Het carnavalsvirus is sterker dan het coronavirus. Beweer ik niet, maar een burgemeester uit Limburg. Hij en zijn collega’s voorzien problemen. Carnavalsvierders die op geheime plekken bij elkaar komen om daar `uit hun dak te gaan’. Fysieke feesten worden dat genoemd. Nooit geda... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Zegels
Vaak wordt met `veel plezier’ met iets gewenst. Met een voorwerp of een levensmiddel. Mooi woord: plezier. Gisteren ging het om een kaasplank. In de supermarkt hier in de buurt kreeg je die als je drie keer voor vijftien euro aan boodschappen had gekocht. Spaarkaart, zegels. Meestal doe ik aan zoiets niet mee. Niet omdat ik me er te goed voor voel, maar ik vind het lastig om te vragen om een zegel. Meestal moet ik dat. Blijkbaar zie ik eruit als iemand die niet in zegels is geïnteresseerd. Bij andere klanten is het geen punt. Die krijgen automatisch een zegel. Ik niet. Haast nooit vind ik het erg, maar nu had ik zin in die kaasplank en ik kan ook uitleggen waarom. Er hing een voorbeeld van de kaasplank naast de kassa en die kaasplank zag er echt aantrekkelijk uit. Je zag er meteen een tafel omheen waaraan uitsluitend gezellige mensen zaten, enthousiast in gesprek over zaken die het leven de moeite waard maken. `Mag ik ook een zegel?’ hoor ik me dan zeggen. Ik doe dan mijn best die vraag zo ingehouden mogelijk te stellen, opdat niemand denkt dat ik er een geval voor de Rijdende Rechter van wil maken. In dit geval ging het om een kleine spaarkaart voor maar drie zegels. Ik liet het meisje achter de kassa de volle kaart zien. Ik voelde dat ik in de ban was van wilde triomf, maar ook daarmee wilde ik rustig omgaan. Het was een meisje met een tere glimlach. Die glimlach begeleidde het rustige gebaar waarmee ze me de kaasplank overhandigde en toen zei ze `veel plezier ermee’. En ik zei: `Dat zal vast lukken.’
Columns
-
-
Mooie aanduiding: in het zicht van de haven. Komt ook doordat ik van havens houd. Een gedicht van J.Slauerhoff begint met “Alleen de havens zijn ons trouw”. Goed, in het zicht van de haven wil ik niet stranden of zinken.
Ik weet niet hoe het gaat met de bevolkingsgroep waa... lees meer -
Lang geleden dat ik gekampeerd heb. Van die vakanties herinner ik me dat ik enorm kon mijmeren over mijn eigen bed, een douche die alleen voor mij was, en een simpele fauteuil waarin je een boek kon zitten lezen, zonder dat er de hele tijd mensen voorbij liepen met een toiletrol... lees meer
-
“Veel mensen denken dat schakers nogal in zichzelf gekeerde lieden zijn. Dat is helemaal niet zo. Ik ben ook een hele normale jongen, gewoon met een vriendin.” Aldus Jorden van Foreest die zondag het Tata Steel-toernooi won. Zit nog steeds in mij hoofd als het Hoogovenschaaktoer... lees meer
-
Doordat veel hondenbezitters gebruik maken van onze autovrije straat, neem ik meer kennis van hun leven dan voorheen. In hun hoedanigheid van hondenuitlater dus, van de rest weet ik niets. Sommigen beginnen me vertrouwd te worden, bijvoorbeeld de vrouw die een tas om zich heen h... lees meer
-
Er zijn van die films waarin meestal oude Aziatische mannen voorkomen die onvoorstelbaar wijs zijn. Monniken zijn het vaak, met een vredige en onverstoorbare uitstraling. Ze doen aan Zen of iets wat daaraan verwant is, en geven antwoorden op vragen of adviezen. Die zijn niet met... lees meer
-
Soms kom je in een krant of tijdschrift iets tegen waarvan je echt niet meer wist dat het bestond. Je verwijt je dat nogal en daarom sla je niet te hard met je vlakke hand op je voorhoofd.
-
De postbode zie ik bijna dagelijks, maar ik vroeg me nooit af hoe je dat wordt. Stuur je een briefje en kun je dan meteen beginnen als wat je schreef in orde was? Of is er een opleiding of cursus? Moet haast wel. Stom dat ik dat nooit aan de postbode gevraagd hebt. Nu kon dat bi... lees meer
-
Als katholieke jongen in Nijmegen was ik misdienaar. Welke katholieke jongen niet toen? En eens per jaar was er een uitstapje: het misdienaarsreisje, zo heette dat, het woord zal wel niet meer bestaan.
-
Zondagavond keek ik naar een praatprogramma waarin de rellen van die dag aan de orde waren, terwijl ik heus wel besefte dat er niet zo veel over te zeggen was. Ik viel wat later in en het was me meteen duidelijk toen ik terrorismedeskundige Jelle van Buuren zag zitten, van de Le... lees meer
-
In de nogal gure kilte van zaterdagnamiddag wandel ik even door de buurt langs het gesloten café, de gesloten boekhandel. Mijn humeur is licht breekbaar en daardoor loop ik me misschien af te vragen waarom er gezeurd wordt over de avondklok. Blijven veel zeurpieten na 9 uur norm... lees meer
-
Misschien niet juist, maar ik kijk anders naar de hondenbezitters hier in de buurt. Ook daarbuiten natuurlijk, maar ik maak momenteel zo min mogelijk reisbewegingen. Omdat de straat hier autovrij is, beschouwen hondenbezitters die als een promenade. Altijd als ik uit het raam ki... lees meer
-
Het woord avondklok kan ik niet meer horen. Ik klaag er verder niet over, want klagen is niks. Wel vind ik het psychologisch weer handig aangepakt, dus om die tussen 20.30 en 04.30 uur te laten gelden. Half 9 is tóch iets anders dan 8 uur, kan het moeilijk uitleggen, het is intu... lees meer
-
In de hal van het ziekenhuis zit ik te wachten. Hoef er niet voor mezelf te zijn, ik ga op bezoek, maar dat is ook een beetje voor mezelf.
Bij de ingang moet je eerst zeggen dat je niets voelt wat op corona kan wijzen, dan krijg je een groene kaart en vervolgens moet je je... lees meer -
Meestal gebeurt er wel wat als je niet alléén bij de papier- en flessenbak staat. Vaak een doodlopend gesprekje dat ongeveer zo begint: “Ja, ruimt lekker op” of zoiets. Van een afstandje bepaal je wat je gaat doen: introvert en contactgestoord het karweitje klaren of enige warme... lees meer