteen bij verteld hoe je die moet voorkomen: een to-dolijst maken, nu al, het is nog november. Als me wordt geadviseerd een to-d... lees meer

  • Nederlanders en feesten, het is wat. Dwingende combinatie. Feesten dus als werkwoord: ik feest, jij feest, wij feesten. Zal er de komende tijd vaak over gaan, misschien wel het komend jaar: hoe moet het volgende winter wanneer Oranjefans zich in Qatar verzamelen? Hoe het Nederla... lees meer

  • In een artikel over ons koopgedrag, gisteren in deze krant, las ik hoe je het beste je slag kunt slaan. Bijvoorbeeld kerstversiering en een kunstkerstboom kopen ná Kerstmis, want dan zijn die goedkoper. Regeren is vooruitzien, ik stel me voor dat ik op een van de laatste dagen v... lees meer

  • Soms verlang ik terug naar de tijd van de filterkoffie. Die was nooit op. De koffiecapsules wel, altijd inééns. Is mijn eigen schuld, vind ik dan hardop, ik moet me niet zo aanstellen met die cups, ook nog per se met een nummer, in mijn geval nummer 11, zogenaamd lekker sterk. M... lees meer

Pagina's