Nog steeds ben ik dagelijks blij dat ik ben opgevoed met de instelling dat je niet moet klagen over zaken of gebeurtenissen die niet te veranderen zijn. Behalve dat het dus zinloos is, zorgt geklaag voor een lelijk geluid. En er is al genoeg lelijkheid in de wereld en daarover m... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Werk
Voor het stoplicht sta ik achter twee mannen. Ze zijn druk in gesprek. Als het groen wordt, slaat de ene man de andere op de schouder en zegt: `Ik ga er vandoor, want ik moet nog een tafel zagen.’ Hij zwaait, de andere man zwaait ook en ik denk na over die handeling, een tafel zagen. Zoiets heb ik nog nooit gedaan. Sterker nog: ik heb nog nooit stilgestaan bij de mogelijkheid. In mijn leven heb ik al aan heel wat tafels gezeten, maar tot nu toe is het geen seconde in me opgekomen er zelf een te maken. Een stoel trouwens ook niet. Ik geloof dat het nog erger is: geen enkel meubel. Ja, een kruidenrekje, eind jaren zeventig, maar toen ben ik erg geholpen door de eigenaar van de doe-het-zelfwinkel bij mij in de buurt. Die vroeg: `Hoe dacht je dat te gaan doen?’ Ik liet hem een tekening zien, een ontwerp. Daar keek hij lang naar. Een kruidenrekje is natuurlijk geen meubel, maar meer een soort voorziening, dingetje voor in de keuken, dat niet eens echt noodzakelijk is. Je kunt de potjes met kruiden ook gewoon op het aanrecht zetten. Een tafel zagen is het grote werk. Dan ben je dus met iets bezig. Begin je met zagen? Hangt natuurlijk af van je omgang met het materiaal. Zie je, daar heb je het alweer: ik weet heus wel hoe een tafel eruitziet, maar als ik er een zou moeten maken, wist ik niet waar ik moest beginnen. Misschien is het goed voor mijn karakter, als ik daar wel een idee over had. Poten, hoe maak je die? Kun je waarschijnlijk kant en klaar kopen, maar dat kan ook met de hele tafel. Nee, máken! Zágen!
Columns
-
-
Polikliniek op de vroege ochtend, net open, er zijn al acht wachtenden onder wie ik. De gesprekken gaan enorm over de hitte en vooral de slaapproblemen die daarvan het gevolg zijn, wat misschien een voor de hand liggend onderwerp is in de vroege ochtend.
Ondertussen houden... lees meer -
Wat er in 1969 met me aan de hand was, kan ik slechts ten dele reconstrueren. Ja, puber, vol vaag en streng verzet tegen alles, nogal afwezig in het dagelijks leven. Misschien ook daarom dat ik niet naar Floris keek. Natuurlijk ook omdat hij een held van mijn jongere zusjes was,... lees meer
-
Natuurlijk komt het door de hitte dat mijn gedachten loom door elkaar heen deinen. Zo weet ik niet meer welke tips en aanbevelingen ik waar hoor of las, en ook niet wat ik ermee moet.
Ik bedoel tips en aanbevelingen die met het weer te maken hebben. -
Het mag dan wel tropisch warm zijn, maar we zijn helemaal niet in de tropen. Wie daar weleens geweest is, weet dat de warmte daar toch andere koek is. Ik gedraag me in de vroege ochtend graag sportief, nou, dat moet je in de tropen toch maar liever niet proberen. Maar ik snap da... lees meer
-
Gisteravond begon op televisie het negende seizoen van het programma We zijn er bijna. Negen seizoenen! En ik heb het nog nooit gezien! Ik zeg niet dat ik er nog nooit van gehoord heb, want dat heb ik wel. Soms praat er iemand uit mijn vriendenkring over, gefascineerd.... lees meer
-
De maanlanding zag ik vijftig jaar geleden met mijn ouders. Mijn zusjes sliepen, een was nog niet zo lang geleden op aarde geland. We keken met ons drieën. Mijn moeder zei niet: “Wat kunnen ze toch veel.” Dat zei ze vaak bij nieuwe ingrijpende ontwikkelingen. Nu waren die woorde... lees meer
-
Het woord kende ik wel, maar ik had het nog niet gelezen: consumentenmentaliteit. Dat is een mentaliteit die niet best is. De meesten van ons zijn consument en je hebt ook min of meer automatisch een mentaliteit, maar als je die twee woorden verbindt is het linke soep. Ik wil me... lees meer
-
Goed humeur krijg ik ervan, de groep kinderen die onder de naam #Vteam de Vierdaagse lopen. Het doel van het team is volwassenen te leren de wereld een beetje mooier te maken. Dat kan niet vaak genoeg gebeuren. Volwassenen zouden er onderling ook mee bezig moeten zijn, maar dat... lees meer
-
Het komt er te weinig van, maar ik vind het wel belangrijk: af en toe helemaal niets doen. Ik heb het niet over vakantie. Dan doen we trouwens vaak veel te veel om van de vakantie een echte vakantie te maken.
Nee, ik bedoel overdag. Je bent met van alles bezig en dan een k... lees meer -
Graag zeg ik nóg iets over het woord `genieten’. Niet alleen graag, het is ook van belang.
-
Als een man het over zichzelf heeft als `deze jongen’, ben ik een beetje op mijn hoede. Had ik een tijdje terug nog niet, is iets van de laatste jaren. `Deze jongen’ is niet zo erg als `ondergetekende’, maar het komt in de buurt. Een vrouw hoor ik het nooit over `dit meisje’ heb... lees meer
-
Natuurlijk weet ik dat de vakantieperiode niet geheel probleemloos kan zijn (niets is dat), maar van de `vrijetijdsziekte’ had ik weer niet gehoord. Pijntjes, griep, aangejaagd door stress. En die stress komt weer door de veranderingen waarmee we moeizaam uit de voeten kunnen. I... lees meer
-
Laatste weken kom ik in kranten steeds vaker een beroep tegen dat ik niet kende. Nu wel. Of beroep, nee, het is geen beroep, meer een bezigheid, een instelling.
-
Ja, ik heb weleens sprinkhanen gegeten. Hier in Nederland, Arnhem om precies te zijn, 2006. Of ze speciaal voor consumptie waren gekweekt, weet ik niet. Volgens mij hadden de gastvrouw en gastheer ze in ieder geval niet zelf gevangen. Doet er misschien niet toe: ze wáren er, gef... lees meer